حتی یک خیابان به نام کوروش نداریم

محمدتقی ایمان‌پور امروز، 7 آبان‌ماه، در نشست علمی «کوروش را آن‌گونه که باید شناخت؛ با آسیب‌شناسی فضای مجازی» که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: متاسفانه برخی سعی دارند یک دوگانگی در جامعه ایجاد کنند، اما تاریخ ما یک‌پارچه است و نمی توان گفت یک دوره ارزشمند و یک دوره بی‌ارزش است. کوروش از مردم و تاریخ است و این همه سیاسی و ایدئولوژی‌کردن آن درست نیست.

وی ادامه داد: هرچند پیش از اسلام دوران پادشاهی بود، باز هم سرزمین ایران نتایج خون میلیون‌ها فرد است و بسیار انسان‌ها برای این مرز و بوم کشته شده‌اند تا این سرزمین ایجاد شود. نام خیابان‌های ما از نام‌هایی است که حتی تلفظش برای ما مشکل است اما حتی یک خیابان به نام کوروش نداریم.

ایمان‌پور عنوان کرد: کوروش در این سرزمین بخشی از هویت تاریخ ماست و بسیار خوش‌نام است. پایه‌های این سرزمین از زمان کوروش به سرزمین مستقل نهاده شده و جوهره این سرزمین به نام کوروش است.

وی خاطرنشان کرد: اگر سیری در نام‌گذاری فرزندان قبل از انقلاب و پس از انقلاب توجه کنیم، می‌بینیم که بسیاری اکنون نام قهرمانان ملی‌ و فرهنگی را بر روی فرزندان خود می‌گذارند.

استادیار تاریخ ایران باستانی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: برخی می‌گویند کوروش یهودی‌زاده است و انواع توهین‌ها و فحاشی‌ها را به او داشته‌اند و می‌خواهند نتیجه بگیرند که کوروش آدم مناسبی نبوده است؛ اما حتی اگر کوروش یهودی باشد در آن زمان اسلام وجود نداشته و در زمانی که همه بت‌پرست بودند، او یک دین توحیدی داشته و این هم نکته مثبتی است.

وی تاکید کرد: تاریخ را سیاسی‌ایدئولوژی نکنیم. تاریخمان را با مقیاس‌های امروز نسنجیم و با معیارهای زمان خودش ‌آن را ببینیم و با ارزش‌های سیاسی و ایدئولوژی‌های آینده نسنجیم. ایران امروز حاصل خون هزاران نفر است باید با نگاه علمی و منطقی و احترام به گذشته و تاریخ برای رشد کشور استفاده کنیم.

ایمان‌پور گفت: برخی می‌گویند چرا در گذشته کسی نام فرزندانش را کوروش نمی‌گذاشت و پاسخ من این است که زمانی که مسلمانان می‌آیند، بیش از هزار سال از حکومت هخامنشیان گذشته است و اگر شاهنامه از کوروش نمی‌گوید، طبیعی است؛ زیرا چندین نسل از آن گذشته است.

یک استادیار تاریخ ایران باستان دانشگاه فردوسی نیز معتقد است: باید به‌عنوان یک قهرمان فرهنگی به کوروش نگاه ‌کنیم.

 پدرام جم در نشست علمی «کوروش را آن‌گونه که باید شناخت؛ با آسیب‌شناسی فضای مجازی» که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، با بیان اینکه «در فضای مجازی همیشه صداهای غیررسمی مجالی برای بروز می‌یابند و به این دلیل خروجی‌های رسمی مجال مطرح‌شدن ندارند»، اظهار کرد: کوروش یک مسئله هویتی است و نباید صرفاً با کلمات ستایش‌گرانه این مسئله را تحت شعاع قرار داد. کوروش شخصی است که مورد تملق و چاپلوسی و از آن طرف مورد اهانت و هتاکی‌های بسیاری قرار گرفته است.

جم عنوان کرد: تلویزیون یک صدا را منعکس می‌کند و نگاه‌ها و صداهای دیگر را منعکس نمی‌کند و با نگاه ناصحیح به مسائل می‌پردازد. در زمانه ما دو رویکرد در مورد کوروش است؛ کسانی که او را ستایش می‌کنند، ناسیونالیستی‌های افراطی و یا ایران‌دوست هستند و اما از طرف دیگر کسانی که کوروش را مورد اهانت قرار می‌دهند، ناسیونالیست قومی هستند.

وی بیان کرد: دو منظر تاریخی و فرهنگی بر کوروش وجود دارد؛ در بستر تاریخی به صورت آکادمیک کارشان را انجام می دهند اما در بستر فرهنگی آیا به عنوان سمبل فرهنگی می توان از کوروش یاد شود یا خیر؟ این موضوع مورد مناقشه است و مساله‌ای‌ست که باید با احتیاط با آن برخورد شود. ما به عنوان یک قهرمان فرهنگی به کوروش نگاه می‌کنیم و اگر همگان نگاه مثبت به این مساله داشته باشد، بهتر می توانند با این مساله کنار بیایند.

جم اضافه کرد: ما به نشانه‌های ملی نیاز داریم. زبان فارسی نباید موقعیت‌اش به خطر بیافتد، زیرا وحدت ملی را تامین می‌کند. آیا با مساله کوروش می‌توان در این سطح برخورد کرد؟ باید با این مساله با احتیاط برخورد شود. چه با کسانی که کوروش را ستایش می کنند و چه گروه‌های قومی که کوروش را مورد حمله قرار می دهند، تماماً در یک معادله باید بررسی شوند.