بازیگر شدن پول می خواهد

بازیگر شدن، یکی از سریع‌ترین راه‌ ها برای رسیدن به شهرت است و به همین دلیل جوانان زیادی رویای بازیگر شدن را در سر می‌پرورانند. در حالی که این راه پر از مشکلاتی است که همگان توانایی غلبه بر آنها را ندارند.

بازیگری، جزو علایق مردم است که نه سن می‌شناسد و نه جنسیت. از کودک 6 ساله گرفته تا پیرمرد 60 ساله و از راننده و بازاری گرفته تا دکتر و مهندس، هستند کسانی که آرزوی فعالیت در این حرفه را دارند. حرفه‌ای که با آن می‌توان جلوی چشم هزاران و شاید میلیون‌ها نفر رفت و یک شبه مشهور شد؛ اما سختی‌هایی هم دارد که هر کسی نمی‌تواند از پس آن بر بیاید و در این راه موفق شود. علاقه‌مندان این رشته هنری، باید بدانند که فقط داشتن علاقه کافی نیست و برای رسیدن به هدف بایستی علاوه بر علاقه، همت و اراده‌ قوی داشت.

هزینه های گزاف ، پارتی و آموزش نزد مربیان بی تجربه و غیرحرفه‌ای که هدفشان از آموزش، فقط کسب درآمد است، تنها بخشی از مشکلات کسانی است که می‌خواهند وارد این حرفه شوند. فارغ‌التحصیلان رشته بازیگری و ادبیات نمایشی می‌توانند وارد این حرفه شوند اما کسانی هم هستند که از راه آموزشگاه‌های خصوصی، این حرفه را می‌آموزند.

بازیگر شدن پول می خواهد

پس از پایان آموزش، چه در دانشکده‌ها و چه در آموزشگاهای خصوصی با صرف هزینه‌های زیاد، مشکلات اصلی شروع می‌شود؛ اگر می‌خواهید صاحب نقش شوید، یا باید پارتی داشته باشید و یا پول. پدیده‌ای به نام «نقش فروشی» مدتی است که در سینمای ما رواج یافته و در آن، فرد متقاضی با پرداخت هزینه‌ای زیاد می‌تواند در فیلم صاحب نقش شود. پدیده‌ای که به استعداد و توانایی فرد توجه نمی‌کند و فقط پول را می‌شناسد؛ در واقع پول مجوزی برای دیده شدن است.

کمتر کسی است که فخرالدین صدیق شریف، بازیگر کشورمان را نشناسد. او درباره رواج پدیده نقش فروشی می‌گوید: در عرصه هنر آدم‌هایی وارد شدند که بینش، سواد، درک و دانش این کار را ندارند و در واقع آدم این کار نیستند و فقط برای شهرت وارد این عرصه شده‌اند. آنها حتی پول می‌دهند و نقش می‌خرند تا بتوانند به شهرت برسند! هم‌اکنون نقش فروشی مدت‌هاست که باب شده و همین دلیلی برای کم‌کاری پیشکسوتان است. رواج این پدیده باعث می‌گردد که هنرهای نمایشی بی‌کیفیت و سطحی شوند. حضور آدم‌های غیرحرفه‌ای که کاریزما و تخصص این حرفه را ندارند، سطح سلیقه مردم را هم پایین می‌آورد.

باید شغل دوم داشته باشید

نداشتن امنیت و آینده شغلی، یکی دیگر از مشکلاتی است که نه‌تنها تازه واردان به این حرفه با آن روبه‌رو هستند؛ بلکه بازیگرانی با سابقه چند ساله نیز با آن مواجهند. کم نیستند بازیگرانی که از بیکاری رنج می‌برند و به همین دلیل به شغل دوم روی می آورند. البته برخی هم قبل از اینکه وارد دنیای بازیگری شوند، صاحب شغل بودند.

در اینجا نگاهی می‌اندازیم به شغل دوم برخی از بازیگران:

محمدرضا گلزار: فعالیت در حوزه تبلیغات، پوشاک

بهرام رادان: دارنده کافی شاپ

رضا کیانیان: فعالیت در حوزه‌های نویسندگی، عکاسی و مجسمه سازی

باید پارتی داشته باشید

برای اینکه مطمئن باشید نقش گیرتان می‌آید، یا باید حرفه‌ای و کاربلد باشید که از عهده بازیگران تازه وارد خارج است و یا آشنایی داشته باشید که دلش به حال شما بسوزد و صاحب نقشتان کند.

روشنک عجمیان درباره این مشکل این چنین می‌گوید: در چند ساله اخیر همه چیز بر مبنای پول و پارتی پیش می‌رود و رابطه جایگزین ضوابط کاری شده است. همان‌طور که شاهد هستید در این مدت افراد زیادی به‌نام بازیگر وارد عرصه شده‌اند که اصلا معلوم نیست از کجا آمده‌اند و براساس روابطی که دارند در کارها حضور پیدا می‌کنند و البته به همان زودی هم ناپدید می‌شوند. قسمت بدتر ماجرا این است که این دسته از افراد حتی دستمزدی هم نمی‌گیرند و کار می‌کنند و در این شرایط معلوم است تهیه کننده سراغ من نوعی که برای کارم شرایط دارم و دستمزد می‌گیرم، نمی‌آید. در حالی که من و هم‌نسلانم 15 سال پیش که کارمان را شروع کردیم، این تصور را داشتیم که همه چیز براساس ضوابط پیش می‌رود و به همین دلیل هم زمان زیادی را صرف تحصیل در رشته‌های هنری کردیم.

آموزشگاه هایی که فقط جیبتان را خالی می کنند

شرکت در کنکور و قبولی در دانشکده‌های معتبر بازیگری، قابل اطمینان‌ترین راه برای آموختن این حرفه است؛ اما به دلیل محدودیت در ظرفیت، همه شانس حضور در این دانشکده‌ها را ندارند و به ناچار به آموزشگاه‌های خصوصی که توسط برخی بازیگران راه اندازی شده، روی می‌آورند. در این میان، هستند کسانی که از تجربه کافی برخوردار نیستند و به جهت کسب درآمد، اقدام به تأسیس آموزشگاه‌های غیرقانونی می‌کنند.

این افراد با سوءاستفاده از تمایل زیاد برخی از جوانان به بازیگر شدن، آن‌ها را با وعده معرفی به کارگردانان و شرکت در پروژه‌های فیلمبرداری، جذب خود می‌کنند و با دریافت هزینه‌های زیاد، نه‌تنها جیب داوطلبان را خالی می‌کنند بلکه آنان را به جای هدایت به سمت پیشرفت، به سوی پرتگاه می فرستند.

در پایان باز هم یادآوری می‌کنیم که برای بازیگر شدن باید استعداد داشته باشید و علاقه داشتن فقط یکی از ده‌ها شرط ورود به این حرفه است. شما می‌توانید با مراجعه به آموزشگاه‌های معتبر (که البته بازهم باید از جیبتان خرج کنید) به روش‌های اصولی، تحت نظر اساتید باتجربه، بازیگر شوید؛ اما بدانید که این شغل، برخلاف ظاهر زیبایش، سختی ها و مشکلات فراوان دارد که برای مقابله با آن نیازمند تقویت اراده و همت بالا هستید.