فردوسی پور و 90 به بیراهه می روند/ عادل نیاز به بازنگری دارد

عادل فردوسی پور مجری شناخته شده کشورمان ، در برنامه نود این هفته اش ادعائی را مطرح کرده است ، که اگر به دروغ گوئی متهم نشود ، یقینا مقدار زیادی توهم در خون او به وجود آمده است!

وی که برای چندمین بار نشان داد اگر رقیب قدرت مندی در برابرش بنشیند ، دچار تزلزل و دست پاچگی خواهد شد، این بار نیز مغلوب جدال لفظی با مدیر پیشین باشگاه پرسپولیس شد.

 او با پدیده ای به نام علی اکبر طاهری رو به رو بود که برای نشنیدن حرف های وی و ارائه یک طرفه سخنانش برنامه داشت و همه چیز نیز بر وفق مرادش پیش رفت به جز تماس لحظه آخری و غیر منتظره علی دایی!

اوج تاخت و تاز علی اکبر طاهری به فردوسی پور و تلویزیون آن جائی بود که عادل و برنامه اش را تنها در حد دیگر خبر گزاری ها دانست و با دعوت وی به کنفرانس مطبوعاتی آینده اش، عادل را به فکر فرو بر!

طاهری نشان داد که بر خلاف مدیران پیشین این باشگاه، اصراری بر دیده شدن ندارد و با تکبر و تکرار این جمله که من طاهری هستم! شان خود را بالاتر از حضور در یک برنامه تلویزیونی و پاسخ به ابهامات مجری اش نشان داد.

ریزش بسیار زیاد بینندگان تلویزیون را نیز، می توان در تصمیم وی برای حضور نیافتن در این برنامه و هم چنین پیش گیری از محاکمه احتمالی اش توسط عادل که در صدد جلب دوباره مخاطب برای برنامه نود از طریق این نمایش بود را  می توان در این تصمیم مدیر مستعفی پرسپولیس تاثیر گذار بر شمرد.

فردوسی پور در ادامه، با کمی تاخیر و با دریافت راهنمائی هائی از سوی همکارانش و در جواب دعوت از وی به نشست مطبوعاتی از سوی طاهری، دیدنی و شنیدنی ترین سکانس این برنامه را رقم زد و با گفتن این جمله که مگر خبرگزاری ها و سایت ها چه قدر مخاطب دارند و اکنون بیش از چهل میلیون بیننده پای این برنامه نشسته است، کذب محضی را بیان نمود  که حداقل نویسنده را مجاب بر نگارش این نوشتار کرد!

این که اساسا چه طور و با چه متری، چنین رویائی می توان میزان مخاطب یک برنامه تلویزیونی را اندازه گیری کرد ، خود محل تردید می باشد و موضوع دیگر نیز ، به زیر کشاندن سایت ها، خبر گزاری ها و میزان تاثیر گذاری و مخاطبان شان است!

شاید برای ماندن اسپانسرها و تزریق پول به این برنامه و رسانه ملی از بعد تبلیغات، ادعای مخاطب چهل میلیونی برنامه نود در یک شب برای وی و مدیرانش قابل توجیه باشد، اما این گونه ادعاها با اشراف به این موضوع توسط مردم که دیگر تلویزیون اثر گذاری قبل و مخاطب پیشین اش را ندارد،  دروغ، بلوف و یا حداقل توهمی بیش نیست.

حال که چرایی ماندن عادل و یارانش در این حداقل توهم را درک کرده ایم، سوال می کنیم شما که توان رقابت با یک برنامه یک ساله به نام خندوانه در محیط امپراطوری تلویزیونی خود را نیز ندارید، با چه اعتماد به نفسی دست به قیاس تعداد مخاطب خود و دیگر رسانه های فضای مجازی می زنید؟

دیگر کیست که نداند، انحصار رسانه ای صدا و سیما مدت هاست پایان یافته و طرفداران ورزش فوتبال و حتی دیگر حوزه های کشور، برای دریافت اخبار موثق و با فرا گیری بیش از پیش رسانه ها، تنها به دیدن یک برنامه تلویزیونی و تحلیل های یک مجری بسنده نخواهند کرد.

در آخر و در یک عمل نسبی و غیر دقیق، با یک ضرب و تقسیم و جمع و تفریق، به سیاق خودتان که استاد محاسبه و قضاوت هستید، اگر قصد داشته باشیم تعداد مخاطب های شما را نیز متر کنیم ، حتی با زیر نویس های پیوسته و لحظه ای کانال تلگرام و پیج اینستا گرام تان نیز ، نتوانسته اید با چهل میلیون بیننده ادعایی، از مرز سیصد هزار فالوئر و ممبر برای این شبکه های مجازی تان پیش روی کنید، که این محصول نهایی نه تنها با چهل میلیون بیننده ادعایی تان، که با آمار دو میلیون پیامک دهنده برنامه نیز، فرسنگ ها فاصله دارد و ناخود آگاه صحت و سقم این نمایش منسوخ پیامکی تان را نیز به مخاطره می اندازد.

نویسنده:  میلاد فاندر