علت سیاه پوش بودن بیشتر بازیگران زن در جشنواره فجر +عکس

به گزارش فرتاک نیوز، سالن همایش‌های برج میلاد، این روزها میزبان جمع بسیاری از چهره‌های بنام سینمای کشورمان است و سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر همچون همیشه با استقبال پرشور مخاطبان همراه شده است.

اما این بار قصد داریم که از دریچه‌ای دیگر به مخاطب هدف در برابر لنز دوربین عکاسان خبری در جریان این رویداد مهم و قابل توجه نگاهی بیندازیم.

مرگ رنگ در دنیای ستارگان… این عنوانی است که می‌تواند برای پوشش سلبریتی‌های ایرانی در جریان برگزاری جشنواره تا به امروز انتخاب کرد.

سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در حالی سپری می‌شود که جای خالی رنگ‌های شاد در پوشش ستارگان سینمای ایران به شدت به چشم می‌آید.

اغلب بازیگران زن سینمای ایران، چه در مراسم افتتاحیه و چه برای حضور در مراسم فرش قرمز و یا نشست‌های خبری جشنواره سی و پنجم از لباس‌های تیره و اغلب مشکی استفاده کرده‌اند و با توجه به جریانی که طی سال‌های اخیر در ارتباط با موضوع انتخاب لباس بازیگران برای حضور در جشنواره های متعدد هنری به چشم می‌آمد، این گونه از انتخاب کمی عجیب به نظرمی‌رسد.

البته شاید بتوان چنین گزینشی را به حال و هوای تیره حاکم بر پایتخت از زمان آتش سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو و از دست رفتن جمعی از آتش نشانان فداکار سرزمینمان نسبت داد که اگر چنین باشد پس شاید پرسش رسانه‌ای مطرح در این مجال محلی از اعراب نداشته باشد اما اگر همچنان تا پایان جشنواره شاهد تداوم این سبک پوشش از جانب ستارگان سینما باشیم بجاست که این رفتار را زیر یک علامت سوال بزرگ قرار داد.

به هر روی توقع می‌رفت که بازیگران سینمای کشورمان که همواره در نزد جامعه جوان ایرانی به عنوان یک الگو در انتخاب مد معرفی شده‌اند با وسواس بیشتری خود را برای حضور در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر مهیا کنند تا اینگونه گزارش‌های تصویری منتشر شده در رسانه‌های رسمی کشور مرجعی برای نمایش پوشش‌های تیره و عاری از رنگ و نشاط میان چهره‌ها نباشند.

در این بین و با مراجعه به نظریه‌های روانشناسی در ارتباط با موضوع انتخاب رنگ سیاه در پوشش و با علم به این نکته که رنگ سیاه را به عنوان جذب کننده‌ انرژی‌های منفی می‌شناسیم، یادآوری این نکته نیز خالی از لطف نیست که لباس سیاه در بسیاری از فرهنگ‌ها برای مراسم سوگواری مورد استفاده قرار می‌گیرد و با توجه به فضای حاکم بر یک جشنواره پویای سینمایی، به نظر نمی‌آید که انتخاب مکرر آن از سوی میزبانان اصلی این جریان فرهنگی و هنری، توجیه منطقی داشته باشد.