رد پای دلالان به ماجرای پروپئیچ و استقلال!
مهاجم سابق استقلال درحالی موفق شد تا این باشگاه را محکوم کند که مدیران استقلال قبلا در اظهارات مختلف با اطمینان از پیروزی خود خبر می دادند.
باشگاه استقلال روز سه شنبه با نامه ای روبه رو شد که در آن این باشگاه به پرداخت 360 هزار دلار به پروپئیچ مهاجم سابق این تیم محکوم شده بود. این اتفاق درحالی رخ داد که مدیران استقلال بارها و بارها در رسانه های مختلف گفته بودند امکان ندارد در این پرونده محکوم شوند چون حق با استقلال است ولی این اتفاق رخ نداد و بر اساس اطلاعات دریافتی، حتی باشگاه استقلال حق اعتراض به این حکم را هم ندارد و اصطلاحا حکم صادر شده قطعی است. حتی اگر شانس اعتراضی هم باشد، بسیار بعید است که استقلالی‌ها در آن بتوانند حکم را تغییر دهند.
ظاهرا در پشت این ماجرا یکی از دلالان مشهور قرار دارد. فردی که در یک سال گذشته با مدیران باشگاه استقلال درگیر بوده و باعث شده تا یکی از بازیکنان موفق فصل گذشته استقلال در این تیم نماند. این دلال مشهور اولین کسی بود که پرونده مطالبات بازیکنان استقلال را به کنفدراسیون آسیا ارسال کرد و مسئله‌ای در حد یک بحران ملی را ایجاد کرد و حالا موفق شده تا مدیران استقلال که از آوردن نام او امتناع می‌کنند را در پرونده پروپئیچ هم محکوم کند.
خبرنگار ایسنا بارها تلاش کرد تا با مدیران استقلال در رابطه با محکومیت‌شان در پرونده پروپئیچ گفت وگو کند ولی آنها ترجیح دادند در این رابطه صحبتی نکنند. شاید این مدیران فکرش را نمی کردند که اینگونه در پرونده ساده پروپئیچ شکست بخورند. پرونده‌ای که متعلق به دوره مدیریتی افشارزاده است و کار از همان جا خراب شده بود.
ماجرای پروپئیچ از آنجایی شروع شد که بعد از رفتن مظلومی، علیرضا منصوریان چند بازیکن این تیم را در لیست مازاد گذاشت و پروپئیچ یکی از این بازیکنان بود و او بر اساس همین اشتباه استقلالی ها در آن زمان به فیفا شکایت کرد و خواهان دریافت مطالباتش به همراه جریمه برای استقلال شد. استقلالی ها خیلی سریع در آن زمان متوجه اشتباه‌شان شدند و اعلام کردند به پروپئیچ نیاز دارند ولی این بازیکن موفق شد تا استقلال را در فیفا محکوم کند.
زمان می گذرد و مدیران فوتبالی ایران هنوز در حال آزمون و تجربه هستند. برای اثبات این صحبت تنها کافی است نگاهی به سابقه تیم های ایرانی در فیفا بیاندازید و ببینید از این دست اشتباهات چقدر زیاد هستند و عجیب تر اینکه هیچ‌گاه مدیرانی که در این اشتباهات و ضررها نقش داشته‌اند، نقش خود را قبول نمی‌کنند و حاضر به پذیرش مسوولیت اشتباه خود و جبران هم نیستند.