استفاده از هندزفری نزدیک بود به قیمت از دست دادن جان دانشجوی مشهدی تمام شود

نشانی اعلام‌شده، بولوار امامت بود. سریع خودمان را به محل رساندیم. محل حادثه، زیرزمین یک ساختمان چند‌طبقه بود و دو خانم مقابل این ساختمان در‌حال گریه و زاری بودند. با پیگیری موضوع، مشخص شد یک دانشجو، زیرزمین این منزل را اجاره کرده است و حالا هم بدون اینکه خبری از او باشد، فقط دود از آنجا خارج می‌شود. در را گشودیم و وارد زیرزمین شدیم. همه‌جا را دود گرفته بود و چشم چشم را نمی‌دید. خیلی زود کانون دود را که از روی اجاق‌ گاز برمی‌خاست، کشف کردیم و پس‌از رفع خطر، پسری جوان را که هیچ‌گونه علائم حیاتی نداشت، روی یک تخت یافتیم. هنوز هندزفری در گوشش بود و موسیقی تندی با صدایی بلند درحال پخش‌. جوان را به بیرون منتقل کردیم، ولی تقریبا همه می‌گفتند که او تمام کرده است، ولی من شروع کردم به ماساژ قلبی و تنفس دهان‌به‌‌دهان. هنوز اورژانس نرسیده بود.

دقایق به‌کندی می‌گذشت و هر لحظه ناامیدتر می‌شدیم. ناگهان پسر جوان پلکی زد و بعد هم علائم حیاتی ضعیفی در او مشاهده شد. با دیدن پریدن پلک جوان، امیدوار شدیم و همکارانم هم به کمکم آمدند و عملیات را ادامه دادیم تا اینکه اورژانس آمد و تنها چند دقیقه بعد، جوان در آمبولانس به هوش آمد و نشست. تکنسین‌های اورژانس می‌گفتند اگر تنها دقیقه‌ای دیرتر می‌رسیدیم قطعا جوان جان باخته بود.

نکته جالب ماجرا در علت حادثه بود. این دانشجوی جوان، غذاهای موجود در منزلش را گذاشته بود که گرم شود. بعد خودش در‌حالی‌که هندزفری در گوش گذاشته بود و موسیقی گوش می‌کرد، روی تخت دراز کشیده و خوابش برده بود. غذای روی اجاق سوخته و دود آن، تمام فضا را پر کرده بود و این پسر جوان بدون اینکه بیدار شود، دچار بیهوشی و به‌نوعی خفگی شده بود. همین بود که به‌قول قدیمی‌ها عمرش به دنیا بود و همسایه‌ها زود متوجه ماجرا شده بودند.

روایتگر این خاطره سیدمهدی حسینی یکی از آتش نشان های مشهد است که پس از سال‌ها خدمت و امدادرسانی به شهروندان، لباس مقدس آتش‌نشانی را از تن درآورد و بازنشسته شد.