روش های درمانی بیماری کووید ۱۹

دانشگاه کیل انگلستان در گزارشی عنوان کرده است برخی از درمان هایی که رئیس جمهور آمریکا در بیمارستان دریافت کرده برای مدت طولانی در رادار محققین بوده و برخی دیگر نیز در لیست درمان های بالقوه جدید هستند. به گزارش فرتاک نیوز،به طور قابل توجهی، داروهایی مانند هیدروکسی کلروکین که قبلاً به عنوان یک درمان به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفتند، در این درمان استفاده نشده زیرا بی اثر بوده است.

در این گزارش توضیحات بیشتری درباره روش های درمانی بیماری کووید ۱۹ بیان شده است با این توضیح که موارد زیر پاسخ قطعی در مورد نحوه درمان کووید ۱۹ نخواهد بود اما به نظر می رسد این روش ها، تاکنون موثرتر بوده اند.

کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids)

در اوایل ژوئن سال ۲۰۲۰، شواهدی وجود داشت که نشان می داد "دگزامتازون" به عنوان یک استروئید ارزان قیمت، می تواند خطر مرگ و میر را در بیماران سخت مبتلا به کووید ۱۹ تا یک سوم کاهش دهد.

مطالعات بعدی کاهش مشابه مرگ و میر را با یک استروئید رایج دیگر به نام "هیدروکورتیزون" نشان داد که احتمال می رود این داروها به دلیل آنکه التهاب شدید ریه ها را سرکوب می کنند، در درمان این بیماری موثر باشند.

اینترفرون بتا (Interferon beta)

مدتی است که می دانیم بیمارانی که به اندازه کافی "اینترفرون بتا" تولید نمی کنند، در معرض آسیب شدید ریوی ناشی از عفونت های ویروسی قرار دارند، زیرا اینترفرون بتا نقش مهمی در ایمنی در برابر ویروس ها دارد.

در یک کارآزمایی بالینی کوچک، اینترفرون بتا استنشاقی خطر ابتلا به بیماری تنفسی شدید در بیماران کووید ۱۹  بستری شده در بیمارستان را ۷۹ درصد کاهش داد و  بیماران تحت درمان با اینترفرون بتا نیز دو برابر بیشتر از دوره درمان ۱۶ روزه بهبود می یابند.

اما در مجموع این نتایج باید در مطالعات بزرگتر و در مقایسه دارو با سایر روش های درمانی تأیید شود که در این راستا "اینترفرون بتا" همچنین در ترکیب با سایر روشهای درمانی از جمله رمدیسیویر در حال بررسی است.

همچنین یک آزمایش گسترده اخیر از چندین روش درمانی، هیچ مزیتی از تزریق اینترفرون بتا در بیماران کووید ۱۹ بستری شده در بیمارستان را نشان نداده است.

رمدیسیویر (Remdesivir)

این داروی ضد ویروسی که برخی ویروس ها از جمله ویروس های کرونا را از تولید مثل مواد ژنتیکی خود متوقف می کند، در حال حاضر به طور موقت در ۵۰ کشور برای درمان بیماران کووید۱۹  مبتلا به ذات الریه که به اکسیژن اضافی نیاز دارند، مجوز استفاده را دارد.

این دارو در ابتدا تحت آزمایشاتی برای استفاده از بیماران کرونایی درچین قرار گرفت، اما چون شیوع این بیماری خیلی زود در این کشور تحت کنترل قرار گرفت، بیماران کافی برای ثبت نتایج قابل توجه آماری در این کشور ثبت نام نکردند.آزمایشات بعدی در ایالات متحده مثبت تر بود و نشان داد که این دارو می تواند زمان بهبودی بیماران کووید ۱۹ بستری در بیمارستان که تحت دستگاه های تنفسی هستند، را کوتاه کند به طوری که بیماران کووید ۱۹  مبتلا به ذات الریه که از داروی رمدیسیور استفاده کرده بودند به متوسط ​​دوره ۵ روزه ترمیم مجدد را تجربه کردند که بهتر از کسانی بوده که تحت مراقبت استاندارد بودند اما یک مطالعه اخیر در سازمان بهداشت جهانی هیچ بهبودی در میزان مرگ یا زمان بهبودی برای بیماران بستری در بیمارستان که از این دارو استفاده کرده بودند را نشان نداد.

با این وجود رمدیسیویر در حال حاضر تنها داروی ضد ویروسی است که در برابر کووید ۱۹ موثر است و هم اکنون این دارو بخشی از بسته های درمانی استاندارد اکثر کشورها است.

توسیلیزوماب (Tocilizumab)

آنتی بادی های مونوکلونال (آنتی بادی هایی که به طور مصنوعی برای هدف قرار دادن مولکول های خاص تولید شده اند) قبلاً برای درمان بیماری های التهابی مانند آرتریت روماتوئید استفاده می شده است. یکی از این "توسیلیزوماب" که به نام اینترلوکین ۶ معروف است برای مسدود کردن عملکرد پروتئین التهابی استفاده می شود.

در ایالات متحده آمریکا، "توسیلیزوماب" برای درمان سندرم رهاکننده سیتوکین (یک عارضه جانبی شدید در برخی از درمان های سرطان است که شبیه به اثرات جدی التهابی کووید ۱۹ است) مجوز استفاده را دارد. مطالعات تأثیر توسیلیزوماب بر کووید ۱۹، نتایج متفاوتی را ارائه داده است. برخی اظهار داشتند که استفاده از این دارو احتمال بیماران بستری در بیمارستان و میزان مرگ و میر بیمارانی را که نیاز به تهویه مکانیکی دارند را کاهش می دهد و برخی دیگر نشان داده اند که این دارو هیچ تاثیری بر نتایج بیماران کرونایی ندارد.

با این حال، آن مطالعات بسیار کوچک بودند و امکان نتیجه گیری قطعی را نداشتند. یک مطالعه مشاهده ای بزرگ دیگر تأثیرات مثبتی را نشان داد، اما عوامل دیگر (مانند تفاوت در سن، شرایط زمینه ای سلامتی و سایر درمان ها) ممکن است بر نتایج تأثیر داشته باشند که به مطالعات قوی تر و بزرگتری نیاز است که در همین راستا "توسیلیزوماب" اکنون در یک آزمایش کنترل شده تصادفی بزرگ دیگر در ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفته است.

پلاسمای افراد بهبودیافته:

روش دیگر مبتنی بر آنتی بادی، دادن پلاسمای خون از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ است. این پلاسما حاوی آنتی بادی های طبیعی تولید شده توسط اهدا کنندگان هنگام عفونت خواهد بود.

با وجود نشانه های محدود از مزایا و سود این روش، اما استفاده از پلاسمای افراد بهبودیافته در ایالات متحده برای استفاده اضطراری در بیماران کووید ۱۹ در ماه آگوست مجاز بود. هم اکنون پزشکان در ایالات متحده موظف به ارائه گزارش در مورد اثرات این روش نیستند که همین امر سبب شده جمع آوری اطلاعات در مورد اثربخشی آن را دشوار کرده است که در این راستا به آزمایش های کنترل شده بزرگتری نیاز است.

REGN-COV۲:

REGN-COV۲  مخلوطی از دو آنتی بادی مونوکلونال است که علیه مناطق خاصی از پروتئین میخکوب کننده ویروس کرونا کار می کند، که ساختار اصلی آن برای ورود به سلول های ما است.

مطالعات حیوانی نتایج امیدوار کننده ای را نشان داده اما آنها نمی توانند با اطمینان اثرات REGN-COV۲ را در انسان پیش بینی کنند. سازنده این محصول درخواست مجوز استفاده اضطراری را در ایالات متحده داده که ممکن است همانند پلاسمای دوران نقاهت (بهبودیافتگان)، جمع آوری داده های قابل اعتماد را دشوارتر کند با این حال ، REGN-COV۲ نیز در آزمایش تحت تحقیق و بررسی بیشتر است.

یک محصول رقیب دیگر - LY-CoV۵۵۵ / LYCoV۰۱۶ - مورد استفاده مشابه برای استفاده اضطراری است . داده های بسیار محدودی در مورد مزایای آن وجود دارد، اما آنها نیز در یک آزمایش بالینی بزرگ در حال آزمایش هستند.

دیگر روش های درمانی ممکن:

یکی دیگر از درمان های موجود در آزمایشات ریکاوری این بیماری، آنتی بیوتیک "آزیترومایسین" است. این آنتی بیوتیک در درمان انواع عفونت ها، دارای خواص ضد التهابی و آنتی بیوتیکی بوده و همچنین ممکن است اقدامات ضد ویروسی داشته باشد.

آزمایشات انجام شده تاکنون نشان می دهد که آنتی بیوتیک "آزیترومایسین" هیچ مزیتی در صورت دادن به بیمارانی که قبلاً در بیمارستان بستری شده اند، وجود ندارد، اما آزمایش ریکاوری اثر این دارو را در مراحل اولیه کووید ۱۹ نشان داده است

علیرغم نگرانی های اولیه مبنی بر اینکه برخی داروهای فشار خون ممکن است خطر ابتلا به کووید ۱۹ را افزایش دهند، اما مطالعات گسترده نشان داده است که این داروها بی خطر هستند و هم اکنون مطالعاتی در حال بررسی است که نشان بدهد آیا ممکن است این داروها دارای اثر محافظتی نیز باشند؟

سرانجام، چندین مطالعه نشان داده است که داروی ضد مالاریا "هیدروکسی کلروکین" و ترکیب ضد ویروسی لوپیناویر/ ریتوناویر در برابر کووید ۱۹ بی اثر هستند. مشتقات داروی ضد مالاریای دیگر (از گیاه) "آرتمیسینین" نیز فعالیت ضد ویروسی دارند و در ریه ها متمرکز می شوند. از لحاظ تئوری، آنها می توانند مزایای بالینی داشته باشند، اما هنوز هیچ داده ای برای نشان دادن این موضوع وجود ندارد.