تلخ و ناراحت کننده: پروژه خودکشی فوتبال کلید خورد!

 هفته گذشته در رواندا، جیانی اینفانتینو دوباره توسط کنگره فیفا به عنوان رئیس انتخاب شد. در طول صحبت های او فضای کمی برای رفاه حال بازیکنان در نظر گرفته نشد. وی در بخشی از این صحبت‌ها گفت: "شورای فیفا به اتفاق آرا تأسیس یک کارگروه ویژه رفاه بازیکنان را تصویب کرد تا از اجرای صحیح اصول رفاهی بازیکنان مانند استراحت اجباری اطمینان حاصل شود. قسمت مبهم این بود که چه کسی می‌داند که آیا او واقعا به حرف‌هایش اعتقاد داشت یا نه چون در همین سخنرانی افزایش مسابقات برای تیم های ملی و همچنین باشگاه ها اعلام شد.  

بازی های بیشتر در جام جهانی، حتی یک جام باشگاه های جهان دوبل. فیفا دقیقاً در همان مسیر یوفا حرکت کرده است، و تا حدودی روش سری آ را نیز در پیش گرفته است.  سری آ برای تبدیل سوپرکاپ ایتالیا به یک تورنمنت کوچک چهار تیمی گام برداشت. بدیهیات در همه موارد همیشه یکسان است؛ هر چه بازی بیشتر باشد، پول بیشتر. آن‌ها این کار را مشمول شدن فوتبال در همه عرض‌های جغرافیایی می‌نامند، اما این فقط راهی است برای فشرده کردن بیشتر و می‌توان از آن به عنوان یک نوع سو استفاده نام برد. با نشان دادن بازی‌هایی که هیچ‌کس به آن اهمیت نمی‌دهد، فوتبال شروع به خسته شدن می‌کند.

جام جهانی بعدی از 64 به 104 بازی. و جام جهانی باشگاه ها دو برابر می شود: هر 4 سال یک تورنمنت برای 32 تیم؛ در جام جهانی بعدی تعداد شرکت کنندگان افزایش می‌یابد، دیگر 32 تیم نه بلکه 48 تیم. دوازده گروه چهار تیمی خواهیم داشت و پس از مرحله گروهی یک دور جدید اضافه شده است؛  افزایش مسابقات جام جهانی قابل توجه خواهد بود و چیزی از پنج وقفه سالانه تیم های ملی که در تقویم درج شده اند کم نخواهد شد؛ مارس، ژوئن، سپتامبر، اکتبر و نوامبر.

از سال 2025، مسابقات بیشتری نیز از جام باشگاه های جهان خواهد آمد. در ابتدا، فیفا تغییر فرمت را اعلام کرده بود؛ یک مسابقه حداکثر هر چهار سال یک بار با 32 تیم شرکت کننده به جای مسابقه فعلی. اما پس از آن، در کنگره رواندا، فیفا مناسب دید که چیزهایی را اضافه کند.  در عمل جام باشگاه های جهان سالانه جاری باقی می ماند و به آن هر چهار سال یک جام اضافه می شود که با الگوی جام جهانی که تا قطر آن را تجربه کردیم، 64 بازی به تقویم اضافه می شود.

در مورد یوفا هم اوضاع همین‌گونه است. از سال 2024 لیگ قهرمانان از 32 تیم به 36 تیم خواهد رسید. مرحله گروهی تغییر می‌کند، تعداد بازی ها را افزایش می‌یابد.  فرمت مشابه برای لیگ اروپا و لیگ کنفرانس نیز اتفاق می‌افتد. فقط چهار تیم دیگر اضافه می‌شوند، اما حداقل دو بازی دیگر در راه فینال اضافه خواهد شد. تغییرات مشابهی در قالب لیگ اروپا و لیگ کنفرانس نیز اعمال خواهد شد.

اما چرا این همه تغییر؟

برای پول، برای پاسخگویی به نیازهای باشگاه هایی که به طور فزاینده ای در بدهی های خود غرق شده اند اما همچنان یک رای در انتخابات دارند و هر چه فدراسیون‌ها راضی تر باشند رسیدن به اهداف انتخاباتی هم شدنی تر است.

اینفانتینو در سخنرانی پنجشنبه گذشته خود پس از انتخاب مجدد به عنوان رئیس فیفا برای چهار سال آینده اعلام کرد که انتظار دارد که فیفا به جای 7.5 در دوره قبلی، 11 میلیارد یورو درآمد داشته باشد. با انتقال از لیگ قهرمانان قدیم به جدید، یوفا افزایش گردش مالی کل از 3.2 به 5 میلیارد یورو در سال را تصور می کند. و لیگ، با سوپرجام جدید که به توافق با عربستان سعودی مرتبط است، انتظار دارد در مجموع 23 میلیون یورو، حدود سه برابر کل مجموعه فعلی، جمع آوری کند.

اما آیا حتی امروز خیلی زیاد بازی نمی بینیم؟

پپ گواردیولا نوامبر گذشته در اواسط جام جهانی در پاییز گفت: "شما بیش از حد بازی می کنید و هر کسی که سرمربی است اهمیتی نمی دهد، همیشه اینگونه خواهد بود." از سرمربی کاتالان به پایین، همه در سال‌های اخیر از تعداد بازی‌های روزافزون شکایت کرده‌اند و هیچ‌کس تا به حال کاری انجام نداده است. مشکل این است که بدتر و بدتر خواهد شد.

اما چیزی خطرناک‌تر هم وجود دارد؛ با ایده پیشنهاد مسابقات هر روز و در همه ساعات، سعی می‌کنیم در تمام لحظات فراغت هواداران را جلوی تلویزیون بچسبانیم؛ هیچ چیز دیگری جز فوتبال وجود ندارد زیرا فوتبال همیشه آنجاست و همیشه بیشتر خواهد بود. مشاهده بیش از حد مسابقات باعث یکنواخت شدن این ورزش برای هوادارنش می‌شود. به این ترتیب خطر بیگانگی به جای جذب طرفداران جدید وجود دارد، زیرا اگر امروز، در غیاب ایده های دیگر، بازی های بیشتر به معنای پول بیشتر باشد، در آینده بازی های بیشتر لزوما به معنای تماشاگر بیشتر نخواهد بود.  با ادامه همین منوال، افراد بیشتری سرگرمی های جدید پیدا خواهند کرد.

واقعیت این است که بسیاری در حال حاضر این کار را انجام می دهند، به خصوص جوان ترها.