مادر آتیلا پسیانی بازیگر سینمای ایران کیست؟|بیوگرافی کامل جمیله شیخی
در این مطلب با جمیله شیخی که یکی از بازیگران پیشکسوت سینما و تلویزیون بود آشنا می شوید . در ادامه عکس هایی از او را مشاهده می کنید . با ما همراه باشید.
جمیله شیخی از بازیگران ایرانی و متولد سال ۱۳۰۹ در زنجان بود . او مادر اتیلا پسیانی از بازیگران معروف می باشد .بد نیست بدانید جمیله شیخی دارای دکترای افتخاری تئاتر بود .از فیلم های او می توان پس از باران , پدر سالار , مرگ در سکوت , خانه ما و همسران را نام برد . این بازیگر در سن ۷۱ سالگی در اثر سکته قلبی درگذشت .
آشنایی با بیوگرافی جمیله شیخی
در بیوگرافی جمیله شیخی آمده است که او متولد ۸ اردیبهشت ۱۳۰۹ و درگذشته ۵ خرداد ۱۳۸۰ بود. او دارای دکترای افتخاری تئاتر بود . وی مادر آتیلا پسیانی بازیگر بود.
شیخی از کودکی به تشویق پدر و مادرش که خانواده‌ای فرهنگ دوست بودند در نمایش‌های مدرسه بازی می‌کرد و در دبیرستان به شرکت در جلسات انجمن ادبی و اجرای نمایش می‌پرداخت. بعد از آن نزد استادان تئاتر به آموختن و تمرین تئاتر مشغول شد و به استخدام رسمی «اداره تئاتر» درآمد.
فیلم های جمیله شیخی
سینمایی
کاغذ بی‌خط
همسر دلخواه من
عینک دودی
بلوغ
لیلا
ماه و خورشید
و…
تلویزیونی
پس از باران
مرگ در سکوت
تولدی دیگر
برگبار
فردا دیر است
و….
نمایش‌ها
از معروف‌ترین نمایش‌هایی که جمیله شیخی بازی کرد می‌توان به ملاقات با بانوی سالخورده (حمید سمندریان)، از پشت شیشه‌ها (اکبر رادی) و بن‌بست (علی نصیریان) اشاره کرد.
درگذشت
جمیله شیخی در روز چهارشنبه دوم خرداد ۱۳۸۰ در سن ۷۱ سالگی به دلیل سکته قلبی از دنیا رفت . پیکر وی روز ششم خرداد ۱۳۸۰ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. استادان بزرگ تئاتر مانند بهرام بیضایی و احمد کامیابی مسک در مراسم درگذشت او حضور داشتند.
بیشتر بدانید جمیله شیخی: هر کس باید سرجای خودش باشد
جمیله شیخی متولد ۱۳۰۹ در تبریز آخرین فرزند خانواده ابتدا به یادگیری آواز و تعلیم اپرا پرداخته و سپس وارد تئاتر و سینما شده است. «اولین آشنایی من با دنیای تئاتر، دیدن نمایشنامه‌هایی بود که در تئاتر سعدی اجرا می‌شد.»
در بیوگرافی جمیله شیخی آمده است جمیله شیخی از گذشته و عشق به تئاتر شروع می‌کند عشقی که سبب شد از دو سال تعلیم آواز و اپرا چشم بپوشد.
آخرین آموزگار آوازش آن زمان تازه از فرانسه آمده بود و به او گفته بود: «انتخاب کن با یک دست نمی‌توان دو هندوانه برداشت» و جمیله شیخی هم انتخابش را انجام داد: «من هم به گروه شاهین سرکیسیان پیوستم که دوست نزدیک صادق هدایت بود و در آنجا با جعفر والی، پرویز بهرام، مرحوم بیژن مفید، علی نصیریان و فهیمه راستکار آشنا شدم.
مدتی کار کردم اما متاسفانه نمایش‌نامه‌های شاهین سرکیسیان توقیف شد و به صحنه نرفت. در همان موقع دیوید سون که دکترای تئاتر آمریکا را داشت به ایران آمد و کلاس‌هایی در انجمن ایران و آمریکا برگزار کرد.
چهار ماه در آنجا تمرین کردم ولی دیوید سون به زودی بازگشت و دکتر مهدی فروغ که رئیس دانشکده هنرهای دراماتیک بود، تمام شاگردان سرکیسیان را به تعلیم تئاتر واداشت که دوره بسیار پربار و مفیدی بود.»
دختر جوان و علاقه‌مند به تمرینات همچنان ادامه داد و در سال ۱۳۳۵ ازدواج کرد و در سال ۱۳۳۶ با نمایشنامه «پدر» برای اولین‌بار در صحنه ظاهر شد.
او شب اولین اجرا را هنوز به یاد دارد:«بسیار مضطرب بودم و زانوهایم می‌لرزید و نمی‌توانستم بایستم اما بعد از اینکه چند جمله گفتم به خودم مسلط شدم.»
بعد از مدتی همسر جمیله شیخی که پشتیبان همیشگی کارهایش بود، فوت کرد و او با آتیلای یکساله(آتیلا پسیانی) تنها ماند و تلویزیون را برای ادامه کار هنری‌اش انتخاب کرد و هفته‌ای یک نمایشنامه را به صورت زنده اجرا می‌کرد. «یک جور ترس و دلهره داشتم. هر اتفاقی که می‌افتاد تماشاگر شاهد آن بود و اگر اشکالی در بازی به وجود می‌آمد به هیچ وجه قابل اصلاح نبود.
حتی یک بار دکور درخت در حین بازی به زمین افتاد و همه هول شده بودند اما دوربین بلافاصله صحنه دیگر را گرفت و در این فرصت دوباره دکور را درست کردند»
جمیله شیخی همزمان با کار در تلویزیون در تئاتر‌های مختلف نیز برنامه اجرا کرد و با کارگردان‌هایی چون حمید سمندریان، علی نصیریان، عزت الله انتظامی، داوود رشیدی، رکن‌الدین خسروی، عباس مغفوریان و جعفر والی همکاری کرد: « اولین کار تلویزیونی‌ام نمایشنامه‌ای بود به نام «مادر» به کارگردانی حمید سمندریان.
در آن زمان ۲۹ سال داشتم و اکثر خانم‌ها دوست داشتند، نقش جوان‌ها را بازی کنند ولی برای من جوان و پیر اهمیتی نداشت و با کمال میل این نقش را پذیرفتم.»
این بازیگر نقش کوچک و بزرگ برایش تفاوتی نداشت:«دکتر مهدی فروغ ما را طوری تعلیم داده بود که به نقش کوچک و بزرگ اهمیتی نمی‌دادیم. نقش کوچک هم مال هنرپیشه است ولی متاسفانه به محض اینکه یک نقش کوچک به بازیگران پیشنهاد می‌شد قبول نمی‌کردند من هیچ وقت با بازی در نقش کوچک، کوچک نشدم. آن وقت‌ها برای بازی در هر نمایشنامه تلویزیونی ۲۵۰ تومان دستمزد می‌گرفتیم.
یک بار علی نصیریان پیشنهاد یک نقش کوچک به عنوان خدمتکار منزل به من کرد و گفت: این خدمتکار یک بار فنجان‌های قهوه را می‌آورد و یک بار هم می‌برد قبول می‌کنی یا نه؟ گفتم با کمال میل من برای آنکه کمک او باشم پذیرفتم و نصیریان هم لطف کرد و همان ۲۵۰ تومان را به من پرداخت کرد.»
جمیله شیخی دو نمایش تلویزیونی هم کارگردانی کرده است:«قلب سرگشته» در سال ۱۳۴۳ و «محکوم به اعدام » در سال ۱۳۵۰٫بیوگرافی جمیله شیخی
او معتقد بود:«هر کس باید سرجای خودش باشد، کار نباید مقطعی باشد یک هنرپیشه خوب چرا نباید یک هنرپیشه خوب باقی بماند؟ متاسفانه کم هستند، هنرمندانی که جای خودشان را پیدا کرده باشند. من بازیگرم نه کارگردان»
اولین فیلم سینمایی جمیله شیخی
بیوگرافی جمیله شیخی چنین می گوید که جمیله شیخی پس از سال‌ها کار در صحنه تئاتر در سال ۱۳۵۴ با فیلم «خانه خراب» وارد سینما شد، «طنز و نقش متفاوت این فیلم توجه مرا جلب کرد قبل از آن هم پیشنهاداتی از سوی ایرج قادری برای بازی در «بی‌قرار» و توسط مسعود کیمیایی برای ایفای نقش در «بلوچ» و «خاک» شده بود که به علت همزمانی با کارهای تئاتر آن را نپذیرفتم. معیارم برای پذیرفتن یک نقش علاقه به شخصیت و حس آن است و من در تمام نقش‌هایم اعم از کوچک و بزرگ یا مثبت و منفی صداقت و صمیمیت داشتم.»
جمیله شیخی بعد از انقلاب در سال ۱۳۵۹ در نمایشنامه «فیزیکدان‌ها» با اجرای رضا کرم‌رضایی بازی کرد و در چند سریال از جمله «پاییز صحرا» مقابل دوربین رفت.
«من نقش‌های مثبت زیادی بازی کرده‌ام ولی نمی‌دانم چرا همه مرا بیشتر به خاطر نقش‌های منفی می‌شناسند خوب شاید نقش منفی بیشتر در ذهن مردم باقی می‌ماند. این موضوع مهم نیست.»
او درباره نقش‌هایی که دوست دارد بازی کند، گفته بود:«من تمام نقش‌هایی را که بازی کرده‌ام دوست داشته‌ام اما دوست دارم نقش یک معلول را بازی کنم. »
آخرین فیلم جمیله شیخی
آخرین فیلم جمیله شیخی (تا سال ۷۱) «مسافران» ساخته بهرام بیضایی است که در یک نقش مثبت ظاهر شده که بسیار از آن راضی است:«مگر می‌شود با بهرام بیضایی کار کرد و راضی نبود. این اولین تجربه مشترک ماست.»
این بازیگر همچنین گفته بود:«سینماگران جوان را باید حمایت کرد و از کار با کارگردان‌های زن بسیار لذت می‌بریم فعالیت‌های اجتماعی زنان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد و باید شخصیت زن در نقش‌های مثبت‌تر و مهم‌تر اجتماعی و شغلی نیز مطرح شود. چه اشکالی دارد که مشکلات و مسائل زنان از طریق سینما بازگو شود؟»
جمیله شیخی که در پنجم خردادماه ۱۳۸۰ درگذشت و تا آخرین روزهای زندگی‌اش فعالیت هنری داشت، در پایان این مصاحبه گفته بود:«تا روزی که زنده باشم به کار تلویزیون و تئاتر سینما ادامه خواهم داد. سینما جذابیت بسیاری برایم دارد. ولی عشق اول من تئاتر است.»
بد نیست بدانید پوران درخشنده: جمیله شیخی را از یاد نبریم/ برعکس نقش‌هایش بود
نظر پوران درخشنده درباره جمیله شیخی
پوران درخشنده کارگردان فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» درباره همکاری با جمیله شیخی گفت:«جمیله شیخی بر عکس نقش‌هایی که داشت انسان بی نظیر و هنرمندی خوش اخلاق و مهربان بود. همواره منظم و با ثباتی بود و به یاد ندارم که جمیله شیخی یک بار سر صحنه فیلم دیر حضور پیدا کند یا خسته شود. اهمیتی که برای شناخت نقش قائل بود در نوع خود جالب توجه به نظر می‌رسید. من برای بازی در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» مدت‌ها با او حرف زدم تا قانع شود تا حضور پیدا کند.»
این کارگردان معروف چنین ادامه داد: «موضوعاتی وجود داشت که در فیلمنامه فیلم ذکر نشده بود اما جمیله شیخی برای شناسنامه و خود واقعی نقش اهمیت بسیار زیادی قائل بود و بسیاری از موضوعات را خود جمیله شیخی به متن اضافه می‌کرد و برای گنجاندن آنها زمان زیادی مشورت می کرد و دلیل می آورد تا کارگردان را قانع کند. اگر قرار بود ۵ صبح برای گریم سر صحنه حاضر شود خیلی زودتر حضور پیدا می کرد و به بچه های دیگر هم روحیه می داد. خوشحالم که امروز درباره او صحبت کردم نباید به این زودی هنرمندانمان را از یاد ببریم.خدا جمیله شیخی را رحمت کند.نباید افرادی شبیه به او را از یاد ببریم.»
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
