هشدار جدی به بازیکنان و کادرفنی تیم ملی؛ غرور ممنوع، ژاپن را فراموش کنید

محسن بابادی؛ عملکرد تیم ملی فوتبال کشورمان در جام ملت های آسیا تا بدین جای کار نه بد بوده و نه خوب. اگر بگوییم ضعیف عمل کرده‌ایم در حق بازیکنان و کادر اجحاف نموده ایم و اگر از آن ها قدیس بسازیم نیز در حقشان جفا و خیانت کرده‌ایم. تیم ملی تا کنون عملکرد متوسطی داشته و بایست اذعان داشت که بازی با ژاپن بهتر و نزدیک به آن تیمی شده که انتظارش را داشته ایم. اما عملکرد کلی درخطوط سه گانه آن هم برای تیمی با این نسل طلایی از بازیکنان.اصلا قابل توجه یا شاهکار نبوده است.

تیم ملی بسیار پرنوسان در این بازی‌ها ظاهر شده و این موضوع به هیچ وجه برای تیمی که می خواهد قهرمان شود جالب نیست. در یک بازی آن چنان انتقادآمیز و ضعیف و در بازی بعدی بسیار زیبا و کم نقص. این مسایل ما را نگران می کند که برای مسابقه نیمه نهایی نیز نتوانیم از هم اکنون تشخیص دهیم تیم ملی ما چگونه بازی خواهد کرد. اما آنچه از شواهد و قراین پیداست، تیم ژنرال که آخرین ضربه شمشیر را بر پیکره سامورایی ها وارد کرد، از الان خود را پیروز بازی بعدی و یک پای فینال دانسته و این حتی در لحن کارشناسان فوتبالی صداوسیما، بازیکنان و سرمربی تیم ملی مشهود بود و دقیقا همین نکته نگران‌مان می‌کند. تیم ملی ما، فلسطین، هنگ کنگ و سوریه را دست‌کم گرفت و نتایج و سبک بازی ما در این بازی ها نشانگر آن بود که اگر بخواهیم ذره‌ای مغرور شده و در باد اسامی سردار آزمون، بیرانوند، جهانبخش، طارمی و...بخوابیم، کلاهمان پس معرکه خواهد بود.

 با توجه به موارد ذکر شده بی دلیل نیست اگر دلواپس بازی بعدی تیم ملی کشورمان باشیم. اگر بازی‌های تیم ملی را از سال 1990 میلادی تا کنون دنبال کنیم و با توجه به تجربه و شناخت از روحیات و احساسات بازیکنان نسل های مختلف کشور، این که از هم اکنون خود را قهرمان جام بدانیم، در بازی بعد ممکن است علائم وخیم و مرگبار خود را نشان داده و کار دستمان دهد. البته افزایش اعتماد به نفس ناشی از پیروزی مقابل ژاپن خوب و ارزشمند و در بازی بعدی بسیار کمک کننده است، اما اگر در آن سوی قضیه کار را تمام شده و خود را پیشاپیش قهرمان بدانیم و اینکه ژاپن مدعی اصلی کسب عنوان نخست را حذف کردیم را معادل قهرمانی آسیا بدانیم، ممکن است مشکل ساز شود.

بایست بدانیم هر بازی شرایط خاص خود را دارد و هر ثانیه بازی ممکن است آبستن حوادث گوناگون و شاید جبران ناپذیری شود. پس بهتر است به جای خوابیدن در باد این پیروزی که یک برد عادی محسوب می شود، بایستی بر روی ریکاوری، بررسی نقاط ضعف و قوت تیم خودی و حریف بعدی تمرکز کرده تا بتوانیم با خونسردی و حفظ آرامش، یک پای فینال باشیم.اما رفتارهای غیر حرفه‌ای برخی از کارشناسان فوتبال که بازیکن ملی هم بوده‌اند و هم چنین جو حاکم بر تیم ملی که همگی از شادی غش کرده اند، اصلا جالب و زیبنده نبوده و اتفاقات بدی را متداعی می شود.

امیدواریم تیم ملی با همین قدرت و صلابت که در بازی با ژاپن از خود نشان داد و با کسب روحیه و اعتماد به نفس ناشی از این مسابقه و نه غرور بیجا، بی تفاوتی یا دست کم گرفتن رقیب، با یک برد دلچسب در بازی بعدی راهی فینال شود و پس از گذشت 47 سال قهرمانی را برای چهارمین بار تجربه کند.