هفته آینده می‌توان گفت چه کسی رئیس‌جمهور می‌شود؟

 تنور انتخابات در فاصله 12 روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری داغ و داغ تر می شود؛ این را از میزان اقبال مردم به رسانه های اجتماعی و فضای سایبری و همچنین از دنبال کردن اخبار از سوی آنها می توان فهمید؛ این رویه رفته رفته بیشتر از سوی مردم دنبال می شود، اما با این وجود بازهم کاندیداها از تبلیغات سنتی خود را دور نکرده اند و همچنان به این نوع از تبلیغ نیز معتقد و پایبندند؛ این مساله را می توان از کوچه و خیابان های شهرها و حتی روستاهای کشور دریافت.

از مدت ها قبل کاندیداها برنامه های تبلیغاتی خود را در شبکه های اجتماعی آغاز کرده بودند و با ایجاد کانال، هشتک سازی ها و ساخت، کلیپ، موشن گرافی و اینفوگرافیک تلاش خود را در جهت جلب نظر مردم و افزایش میزان آراء شان انجام می دادند، اما هرچه به انتخابات نزدیک تر می شویم، کاندیداها و حامیان آنها از ابزارهای قدیمی تبلیغاتی در کنار ابزارهای نوین بهره بیشتری می گیرند.

این روزها اگر سری به کوچه ها و خیابان ها بزنید، آنچه بیش از همه جلب توجه می کند، نصب پلاکاردها و پوسترها و دیوار نوشته ها در محل های مختص تبلیغات است؛ در کنار این باید نصب بنرها و بیلبوردهای تبلیغاتی که تصویر کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری بر آن نقش بسته یا نماد آنها را به نمایش گذاشته است و یا شعارهای آنان را به ابزارآلات تبلیغاتی و آنچه کاندیداها از طریق ان سعی دارند خود را به مردم معرفی کرده و رأی آنان را اخذ کنند، اضافه کرد.

به همه اینها باید اجتماعات طرفداران کاندیداها را در برخی خیابان های پرتردد و مناظره های حامیان کاندیداها در این اجتماعات را اضافه کرد؛ روشی که به تبلیغات دهن به دهن و چهره به چهره معروف است و بیشتر پس از انتخابات سال 88 نمود بیشتری را در برهه انتخابات ریاست جمهوری پیدا کرده است.

از تلاش کاندیداها و ستادهای آنان برای جذب آراء مردمی از طریق روش های سنتی به ویژه در روزهای پایانی منتهی به انتخابات اینگونه می توان تعبیر کرد که یا ظرفیت شبکه های اجتماعی به قدر کافی پاسخگوی نیازهای جامعه برای پیدا کردن شناخت از کاندیداها نیست و البته این مساله هم مورد نظر کاندیداهاست و هم مورد توجه مردم و یا اینکه به کار گیری این روش نشان دهنده عدم احصاء تمامی ظرفیت های شبکه های اجتماعی در کشور به دلیل عدم پوشش اینترنتی کافی، فراگیر نبودن بهره گیری از اینترنت توسط همه مردم و یا به دلیل فیلتر بودن برخی شبکه های اجتماعی است.

این موضوعات را شاید بتوان از دلایل اصلی تلاش کاندیداها، ستادها و حامیان آنها برای استفاده از ظرفیت تبلیغات سنتی و همچنین تبلیغات چهره به چهره و مناظره های خیابانی دانست. برای همین از چند روز پیش شاهدیم که طرفداران کاندیداها با در دست گرفتن عکس ها و نمادهای انتخاب شده توسط کاندیداهای مطلوب شان به خیابان ها آمده اند و برای اقناع مردم و افزایش آراء کاندیدای مورد نظرشان از طریق گفت و گو با شهروندان تلاش می کنند.

هنوز تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم؛ 12 روزدیگر فرصت باقی است و همانطور که تجربه های پیشین در کشور ما نشان می دهد؛ حتی الان هم که فاصله اندکی تا انتخابات داریم نمی توان گفت که کدامیک از کاندیداها پیروز رقابت های آتی ریاست جمهوری خواهند بود. هرچند تبلیغات بیش از دو هفته است که آغاز شده و کاندیداها هم علاوه بر سخنرانی های انتخاباتی در شهرهای مختلف، دانشگاه ها، مساجد، اجتماعات مردمی و همچنین برنامه های تلویزیونی رقابت با رقبا را کلید زده اند، اما همچنان بسیاری معتقدند که پیش بینی نتیجه انتخابات فعلا درست نخواهد بود.

برخی تحلیل گران سیاسی بر این عقیده اند که انتخابات ریاست جمهوری با توجه به شرایطی که در آن قرار گرفته ایم به مرحله دوم کشیده خواهد شد و همچون سال 84 دو تن از کاندیداهای فعلی سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم را در مرحله دوم رقم خواهند زد؛ اما به نظر می رسد حتی برای انجام چنین پیش بینی باید کمی بیشتر تامل و تحمل کنیم؛ چون احتمالا در هفته پایانی بهتر بتوان در این خصوص اظهار نظر کرد.

به نظر می رسد در فرصت زمانی باقی مانده دو مساله در سرنوشت انتخابات پیش رو بسیار تاثیرگذار باشد؛ اول اینکه باتوجه به حضور فعال کاندیداها در دو مناظره انتخاباتی تلویزیونی، باید دید که کدامیک از آنان موفق خواهد شد در مناظره سوم و آخر گوی رقابت را از سایرین برباید و خود را به عنوان پیروز صحنه جلوه دهد؟

دوم اینکه، با وجود پیشرفت های ابزار نوین تبلیغاتی، جو و موجی که ناشی از تبلیغات سنتی و خیابانی برآمده از سخنان کاندیداها و طرفداران آن به وجود خواهد آمد به نفع کدامیک از 6 نامزد فعلی انتخابات رقم خواهد خورد. این مساله حداقل در چند انتخابات اخیر نشان داده که بسیار با اهمیت است و می تواند در نهایت سرنوشت یک انتخابات را به نفع یک کاندیدا رقم بزند و او را به عنوان رئیس جمهور دوره دوازدهم به پاستور برساند.

آنچه بسیار محتمل به نظر می رسد این است که رقابت جدی بین 3 تن از کاندیداهای ریاست جمهوری داوزدهم خواهد بود و 3 نفر دیگر در این راه تنها مددرسان به کاندیدا و جریان مورد نظر خودشان هستند و نقش آنان بیشتر در تعیین رئیس جمهور جلوه خواهد کرد؛ لذا انتظار رئیس جمهور شدن آنان بسیار بعید خواهد بود.

با وجود مهیا کردن زمینه انتخابات و گرم کردن اولیه این تنور برعهده رسانه های نوین و شبکه های اجتماعی بود، اما به نظر می رسد همچنان سرنوشت رئیس جمهور در ایران از طریق این رسانه ها تعیین نشود، بلکه این ابزارآلات و روش های سنتی تبیلغات خواهد بود که در نهایت برای انتخاب رئیس جمهوری اسلامی ایران کارایی خود را نشان خواهد داد و این زمینه از هم اکنون و در فاصله 12 روز مانده تا انتخابات مهیا شده است.