برجام خودرویی امضا شد
سالن ساپکو ایران‌خودرو دیروز در حالی میزبان امضای یکی از مهم‌ترین قراردادهای این شرکت بود که اگر قرارداد موردنظر در مسیری مناسب هدایت شده و درگیر حواشی سیاسی و مدیریتی نشود، می‌تواند پلی باشد برای «خودروساز شدن» کشور به معنای واقعی.طبق قرارداد و تفاهم‌نامه ۱۰ جانبه‌ای که دیروز میان ایران‌خودرو و چند شرکت معتبر دنیا در حوزه طراحی پلتفرم و محصول امضا شد، قرار است بزرگ‌ترین خودروساز ایران طی دو، سه سال آینده صاحب پلت‌فرمی اختصاصی شده و در یک دوره زمانی ۱۰ ساله، ۲۳ محصول روی آن ساخته شود.
در کنسرسیوم مربوطه، شرکت‌های خارجی «بنتلر» آلمان، «پانچ» بلژیک، «هیوندای پاورتک» کره جنوبی، «ماهله» آلمان و «پینین فارینا» ایتالیا حضور دارند و از آن سو ایران‌خودرو، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه صنعتی شریف، معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری و انجمن قطعه‌سازان نیز طرف‌های ایرانی آن به‌شمار می‌روند.
در مراسم دیروز اما وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به قرارداد 10 جانبه با طراحان دنیا، گفت: اگر گاهی خریداران از کیفیت برخی خودروهای داخلی گله می‌کنند، عمدتا این موضوع به کیفیت قطعات بازمی‌گردد؛ بنابراین در این زمینه قطعه‌سازان داخلی باید با مشارکت با شرکت‌های معتبر خارجی، سطح فناوری خود را ارتقا دهند. محمدرضا نعمت‌زاده با بیان اینکه صنعت خودرو یک صنعت جهانی و صادرات محور بوده و نباید نگاهش فقط به بازار داخل باشد، افزود: با اجرایی شدن برجام، موانع گذشته برطرف شده و باید از این فضا برای توسعه صادرات استفاده کنیم.
خودروسازی ایران در حالی روز گذشته با امضای اولین قرارداد طراحی و توسعه پلتفرم، گامی بزرگ در راه جهانی شدن برداشت که این اتفاق را می‌توان یکی از ثمره‌های مهم و سرنوشت‌ساز توافق هسته‌ای و برجام دانست.
جدای از اینکه قرارداد موردنظر تا چه حد می‌تواند به رشد و توسعه خودروسازی ایران کمک کرده و آن را در مسیر جهانی شدن قرار دهد، نکته مهم اینجاست که برجام زمینه‌ساز شکل‌گیری چنین رخداد مهمی در دومین صنعت بزرگ کشور شده است. صنعت خودرو ایران تا پیش از توافق هسته‌ای و برجام و در دورانی که با تشدید تحریم‌های بین‌المللی مواجه بود، ارتباطش با دنیای خودروسازی عملا قطع شد و در نتیجه از قافله تکنولوژی و فناوری روز جهان جا ماند. این موضوع سبب شد صنعت خودرو ایران نه‌تنها از مسیر رشد و توسعه باز بماند، بلکه گرفتار افت شدید تولید و کاهش کیفیت و افزایش قیمت نیز بشود و در نتیجه، دیگر وقت و انرژی و توانی برای حتی فکر کردن به توسعه نیز نداشته باشد.
به‌عبارت بهتر، دغدغه اصلی خودروسازی کشور در دوران تحریم، تامین حقوق کارکنان و کارگران و زنده نگه داشتن خطوط تولید بود و مشکلات و گرفتاری‌های فراوان، اجازه فکر کردن مدیران صنعت خودرو به رشد و توسعه و طراحی پلتفرم و محصول را نمی‌داد. این در حالی بود که پس از توافق هسته‌ای و برجام، مقدمات حضور شرکت‌های خارجی در خودروسازی ایران فراهم آمد و در ابتدا خودروسازانی از فرانسه و کره و آلمان راهی «جاده مخصوص» شدند و حالا نیز طراحان بزرگ دنیا به شراکت با خودروسازان داخلی پاسخ مثبت داده‌اند. هرچند پس از برجام، انتقادهایی که البته بیشتر جنبه سیاسی داشت، متوجه قراردادها و تفاهم‌نامه‌های خودرویی کشور شد، با این حال اقدام خودروسازان در حرکت به سمت طراحی و توسعه پلتفرم و محصول، اتفاقی است که می‌تواند دومین صنعت بزرگ کشور را در مسیر جهانی شدن قرار دهد.
بدون شک اگر نبود توافق هسته‌ای و برجام، حالا هیچ‌کدام از شرکت‌های معتبر و مشهوری مانند «پینین فارینای» ایتالیا و «پانچ» بلژیک و «ماهله» آلمان، حتی پای میز مذاکره با خودروسازان ایرانی نیز نمی‌نشستند، چه‌رسد به آنکه برای صنعت خودرو کشور پلتفرم طراحی کنند. به‌نظر می‌رسد اتفاقاتی که پس از برجام در خودروسازی ایران رخ داده، خود می‌تواند پاسخی محکم و منطقی به منتقدان برجام باشد.
