مناجات شجریان و سخنی با جواد لاریجانی

 هرچند برای من بسیار دشوار است بپذیرم سیاستمداری که بارها و بارها از علاقه‌اش به پوپر سخن گفته است و در انتخابات سال ۷۶ از روی کارآمدن تندروها جلوگیری می‌کرد، به غیرشرعی بودن ربنای شجریان قائل باشد اما قاعده فرض محال را در این مورد به خصوص جدی می‌گیرم تا بتوانم چند کلمه با جناب جواد لاریجانی اختلاط کنم.

جناب لاریجانی سلام علیکم

چیزهایی نوشته اید که ترجمه اش به زبان آدمیزاد می شود: مناجاتی که آقای شجریان خوانده اند چون حواس مخاطب را از معنای متن پرت می کند پس مشکل شرعی دارد. این که چرا تا به حال هیچ مجتهدی حتی در سی سالی که صدای استاد شجریان از بنگاه صدا و سیما پخش می شد چنین فتوایی صادر نکرده خود موضوع جالبی است که فعلا به آن نمی پردازیم.

این که شما چرا بر جای فقها و علما تکیه زده اید را هم فعلا درز می گیریم اما این که چرا شما در این سال ها با هرچه مردم دوست می دارند دشمنی می کنید نکته جالبی است که نمی توان به راحتی از کنارش گذشت. هر سیاستمداری که در دل و دیده مردم جای دارد مغضوب شماست. هر هنرمندی که مردم قدر می نهند و بر صدر می نشانند از دشنه و دشنام شما بی نصیب نمی ماند. هر آن چه را مردم خوش می دارند توسط شما و همگنان شما حرام شمرده می شود. تا آن جا پیش رفته اید که رای مردم را هم به حلال و حرام تقسیم می کنید. چرا؟ این مایه نفرت و انزجار از دیگران را چگونه با خود حمل می کنید؟

من میگم همیشه حق با توئه اما چجوری

تو دلت این همه نفرت و تونستی جا بدی؟

آیا روی گرداندن مردم از شما و سیاست های دوستانتان تا این اندازه برایتان سنگین است که پاسخ آن را این گونه می دهید؟ بهتر نیست به جای این همه کینه و دشمنی کمی با این مردم شریف و صبور مهربان باشید؟ باور بفرمایید برخلاف آنچه تصور می کنید این مردم فراموش کار نیستند. بزرگوارند. کافی است به جای عناد و لجاجت با این مردم یک بار سمت دل و دیده آن ها بایستید و به خواست و نگاه آن ها احترام بگذارید تا در زمره محبوبان درآیید. مگر این مردم در حق شما چه کردند که این همه در آزار آن ها می کوشید؟ جز این که شمارا از گمنامی به شهرت رساندند و از فقر به ثروت و از دانشگاه شریف به دانشگاه کالیفرنیا در برکلی؟

این مردمان را دوست ندارید؟ این آب و خاک را چطور؟ شما که ظاهرا به زمین علاقه وافر دارید چرا با این خاک مهربان تر نیستید؟ کافی است این همه شقاقی که در نزاع های سیاسی اخیر سرزمین مارا مستعد شرحه شرحه شدن کرده با حماقتی بزرگ گره بخورد و بشود آن چه نباید بشود. آن وقت نه زمینی برای شما خواهید ماند و نه تریبونی برای اظهار فضل. من هر چه قدر با خودم فکر می کنم نمی توانم بپذیرم که شما دشمن قسم خورده زیبایی و آزادی هستید. یعنی این میزان از دشمنی شما را نمی توانم باور کنم اما همه مخاطبان شما که مثل من فکر نمی کنند.

اگر این طور باشد یعنی شما در بیان این حرف های عجیب و غریبتان صادق باشید باید به ما توضیح بدهید وجه فارق شما و داعش کجاست؟ به ظاهر شما از مخالفان سیاسی داعش هستید اما با این طرز تفکر مخالف اندیشه های داعش هم هستید؟ داعش هم درست مثل شما دشمن زیبایی و آزادی است و با استناد به ظاهر احکام دینی همان گونه حکم می دهد که شما حکم می دهید. داعش هم هرگونه صوتی را به جز سرودهای حماسی که به تهییج جنگجویان منجر می شود حرام می داند. داعش هم مخالف حضور زنان در مجامع عمومی است.

داعش هم از تکنولوژی فقط آن بخشی را که می تواند به کشت و کشتار مدد برساند می پسندد. داعش هم راه را بر هرگونه پرسشگری می بندد و خواهان اطاعت محض و بی چون و چراست. البته ایرادی هم ندارد. شما مختارید همانند داعش زندگی کنید. به هیئت داعشیان درآیید و اصلا مثل آن ها فکر کنید. ما حتی از فیلسوف یهودی مورد علاقه شما آزاداندیش تریم و معتقدیم دشمنان آزادی هم در این سرزمین از حق حیات و آزادی برخوردارند فقط لطف بفرمایید و در شرایط حساس کنونی! این قدر از خدا و پیغمبر مایه نگذارید.

من مدافع دین خدا نیستم و به جان معتقدم حضرت حق به وعده خود عمل خواهد کرد و بهترین حافظ دین خود خواهد بود اما نگران خاکی که بر آن پا می گذارم هستم. و بیم ناکم شما و دوستانتان با قرائتی که از شریعت و احکام دینی ارائه می دهید اسلام را چیزی همانند اسلام داعش جلوه دهید. و اسلام اگرچه ممکن است در چشم بعضی ها صرفا ابزاری باشد برای برشدن بر بام قدرت اما برای مردم سرزمین من مهم ترین عامل برای حفظ وحدت قومی است.

پس هیچ کس حق ندارد با بچه بازی ها و سیاست بازی ها مقدمات سوریه شدن این سرزمین را فراهم آورد. حق ندارد.