مورینیو - کلوپ؛ مسئله زیبایی شناسی در فوتبال

جدول لیگ برتر دروغ نمی گوید اما گاهی اوقات حقیقت هایی گمراه کننده ارائه می دهد. چگونه ممکن است منچستریونایتد بعد از سپری کردن فصلی تلخ، 9 امتیاز بیشتر از مدافع عنوان قهرمانی یعنی چلسی داشته باشد و چگونه با ارائه نمایش های متزلزل و نه چندان خوب، از لیورپول که در مسیر مثبتی قرار دارد 2 امتیاز بیشتر کسب کرده است؟

البته در این میان مسئله اصلی ادراک و نقطه شروع کار است. هواداران لیورپول 28 سال بعد از آخرین قهرمانی در لیگ، به شکل قابل درکی به لیگ قهرمانان بیشتر علاقمند بوده و شرایط بهتری از هواداران منچستر که در حال انطباق با دوران پسافرگوسن هستند، دارند.

لیورپول یاد گرفته است که در انگلیس، حتی در میان نابرابری های شدید دنیای مدرن سرمایه داری فوتبال، برتر بودن هیچ تضمینی برای حفظ آن در آینده نیست اما یونایتد شاید بهتر است به یاد آورد که در تاریخ لیگ تنها زیر نظر 3 مربی موفق به کسب قهرمانی شده است. مشکلات مالی ممکن است برابر موفقیت مانعی باشد اما ثروت و تاریخ بزرگ موفقیت را تضمین نمی کند.

بدیهی است که پول عامل مهمی تلقی می شود. از زمان ورود مورینیو به اولدترافورد آنها 312 میلیون پوند صرف خرید بازیکنان کرده اند که منهای فروش، 260 میلیون پوند خواهد شد و در همین زمان آمار لیورپول 260 میلیون پوند بوده است اما منهای فروش، آنها تنها 4 میلیون پوند خرید داشته اند.

علیرغم اهمیت این ارقام نسبت به ترکیب ساخته شده توسط دو سرمربی و با توجه به حضور کلوپ در لیورپول 8 ماه قبل از انتصاب مورینیو به عنوان سرمربی منچستریونایتد و اثرات مخرب فروش کوتینیو، این اختلاف ارقام برای تنها 2 امتیاز بیشتر در جدول بسیار زیاد است.

اما به هر حال این مسائل در یک فصل نرمال موضوع خیلی مهمی نیست و با فتح لیگ قهرمانان توسط مورینیو، این فصل می تواند به سالی خاطره انگیز برای شیاطین سرخ تبدیل شود اما فصل جاری برای یونایتدها تا به حال عادی نبوده است.

رقابت قهرمانی تا دسامبر بسیار خوب و زیبا بود اما اگر تیم مورینیو در لیگ قهرمانان و در مرحله یک چهارم برابر تیمی مانند یوونتوس یا رئال مادرید حذف شود، این فصل را باید به طور کامل فراموش کرد. مت باسبی به بازیکنانش می گفت که بیرون بروند و از خودشان لذت ببرند اما مورینیو اغلب به نظر می رسد به بازیکنانش می گوید به بیرون بروید تا مطمئن شوند که هیچ کس از خود لذت نمی برد.

اینکه مورینیو اولویت را دفاع کردن می داند جرم نیست زیرا در لیگ قهرمانان با تکیه بر همین روش در خانه بنفیکا با یک گل تیمش پیروز شد اما این روش زمانی مورد انتقاد قرار می گیرد و استفاده از آن منطقی محسوب نمی شود که به موفقیت منجر نشود؛ مانند تساوی بدون گل در ماه اکتبر برابر لیورپول در آنفیلد، مقابل رقیبی که در 5 بازی قبلی خود تنها یک بار پیروز شده بود.

البته سرمربی پرتغالی یونایتد همیشه هوادارانی دارد که همه اعمال او را ستوده و هر تصمیم خود را علامتی از نبوغ مورینیو می دانند اما منطقا به نظر می رسد در این مدت یونایتد فرصت های شگفت انگیزی را از دست داده است.

اخیرا منتقدان مورینیو بیشتر نسبت به نتایج معترضند تا سبک بازی یونایتد. اگرچه روحیه این تیم در بازی هفته گذشته در تبدیل کردن شکست 0-2 برابر پالاس به پیروزی قابل تحسین است اما سوال اول اینجاست که آیا این نتیجه جای تبریک دارد؟ باید اول پرسید که چه عملکردی باعث شده تیم قرمز پوش شهر منچستر برابر تیم پایین جدولی با 2 گل عقب افتد؟

شاید بخشی از این انتقادات به دلیل تماشای بازی تیم هایی چون منچسترسیتی، لیورپول و تاتنهام و تعریف دوباره انتظارات از یک تیم بزرگ برای ارائه نمایش چشم نواز باشد اما به هر حال تشخیص انسجام در ترکیب یونایتد نیز بسیار دشوار است و به نظر می رسد هر کدام از خریدهای جدید این تیم به عنوان مرهمی مقطعی برای حل آخرین مشکلات این تیم می باشند.

در هفته های اخیر سیستم منچستریونایتد به 3-3-4 تغییر یافته و این اتفاق شاید راه حلی برای ارائه عملکردی بهتر از سوی پوگبا باشد اما اگر اینگونه است، چرا این سیستم 18 ماه پیش که ستاره فرانسوی به عنوان گران ترین بازیکن وقت تاریخ فوتبال راهی اولدترافورد شد رخ نداد؟

به نظر می رسد لوکاکو دوباره در شرایط خوبی قرار گرفته و دلیلی برای ناکامی الکسیس سانچس در یونایتد وجود ندارد، اما چرا حالا و تنها یک ماه بعد از جذب این ستاره شیلیایی تغییرات رخ داد؟ به نظر می رسد این اتفاق یک راه حل برای اوج گرفتن مقطعی باشد تا بخشی از یک برنامه عمیق و طولانی مدت.

در مقابل به نظر می رسد کلوپ برای پیشرفت لیورپول طرحی اساسی دارد و هزینه های این فصل مرسی سایدی ها نیز دارای ساختار بوده و بهبود زیاد و عمیقی روی شرایط ترکیب گذاشته است زیرا این ترکیب همان پتانسیل اولیه برای پرس و بازی با سرعت بسیار زیاد را حفظ کرده است.

لیورپول فصل قبل 7 امتیاز بیشتر از یونایتد گرفت اما مورینیو می تواند ادعا کند فصل قبل تمرکز شیاطین سرخ روی لیگ اروپا بوده است. اگر یونایتد بعد از این ماه های دشوار باز هم بالاتر از لیورپول بود، شاید این احساس پیشرفت در آنفیلد کمی متوهمانه به نظر برسد.

جاناتان ویلسون – گاردین

ترجمه: آریا فاطمی مقدم