پاسخ وزیر نیرو در مورد وضعیت فرزندان خود
وزیر نیرو داوطلبانه به کمپین «فرزندت کجاست» پیوست و در مصاحبهای با پایگاه اطلاع رسانی وزارت نیرو به ارائه توضیحاتی در خصوص وضعیت زندگی دو فرزند خود پرداخت.
رضا اردکانیان بیان کرد: دخترم یازده سال پیش که دانشجوی سال اول دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف بود، ازدواج کرد. همسرش نیز فارغالتحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران است و هر دو از دانشگاهی معتبر در کشور انگلیس برای مقطع فوقلیسانس و سپس دکتری پذیرش گرفتند و در حال حاضر در مراحل پایانی طی دوره دکتری هستند.
وی افزود: دخترم و همسرش قصد دارند هرچه زودتر با تکمیل تحصیلات خود به کشور بازگردند و در میهن در کنار خانوادههایشان مشغول فعالیت شوند.
وزیر نیرو اظهار داشت: پس از فراغت از مسئولیتهای اجرایی دولتی، در اواسط دهه هشتاد در قالب فراخوانی که از سوی سازمان ملل متحد منتشر شد، به عنوان دیپلمات ارشد این سازمان برگزیده شدم و راهی فعالیت در مقر سازمان ملل در کشور آلمان شدم و پسرم در ابتدای ورودش به آلمان دو سال را مشغول گذراندن دوره پیشدانشگاهی در این کشور بود و پس از آن در مقطع کارشناسی در اسکاتلند و سپس کارشناسی ارشد در زمینه مهندسی و مدیریت انرژیهای تجدیدپذیر در آلمان به تحصیل ادامه داد و در حال حاضر هم پایاننامه خود را نوشته و خود را آماده دفاع از آن میکند.
اردکانیان یادآور شد: فرزند پسرم که تخصصاش در بخش انرژیهای تجدیدپذیر است، از هنگامی که به ایران بازگشته در یک شرکت خصوصی کوچک (در یکی از شهرستانها) مشغول به کار شده است.
وی درباره اینکه آیا دوتابعیتی است یا خیر توضیح داد: من طی ده سال اخیر در کشور آلمان (86 تا 96) و قبل از آن هم برای تحصیلات تکمیلی حدود هفت سال در کشور کانادا (70 تا 77) زندگی کردهام.
اردکانیان اظهار داشت: به دلایل فکری هیچ پیشنهادی را برای اخذ تابعیت دوگانه در زمان حضور در کشور کانادا و حتی فعالیت در سازمان ملل و در کشور آلمان و هر جای دیگری نپذیرفته و اقدامی هم نکردهام و در بدو طرح موضوع پیشنهاد حضورم در وزارت نیرو نیز در کمیسیونهای مختلف مجلس و مصاحبههای خبری بارها اعلام کردهام تابعیت هیچ کشوری به جز جمهوری اسلامی ایران را نداشته و نخواهم داشت.
وی معتقد است: همان قدر که خدای ناکرده سوءاستفاده احتمالی هر مسئولی از قدرت برای تحصیل مال نامشروع و بعد استفاده از آن برای فرستادن فرزندان به خارج نادرست است، سوءظن پراکندن نسبت به کسانی که پاک زیستهاند ولی به دلیل توانایی و استعداد توانستهاند جایگاهی مثلاً در دانشگاههای خارجی پیدا کنند یا مانند خیلی از مردم زندگی در جایی غیر از وطن خود را برگزیدهاند، نادرست است.