ماجرای پیچیده افزایش حقوق بازنشستگان / راهکار دولت چیست؟

حقوق بازنشستگان و واژه‌ی به نام بازنشسته، مناسب حال افرادی نیست که سالیان متمادی را به کار و تلاش و خدمت و طراحی و کسب تجربه پرداخته؛ حقوق بازنشستگان اکنون و از پسِ دورانی طولانی؛ کوه و انباشت ارزش‌مندی از تجربه و سرمایه‌ای از فهم و دانایی و کمال و گنجینه‌ای از اندیشه و فرازی از راه جویی و مهر پویی هستند، کفاف زندگی آنها را نمی دهد.

متاسفانه نگاه برخی در جامعه به بازنشستگان، نگاهی معقول، متوازن، شایسته و متناسب با شرایط بازنشستگان نیست، در جایی که آن‌ها را در وضعیتی می‌دانند که دیگر قابل استفاده نبوده و تنها مصرف کننده به شمار می‌روند؛ تعبیری کاملا کمونیستی و به دور از موازین شرعی، دینی، اخلاقی و اسلامی و یا تعریف عده‌ای از بازنشسته بودن، به معنای محدود شدن نیازهای انسانی این گونه افراد که به هیچ وجه باواقعیات زندگی آن‌ها، مطابقت ندارد.

بازنشسته‌ای که حالا داماد دارد، برای پسرش، همسرگرفته و هزینه‌های سنگین آن را پرداخته، بازنشسته‌ای که به اقتضای سن و سال خود، نیاز مبرم به نظارت دائمی پزشکی دارد، بازنشسته‌ای که نوه و نتیجه دارد و با حقوق بسیار اندکی که می‌گیرد، به هیچ وجه نمی‌تواند پاسخ‌گوی خود، خانواده و اطرافیانش باشد، چگونه می‌تواند به زندگی خود ادامه دهد؟!

آیا دولت و سازوکارهای اجتماعی و فرهنگی، قوانین تامین اجتماعی و فرایندهای بروکراتیک، می‌تواند در این شرایط، ذره‌ای از آلام و رنج‌ها و نیازهای او را تامین کند؟ آیا دولت اسلامی که هدف و وظیفه و فلسفه وجودی‌اش؛ عدالت گرایی و خدامحوری است، نمی‌بایستی توجه ویژه‌ای به این طیف و گروه اجتماعی داشته باشد؟ آیا کسی هست که فریادهای مظلومانه‌ی این طبقه اثرگذار اجتماعی را بشنود؟!

این روزها هم که موضوع افزایش حقوق بازنشستگان در حالی مطرح است که برای آنها حداقل‌ها را در نظر می‌گیریم و با توجه به تورم‌های سرسام آور واقعا معلوم نیست تکلیف آنها چه می‌باشد.