سریال "نون خ" را منصفانه تماشا کنیم!

چند روزیست که پخش فصل دوم سریال نون خ با تمام فراز و فرودها و تاخیرهای آن از شبکه یک سیما آغاز گردیده است. سریالی که کارگردان آن سعید آقاخانی یکی از مطرح‌ترین کُردهای حاضر در عرصه سینما و تلویزیون می‌باشد.

اما با اینکه هنوز تنها چند قسمت از این سریال طنز نمایش داده شده است، دیده می‌شود که نقدهایی به چرایی تأمین بخشی از هزینه‌های این مجموعه توسط استانداری کرمانشاه در فضای مجازی منتشر شده و بی‌آنکه به نقاط قوت این اقدام، نگاهی دقیق‌تر شود و پردازشی واقع‌بینانه‌تر صورت پذیرد، فایده این گونه سرمایه‌گذاری‌ها در حوزه سینما و تلویزیون به چالش کشیده می‌شود!

اینکه با صرف هزینه‌ای بتوان بخشی از آثار تاریخی و دیدنی‌های ماندگار یک استان را در پُربیننده‌ترین ساعاتِ تلویزیون به مردم ایران زمین نمایش داد و صداقت و تعهد و روراستیِ مردم کُرد را در شخصیت اول این سریال یعنی نورالدین خانزاده عرضه نمود، به واقع یک سرمایه‌گذاری بسیار ارزشمند است و به هیچ عنوان نمی‌توان آن را مورد خدشه قرار داد.

پرواضح است که ویژگی‌ها و خصلت‌های نابی همچون تعصب به سرزمین و زادگاه ، عشق و وفاداری به خانواده، سلامت اخلاقی و مالی، مقابله با خرافه پرستی و همچنین اهمیت دادن به لقمه حلال که در مردم کرد برجسته می‌باشد و در این مجموعه در شخصیت این بازیگر تداعی شده است، می‌تواند برای کرمانشاه و سایر مناطق کردزبان یک موفقیت به حساب آید.

در کنار این واقعیت‌ها، نمی‌توان توفیق این سریال در معرفی لباس‌های محلی کردی بر قامت مردان و زنان این مجموعه را نادیده گرفت و از بیان اقدامات خوبِ صورت گرفته در سطح این استان برای برگزاری جشنواره‌های محلی از جمله جشن انار، به نیکی یاد نکرد.

براستی اگر نمایش جاذبه‌های دیدنی استان کرمانشاه به همراه صدای گرم خوانندگان کرمانشاهی مانند حسین صفامنش یا دیگر اساتید کردزبان همچون مظهر خالقی و حسن زیرک برای همه ایرانیان، در قالب آگهی‌های تلویزیونی پخش می‌شد آیا هزینه‌های سرسام آور و چند برابری را برای متولیان امر در استان به همراه نداشت؟

از سوی دیگر؛ واقعاً به دور از انصاف است اگر کار خوب سعید آقاخانی را در انتخاب بازیگران بومی برای ایفای نقش‌های مختلف مورد توجه قرار نداد و همین مهم را از نقاط قوت این سریال ذکر نکرد در حالی که در مجموعه "پایتخت" که هر ساله تلویزیون را در قُرُق خود می‌گیرد! فقر بازیگران بومی به نحو ملموسی، مشهود بود طوری که حتی شخصیت‌های اصلی آن همچون نقی، هما، ارسطو، فهیمه، بهتاش،  پنجعلی و ... غیر مازندرانی بودند و همین قضیه باعث گردید مردم مازندران به دلیل اینکه اکثر این بازیگران گویش تبری را به نحو نامناسبی بیان می‌کردند و یا اینکه تنها به بیان تکیه کلام‌هایِ طنزِ لهجه مازنی مبادرت می‌نمودند، آن را استهزا یا تمسخرِ فرهنگِ خویش می‌دانستند در صورتی که بازیگران کرمانشاهی نون خ در دیالوگ‌های خود با گویش واقعی و دست‌کاری نشده سخن می‌گویند و همین موضوع به جذابیت سریال می‌افزاید.

البته کسی نمی‌تواند ادعا نماید که یک سریال طنز به دلیل پیچیدگی کارهایِ کمدی، می‌تواند کاملا بدون اشکال و خطا باشد اما هیچ یک از ما نباید از موفقیت این سریال در مقابل مجموعه‌های طنز سال‌های اخیر که تنها برای سرگرمی ساخته شده‌اند و مانند نون خ عرضه کننده فرهنگ و رسوم منطقه خاصی نیز نبوده‌اند، براحتی عبور نماییم و آن را فرصتی ندانیم که در بستر آن، علاوه بر نمایش جاذبه‌های گردشگری و تاریخی استان، امکان معرفی بازیگران کرمانشاهی و همچنین آداب و رسوم و پوشش و سبک زندگی مردم این خطه زیبا به هموطنان ایرانی، فراهم شده است.

یادمان نرود سریال پایتخت با هزینه‌های نجومی ساخت آن، به‌طور ناخواسته قرائت نازیبایی از منش و زندگی مردم فهیم مازندران (از رفتارهای نامناسب فرزندان با والدین و بزرگ‌ترها گرفته تا اعتیاد و لودگی و فروش مواد و علاقه‌مندی به استفاده از سلاح‌های سرد مانتو پنجه بکس و ...) را برای تماشاگران ارائه نمود که مقایسه سریال نون خ با آن مجموعه، می‌تواند بیش از پیش به محاسنِ کار آقاخانی صحه بگذارد.

پس بیاییم این گونه فرصت‌ها را ارج بنهیم و از اینکه در بحران کرونا یک سریال تلویزیونی با همکاری استانداری کرمانشاه ، توانسته است لبخند را بر لبان مردم نگران از شیوع این بیماری، حک نماید خرسند باشیم.

فریبرز نجفی‌مهر