چهار تنش موجود بین آمریکا و اتحادیه اروپا از نگاه روزنامه ایتالیایی

ایل سوله روز دوشنبه به موضوعاتی همچون توافقات آب و هوا، تجارت آزاد، اصلاحات سیستم مالیاتی و گمرکی آمریکا و پرونده هسته ای تهران به عنوان موضوعاتی مطرح شده که بواسطه آن دولت آمریکا، از سال گذشته اتحادیه اروپا را به چالش دعوت کرده است، پرداخت.

این روزنامه در رابطه با اختلاف نظرها پیرامون مسائل خاورمیانه به کشورهای ایران، رژیم صهیونیستی و روسیه به عنوان سه پرونده که از سال 2017 بین آمریکا و اروپا جدایی انداخته است اشاره کرد و نوشت: احتمالاَ پرونده های فوق در سال 2018 نیز همواره باز خواهند ماند. (ایران بدلیل پرونده هسته ای، اسرائیل بدلیل جابجایی سفارت آمریکا به قدس و روسیه بدلیل افزایش تحریم ها بر علیه این کشور برای پرونده Russiagate، در تمامی این سه مورد، اروپا مخالف موضع آمریکا است).

در بخش دیگر این گزارش، ژاک پلکمن کارشناسان ارشد اطاق فکر 'مرکز مطالعات اروپا ' تصمیماتی که رئیس جمهوری آمریکا در سال 2017 در مورد موضوعات بین المللی اتخاذ کرده و در سال جاری میلادی ممکن است محقق گردند را به عنوان معجونی خطرناک و تهدیدی بالقوه برای رابطه بین آمریکا و اروپا نامیده است.

برهم زدن توافقات بین المللی پاریس در مورد آب و هوا که باراک اوباما آن را امضاء کرده بود، اعمال عوارض سنگین گمرکی بر کالاهای وارداتی از اروپا به منظور حمایت از کالاهای ساخت آمریکا و زیر سئوال بردن اصل سازمان جهانی تجارت و تصمیم بر انتقال سفارت آمریکا به اورشلیم را به عنوان سه موضوع مهم که یک معجون خطرناک از آن بدست می آید و می تواند روابط آمریکا و اروپا را به خطر بیاندازد، نام برده و تاکید کرده است که به موضوعات فوق، موضوع توافقات هسته ای با ایران را نیز باید اضافه کرد که ترامپ جمعه گذشته با وجود امضاء تمدید تعلیق این تحریم ها، به اروپا هشدار داد که این آخرین بار خواهد بود که او این توافق را امضاء می کند زیرا او خواستار توافق بهتری می باشد.

به گفته «دامیانو پالانو» استاد رشته فلسفه سیاسی در دانشگاه کاتولیک میلان، تا کنون تمامی تصمیماتی که ترامپ در سطح بین المللی اتخاذ کرده در راستای سیاست داخلی کشور بوده است و دلیل آن نیز اگر نخواهیم شخصیت غیر قابل پیش بینی ترامپ را در نظر بگیریم، بدلیل مشکلاتی است که رئیس جمهوری آمریکا از زمان ورود به کاخ سفید در رابطه با موضوع پرونده روسیه (Russiagate) با آن روبرو بوده است.

به عقیده پالانو، به نظر می آید که ترامپ با تصمیماتی که اتخاذ می کند، در سرش قصد انجام اصلاحات در نظام بین المللی لیبرال را داشته باشد، نظامی که هجمونی آمریکا همیشه ضامن و پشیبان آن بوده است.

این روزنامه در ادامه این سئوال را مطرح می کند که اکنون دورنمای رابطه آمریکا با اروپا چگونه خواهد بود؟ و در ادامه میافزاید که ماریا د مرتسیس معاون اطاق فکر Bruegel در بروکسل، در پاسخ به این سئوال که آیا شکاف عمیق ایجاد شده در رابطه آمریکا با اتحادیه اروپا، محکوم به باز شدن هرچه بیشتر می باشد تا جائیکه دیگر غیر قابل ترمیم گردد؟ می گوید: آمریکا همیشه یکی از متحدان طبیعی اروپا محسوب گردیده و اروپا همواره خواهان توافقات و همکاری های بین المللی چند جانبه بوده است، ولی تا زمانیکه آمریکا به این رفتار مخالفت و لجبازی های خود با اروپا ادامه دهد، بروکسل نیز تصمیمات خود برای همکاری با آمریکا را باید بصورت موردی اتخاذ کند.

در همین رابطه تیبریو گراتزیانی رئیس 'مؤسسه مطالعات عالی ژئوپولیتیک' افزود: اینگونه رفتار آمریکایی چیز تازه ای نیست، آمریکایی ها از سال 2000 تا به امروز در باره موضوعات مختلف ژئوپولیتیکی در حال تکرار چنین رفتاری هستند. آمریکایی ها با وجود شعار همکاری های چند جانبه، در موارد بسیار زیادی به تنهایی تصمیم گرفته اند. ترامپ در حقیقت از حجاب ریاکارانه که دولت های قبلی آمریکا استفاده می کردند، پرده برداشته است.

نتیجه گرفتن در مورد اینکه آیا ترامپ برای روابط بین اروپا و آمریکا تهدیدی محسوب می گردد، هنوز زود است، ولی با اطمینان می توان گفت که او اتحادیه اروپا را به چالش دعوت کرده است. بنابر این اروپا ممکن است از این رفتار آمریکا به عنوان فرصتی برای تقویت همکاری های داخلی خود استفاده و به همین منظور به سیستم دفاعی و اقتصاد خود استحکام بخشیده و برای رقابت در سطح بین المللی، برای خود سیاست اقتصادی و طرح استراتژی صنعتی و سیاست انرژی تازه ای تعریف کند تا بدین ترتیب با تشکیل اروپایی متحد پاسخی برای شعار 'اول آمریکا' ارائه کند.