اقدام عجیب دختر ۱۴ ساله تهرانی در گروگانگیر ۱۰ هزار دلاری

، چند روز قبل پلیس یکی از شهرهای شمالی در جریان ربوده شدن دختری ۱۴ساله به نام رونیکا قرار گرفت.

پدر او می‌گفت: دخترم برای خرید کتاب از خانه بیرون رفت اما وقتی برنگشت نگرانش شدیم. حتی خیابان‌ها را به دنبالش گشتیم اما اثری از او نبود تا اینکه فردی از طریق واتس‌آپ برایم پیام فرستاد و نوشت که «دخترتان را ربوده ایم و برای آزادی او باید ۱۰ هزاردلار تهیه کنید.»

پدر رونیکا گفت: بلافاصله آن شماره تماس گرفتم اما مرد غریبه تهدید کرد که اگر ظرف ۲۴ ساعت این مبلغ را تهیه نکنم، دخترم را به قتل می‌رساند. او حتی صدای گریه‌ و التماس‌های دخترم را برایم ارسال کرد و حال نگرانم که مبادا بلایی بر سر دخترم بیاید.

ردپایی در تهران

با اظهارات این مرد، تحقیقات برای نجات دختر ربوده شده آغاز شد و این در حالی بود که تماس‌های تهدیدآمیز آدم‌ربایان همچنان ادامه داشت. آنها صدای ناله‌های دختر نوجوان را که ظاهرا شکنجه می‌شد برای پدرش ارسال و خواسته‌شان را تکرار می‌کردند. در حالی که همه شواهد نشان می داد که دختر نوجوان ربوده شده است، سه روز بعد، یکی از دوستان رونیکا با خانواده وی تماس گرفت و اسرار مهمی را فاش کرد. اوگفت که روینکا به تازگی با جوانی به نام امید آشنا شده و آنها با همدستی هم سناریوی آدم ربایی ساختگی را طراحی کرده‌اند.

با اطلاعاتی که این دختر در اختیار خانواده رونیکا قرار داد، تحقیقات پلیس وارد مرحله‌ای تازه شد و ماموران دریافتند که دختر نوجوان با پای خودش از خانه گریخته و نزد امید در پایتخت رفته است. بررسی‌ها نشان می‌داد که امید ساکن تهران و کارگر یک کارگاه تولیدی مبل است. به این ترتیب تیمی از ماموران راهی پایتخت شدند و با دستگیری جوان ۲۴ ساله، راز آدم ربایی ساختگی برملا شد.

متهم گفت: با رونیکا در روبیکا آشنا شدم. اوایل با یکدیگر چت می‌کردیم اما یک روز تصمیم گرفتم او را ملاقات کنم. من ساکن تهران هستم و او در شمال زندگی می کرد. برای دیدن او به شمال سفر کردم و چون به او علاقه مند شده بودم، تصمیم به ازدواج گرفتم اما رونیکا گفت که پدرش هرگز با این وصلت موافقت نخواهد کرد. چرا که هم سن او کم است و هم اینکه من یک کارگر ساده هستم اما پدر رونیکا تاجری پولدار بود.

او ادامه داد: رونیکا تصمیم گرفت از خانه فرار کند و نقشه آدم ربایی ساختگی بکشد. چون بدون پول نمی توانستیم زندگیمان را شروع کنیم. رونیکا پیشنهاد داد تا با برنامه تقلید صدا به پدرش زنگ بزند و نقش آدم ربای خشن را بازی کند تا نقشه اخاذی مان پیش برود اما در نهایت دستمان رو شد. در حال حاضر رونیکا در خانه من زندگی می کند.

با اعتراف پسر جوان، ماموران رونیکا دختر نوجوان را تحویل خانواده اش دادند و تحقیقات در این پرونده ادامه دارد.

این روزها کمتر پیش می‌آید که گوشی تلفن و یا تبلت در دست کودکان و نوجوانان نبینیم. می توان گفت پس از همه‌گیری بیماری کرونا در جهان، میزان استفاده و وابستگی به فضای مجازی به دلیل برگزاری کلاس های آنلاین به خصوص در میان کودکان و نوجوانان به شدت افزایش یافته است. استفاده از اینترنت نیز مانند سایر فناوری‌های عصر جدید، علاوه بر داشتن مزایا، شامل خطرات بی‌شماری می باشد که افراد و به خصوص کودکان و نوجوانان کم سن و سال که آسیب‌پذیری بیشتری دارند را تهدید می‌کند. بنابراین توصیه می‌شود که والدین با شناخت آسیب‌های فضای مجازی و راه‌های مقابله با آن از کودکان خود در برابر خطرات احتمالی حضور در فضای اینترنت محافظت کنند.

از سوی دیگر متخصصان معتقد هستند که استفاده بیش از حد از موبایل برای کودکان و نوجوانان عوارض خطرناکی مانند اختلال در یادگیری، اعتیاد و وابستگی، بروز مشکلات خواب در کودک، افزایش وزن و چاقی، آسیب به چشم، کاهش خلاقیت و برخورد با محتوای نامناسب، را به دنبال خواهد داشت. اما راهکارهای کنترل و فعالیت فرزندانمان در فضای مجازی چیست و ما چطور باید با فرزندانمان برخورد کنیم تا شاهد خطرات جبران ناپذیر نباشیم؟

دکتر مهناز عسکریان مشاوره و روانشناس در حوزه خانواده، ‌کودک و نوجوان، ‌عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در پاسخ به این سوالات به همشهری می گوید: این روزها با توجه به برگزاری کلاس های آنلاین و غیرحضوری دانش آموزان، والدین نیز ناگزیر هستند تا گوشی موبایل یا تبلت در اختیار فرزندان خود قرار دهند درواقع استفاده از فضای مجازی برای بچه ها بخش لاینفک زندگی ها شده است اما می توان راهکارهایی را در پیش گرفت تا دسترسی به فضای مجازی برای بچه ها، محدود باشد و والدین نظارت بیشتری در این مورد داشته باشند چون نمی توان مطلقا بچه ها را از این فضا دور نگه داشت و عملا زندگی آموزشی بچه ها با این فضا درگیر شده است.

دکترعسکریان می گوید: در وهله اول وظیفه کنترل فرزندانمان در این فضا به عهده والدین ودر وهله دوم محیط مدرسه مانند مسئولان مدرسه، معلمان و حتی ارتباطات دوستانه ای که در خارج از خانه و در مدرسه شکل می گیرد. اما نظارت خانواده ها به چه شکل باید باشد؟ خانواده ها باید نخست زمان استفاده و حضور بچه ها در فضای مجازی را کنترل و مشخص کنند و در مرحله بعد نظارت غیر مستقیم بر محتواهایی که بچه ها در فضای مجازی استفاده می کنند، داشته باشند. یعنی نظارت کنند که بچه ها وارد چه شبکه هایی شده اند و با چه افرادی چت کرده اند و...

خانم دکتر در ادامه می گوید: والدین این چارچوب منظم و برنامه ریزی شده را مانند یک قانون خانوادگی ادامه بدهند. مثلا یک قرارداد بین بچه ها و والدین تنظیم شود و والدین خارج از این چارچوب عمل نکنند. به عنوان نمونه، بچه ها بر اساس این قرارداد می توانند یک ساعت از این محیط استفاده کنند و چنانچه زمانی در نظر می گیرند، دقت داشته باشند که خارج از آن زمان به هیچ عنوان، فرزندشان حق استفاده در خارج از آن زمان را ندارند. نکته بعدی این است که والدین برای فرزندانشان برنامه ریزی داشته باشند تا استفاده از گوشی موبایل و بودن در این فضا برایشان محدود شود. به عنوان نمونه کلاس های تفریحی یا آموزشی را جایگزین کنند یا برنامه های تفریحی خارج از منزل برایشان در نظر بگیرند.

نکته بعدی این است که والدین نیز سوادشان را در این حوزه بالا ببرند چون از نظر من اگر سواد کافی نداشته باشند قدرت کنترلشان نیز ساقط می شود. درواقع باید روی خودشان کار کنند تا به صورت تمام وقت بتوانند نظارت بر استفاده فرزندانشان در فضای مجازی را داشته باشند.

نکته بعدی ممانعت فرزندان از استفاده از برنامه هایی است که در آن هیچ گونه فیلتری برای رده سنی بچه ها وجود ندارد. مانند برنامه اینستاگران یا یوتوب. بهتر است که والدین اجازه نصب چنین برنامه هایی را به فرزندانشان ندهند و برایشان به خوبی توضیح بدهد که این برنامه ها مناسب سن آنها نیست و پیامدهای خطرناکی در پی استفاده از آنها برایشان وجود دارد. با این حال نظارت غیر مستقیم نباید فراموش شود، مانند این پرونده که اگر مادر یا پدر، ‌ نظارت کافی و کنترل غیر مستقیم بر دختر نوجوان خود داشت، ‌متوجه چت های او با پسر جوان در برنامه روبیکا می شد و شاید می توانست از فاجعه جلوگیری کند.