گرمای شدید و طولانی دو سال پیرترمان می‌کند
طبق استانداردهای سازمان ملی هواشناسی آمریکا، محدوده «احتیاط» برای شاخص گرمایی بین ۲۶.۷ تا ۳۲.۲ درجه سانتی‌گراد، محدوده «احتیاط شدید» بین ۳۲.۲ تا ۳۹.۴ و محدوده «خطر شدید» بالاتر از ۵۱.۱ درجه سانتی‌گراد است
بر اساس تحقیقات جدید، دوره‌های طولانی‌تر گرمای شدید می‌توانند سن بیولوژیکی را در بزرگسالان مسن، تا دو سال افزایش دهند.
به گزارش ای‌بی‌سی‌نیوز، بررسی‌ها نشان داده‌اند که افزایش روزهای گرم در طول زمان با تخریب در سطح مولکولی و سلولی در افراد ۵۶ ساله و بالاتر مرتبط است. یه گفته یونگ چوی، پژوهشگر دانشکده سالمندی لئونارد دیویس دانشگاه کالیفرنیا، علت احتمالی این امر تجمع تدریجی آسیب‌های بیولوژیکی است که در نهایت می‌تواند به بیماری و ناتوانی بینجامد.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیای جنوبی نمونه‌های خون سه هزار و ۶۸۵ بزرگسال را بررسی کردند که میانگین سن تقویمی این افراد در ابتدای مطالعه ۶۸ سال بود، پیشینه‌های اجتماعی-اقتصادی گوناگونی داشتند و ساکن ایالت‌های مختلف آمریکا بودند. این پژوهشگران روند پیری اپی‌ژنتیکی را با تعداد روزهای گرمای شدید در محل زندگی شرکت‌کنندگان مقایسه کردند.
این مطالعه روز چهارشنبه در مجله «پیشرفت علم» (Science Advances) منتشر شد.
چوی توضیح می‌دهد: «سن اپی‌ژنتیکی یکی از روش‌های اندازه‌گیری پیری بیولوژیکی است و به ما می‌گوید که بدن ما در سطح فیزیکی، مولکولی و سلولی چگونه عمل می‌کند. ما می‌دانیم که ظاهرا برخی افراد سریع‌تر از دیگران پیر می‌شوند. دلیلش این است که پیری بیولوژیکی لزوما با سن تقویمی یکسان پیش نمی‌رود.»
مدلسازی رگرسیونی نشان داد که افزایش تعداد روزهای گرم یا دوره‌های طولانی‌تر گرما در بازه‌های زمانی یک ساله و شش ساله سن بیولوژیکی را به میزان ۲.۴۸ سال افزایش می‌دهد. همچنین، گرمای کوتاه‌مدت و میان‌مدت نیز موجب افزایش ۱.۰۷ سال در سن بیولوژیکی می‌شود.
در این مقاله، گرمای شدید حداکثر شاخص گرمای روزانه تعریف شد که از ترکیب دما و رطوبت به دست می‌آید. طبق استانداردهای سازمان ملی هواشناسی ایالات متحده، محدوده «احتیاط» برای این شاخص بین ۲۶.۷ تا ۳۲.۲ درجه سانتی‌گراد، محدوده «احتیاط شدید» بین ۳۲.۲ تا ۳۹.۴ درجه سانتی‌گراد و محدوده «خطر شدید» برای شاخص گرمایی بالاتر از ۵۱.۱ درجه سانتی‌گراد در نظر گرفته شد.
پژوهشگران سن اپی‌ژنتیکی شرکت‌کنندگان ساکن مناطقی با دوره‌های طولانی گرمای شدید را با افرادی که در اقلیم‌های خنک‌تر زندگی می‌کردند، مقایسه کردند. به گفته چوی، حتی پس از در نظر گرفتن تفاوت‌های فردی و اجتماعی مانند درآمد، تحصیلات، فعالیت بدنی و سیگار کشیدن، میانگین سن اپی‌ژنتیکی ساکنان مناطقی مانند فینیکس و آریزونا از ساکنان مناطقی با آب‌وهوای معتدل‌تر مانند سیاتل ۱۴ ماه بیشتر بود و از میان دو فرد با ویژگی‌های اجتماعی‌ــ‌‌جمعیتی یکسان و سبک زندگی مشابه، یکی صرفا به دلیل زندگی در محیطی گرم‌تر، به لحاظ بیولوژیکی، بیشتر پیر شده بود.
به گفته پژوهشگران، این ۱۴ ماه تفاوت مشابه آثار ناشی از سیگار کشیدن و مصرف الکل سنگین است که دو عامل خطر شناخته‌شده برای تسریع پیری بیولوژیکی به شمار می‌روند.
چوی گفت: «دی‌ان‌ای متیلاسیون یا متیل‌دار شدن دی‌ان‌ای‌ــ فرایند تغییر شیمیایی در دی‌ان‌ای که به طور معمول با افزایش سن تغییر می‌کند‌ــ به‌شدت به عوامل محیطی مانند استرس اجتماعی، آلودگی و در این مورد، گرمای شدید واکنش نشان می‌دهد.»
در تحقیقات قبلی، وجود ارتباط میان گرمای شدید با مشکلات جدی سلامتی مانند بیماری‌های قلبی‌ــ‌عروقی، اختلالات کلیوی، بستری شدن در بیمارستان و حتی مرگ مشخص شده بود اما تا پیش از این تحقیق، دانشمندان نمی‌دانستند قبل از بروز مشکلات سلامتی، در سطح بیولوژیکی دقیقا چه اتفاقی در حال رخ دادن است.
چوی افزود: «آسیب‌های فیزیکی ناشی از گرما ممکن است بلافاصله به صورت یک مشکل یا اختلال سلامتی قابل‌تشخیص ظاهر نشود، اما احتمالا بدون علائم واضح یا قابل‌مشاهده در سطح سلولی و مولکولی تاثیر می‌گذارد.»
او تاکید می‌کند: «مهم است که آثار پنهان و احتمالی گرما بر بدن کشف شود، زیرا می‌تواند پیش از آنکه این آثار به مشکلات بهداشتی جدی‌تر تبدیل شوند، به‌عنوان یک پیش‌نشانه مهم عمل کند و در مراحل اولیه مداخله کنیم.»
رطوبت نیز به‌ویژه برای بزرگسالان مسن‌تر در نحوه واکنش بدن به گرما نقش بزرگی دارد. زیرا با افزایش سن و کاهش کارآیی سیستم‌های فیزیولوژیکی بدن مانند سیستم تعریق و تنظیم دما، بدن قادر نیست دمای خود را به‌سرعت کاهش دهد.
این پژوهش جدید می‌تواند به‌عنوان یک مبنای علمی برای طراحی برنامه‌ها و اقدام‌هایی در زمینه بهبود سلامت عمومی استفاده شود و به سیاست‌گذاران کمک کند برای مقابله با تغییرات اقلیمی و آثار آن بر سلامت جامعه، برنامه‌هایی را طراحی کنند.
