راهبرد جبهه مستقلین و اعتدالگرایان در مقابله با بحران کنونی کشور چیست؟

برومند شکری محقق، پژوهشگر و مشاور رسانه ای دبیرکل حزب مستقل و اعتدال ایران گفت‌وگویی درباره مدیریت بحران کنونی کشور و استراتژیک جریان مستقلین و اعتدالگرایان داشته است.

در بخشی از این مصاحبه آمده است:

باید قبل از تحلیل استراتژیک جریان مستقل و اعتدالگرا که تحت جریان سوم در حال شکل گیری است یک تحلیل کلی در مورد بحران داشته باشیم. اصولا بحران چیست و چه عواملی باعث می شود که این پدیده به وجود آید. گاهی ما با پدیده های طبیعی و رویدادهای غیرمترقبه مواجه می شویم که ارگانی تحت عنوان مدیریت بحران متشکل از مدیران ارشد کشوری و لشکری تشکیل جلسه می دهد و به سرعت نیز اوضاع را به کنترل خود در می آورند. در جائی تهدیدات نظامی و خطرات تروریستی پیش می آید که همین قضیه نیز باعث تشکیل یک کارگروه از نخبگان نظامی و امنیتی می شود. در کل در چنین مواقعی با یک مدیریت واحد، قاعده را به نفع خود بر می گردانیم.

نکته دیگر تصوری است که ما از بحران داریم. آیا واقعا بحران فقط مختص به چنین حوادثی است؟ آیا ما فقط در پی خطرات و حملات مستقیم دشمن می بایست یک جبهه واحد داشته باشیم؟

چرا باید در اصلی ترین و مهم ترین بحران اقتصادی کشور یک جبهه متحد و واحدی نداشته باشیم؟ پاسخ به این سوال خود یک چالش و معضلی است که گریبان ما ایرانیها را گرفته است. چون آن مدیریت فکری استعمارگرایانه که هنوز هم اندیشه نسل حاضر را پرورش می دهد ما را از کار جمعی بر حذر داشته و می دارد! ما اگر بخواهیم ریشه ای چنین مشکلاتی را حل نمائیم چاره ای نداریم جزء اینکه پیش از هر کاری به مقوله خرد جمعی توجه کنیم.

دولت روحانی در معرض بی سابقه ترین بحرانها قرار گرفته است. هر عاملی که باعث به وجود آمدن چنین بحرانی در کشور شده، امروز از نگاه مردم؛ دولت متهم ردیف اول است!

 اما همان طور که دکتر حشمتیان؛ دبیرکل حزب مستقل و اعتدال ایران در همایش خانه احزاب ایراد نمودند با همه انتقادی که داریم تضعیف دولت را به ضرر کشور می دانیم…

اما توقع این است که دولت نیز با تشکیل یک اتاق فراحزبی به خرد جمع رجوع کند. اینجا است که توان جمعی جدا از اینکه می تواند این نفاقی که در کشور به وجود آمده است را از بین ببرد؛ توان و پتانسیل اندیشه های متفاوت خود را به کار بگیرد.

اما در مورد اینکه جبهه مستقل و اعتدال گرا چگونه می تواند در چنین شرایطی راهبرد خود را براساس منافع ملی اتخاذ کند باید گفت چنین اقدامی لازمه دو امر مهم است.

۱- به رسمیت شناختن کامل این جریان از جانب حاکمیت

۲- دریافت اختیاراتی برای اداره کشور

این اختیارات فقط مربوط به دولت نیست و قوای دیگر نیز می بایست بخشی از امور خود را به این جریان واگذار نمایند تا بتوانند در تصمیمات کلی نظام سهیم باشند. کما اینکه شاهد هستیم که در کشورهای مهم دنیا چنین ساختاری حاکم است. هر جناح و حزبی دارای تریبون و اختیاراتی است و بی شک برای سبقت از هم تلاش خود را به کار گرفته که اعتماد مردم را جلب نمایند. به عقیده من استراتژیک جبهه مستقلین و اعتدالگرایان پافشاری به اثبات فلسفه حیات خویش و دیگر دخیل داشتن در تصمیمات کلی نظام است و اگر چنین امری حاصل نشود هر اقدام دیگری ثمری در بر نخواهد داشت.

فضای سیاسی حاکم بر کشور نیازمند یک تغییر اساسی و بنیادی است و این دگرگونی فقط با تقسیم قدرت بین جناح ها و حضور فعال آنها در عرصه تصمیمات مهم میسر خواهد شد.