سخن آخر/درود و بدرود بهرام قاسمی

در این مطلب که در کانال سخنگویی وزارت خارجه  منتشر شده، آمده است: نه زبان را سرِ بیانِ فراقِ یاران است و نه واژگان را تحمل شرح داستان؛ گزیر و گریزی از رفتنِ «به هنگام» نیست و نباید باشد، شاید همیشه در تاریخ، «به هنگام» آمدن و «به هنگام» شدن و کوچ، از اقبال و بخت بلند باشد و از آموزه ها و عبرت های تاریخ. ناگزیر امروز دیگر باید رفت؛ با کوله باری سرشار از خاطرات شیرین، و گاهی و اندکی تلخ.

 چشم های بی قرار و دلواپس مدام در چشمخانه به روزهای پسین و واپس می نگرند، شاید تمنایی برای درنگ ثانیه های بی رحم که پیوسته می گریزند به آینده ای مبهم، و مجالی نمی گذارند برای باز ایستادن، گفتن و شنیدن، و بازبینی و نقد و نقادی همه آنچه بود و آن چه شد و چرایی و چگونه شدن آن.

تجربه و فعالیت قریب به سه سال در کسوتِ سخنگویی سرزمین پیر رعنای هزار افسان و هزاردستان، نشانی گرانسنگ و پر افتخار بر سینه اینجانب بود. ثبت این برگ های زرین همیاری و همراهی و همکاری، ممکن نبود مگر با همت دلدادگان این مرز و بوم در همه حوزه ها، و بزرگانی که شوربختانه به هر دلیل، یا نبودِ مجالی در خور، نامی از آنان نتوانم برد.

در فصل وصل، همه اهتمام و کوششِ ما در سخنگویی و حوزه دیپلماسی عمومی، تلاشی بود برای ایجاد و تقویت جان مایه انس و الفتی که میان ما و جانِ شیفته اهالی پُر مهر و پُر جنب و جوش رسانه و دیپلماسی عمومی پدید آمد. این همکاری و ارتباط میسر نمی شد مگر در پرتو الطاف الهی و همراهیِ وزیر محترم، که همواره مشوق و حامی تعامل جدی با اصحاب رسانه بود. و باز سپاس و قدردانی بسیار که به همت صبر و متانت فراوان، تمامی کاستی ها و نتوانستن ها و کمبودها را سخاوتمندانه تحمل کردند. می توان گفت و ادعا کرد که تمامی هم و غم و سعیِ ما در این سالها، تقویت گفتمانِ سازنده با همه رسانه ها، فراتر از سلایق و نگرش های گاهاً متفاوت، و برقراری تعامل حتی با شیوه هایی بیرون از دایره و چارچوب های متداول و مرسومِ اداری، و بی توجه به روز و ساعت و زمان و زمانه بود. ما با اعتقادی راسخ به نقش رسانه و افکار عمومی، که از خوشِ روزگارِ ما بسیار تیزبین و فهیم است، در این وادی تقلایی و تلاشی را آغاز کردیم که بی شک آن را نهایتی و انتهایی نیست.

کیست که نداند صدای رسای رسانه ها، صدای یک جامعه سالم، پویا، کُنشگر و آگاه است. تشریک مساعی دولت، رسانه و شهروندان، نه تنها به افزایش دانایی و آگاهی رسانه ای جامعه کمک می کند، بلکه آن را به سمت توسعه و کامیابی های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی سوق می دهد. رسانه ها آینه تحولات اجتماعی هستند که با همگرایی ملی، انسجام درونی و اجماع نخبگان سیاسی به مظهر قدرت، اتحاد و انسجام تبدیل خواهند شد. سخنگو، یا در عبارت و عنوان کامل تر آن "سخنگو و ریاست مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه ای" وزارت امورخارجه، از همکاری و مساعدتِ خوب و ارزنده ی اکثریت قریب به اتفاق اهالی  پُر مهر، فرهیخته، و پُرنشاط رسانه، بویژه خبرنگارانِ حوزه سیاست خارجی و مدیران ارجمند جراید، خبرگزاری ها، پایگاه های خبری، کارشناسان شبکه های خبری رسانه ملی و همچنین تمامی نهاد های فرهنگی، انجمن های مردم نهاد، اساتید، مقامات دانشگاهی، ورزشی، گردشگری و میراث فرهنگی، سینما و هنر و... بهره برد. برای تمامی این الطاف و سخاوتمندی بی کران آنها سپاسگزاری و قدردانی خود را ابراز می نمایم و بار دیگر برای تمامی کاستی های تحمیلی پوزش می خواهم.

در سال نو برای همه اهالی رسانه و فعالان حوزه دیپلماسی عمومی، حالی خوش تر و توفیق فراوان از درگاه ایزد منان آرزومندم.

درود و بدرود

بهرام قاسمی

98/1/23