مردی که «آقای خنده ایران» لقب گرفت

 منوچهر نوذری بازیگر تئاتر، سینما، رادیو و تلویزیون ایران و از پیشگامان هنر دوبله بود. وی بیش از نیم‌قرن در این حیطه‌ها به فعالیت پرداخت. او فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۳۲ آغاز کرد و از اولین گویندگان تاریخ دوبله در ایران بود.

منوچهر نوذری کار خود در تلویزیون را در برنامه‌ای به نام «هزار برگ، هزار رنگ» که کاری از گروه کودک و نوجوان شبکه اول بود، آغاز کرد. تهیه‌کننده‌ این برنامه مهناز میرجهانگیری و کارگردان هنری آن حسین فردرو بود. در برنامه‌ «هزار برگ، هزار رنگ» آیتمی به نام «برگ سیاه تاریخ» وجود داشت که به زندگی افراد بدنام تاریخ به صورت نمایشی می‌پرداخت.

مرحوم منوچهر نوذری از این برنامه بود که مطرح و راهش برای حضورش در تلویزیون هموار شد.

هنرمندی که همواره با عبارت «به نام یگانه عالم» سخن خود را آغاز می‌کرد و بعد‌ها با نام «آقای خنده ایران» شهرت یافت.

برنامه‌های «صبح جمعه با شما» (در نقش آقای ملون) و «مسابقه هفته» او سال‌ها از پر طرفدارترین کار‌های تلویزیون و رادیو به شمار می‌آمد.

از آخرین کار‌های او هم می‌توان به برنامه‌ای رادیویی با عنوان «پنج‌شنبه شنیدنی» اشاره کرد.

دو برنامهٔ رادیویی و تلوزیونی این هنرمند به نام‌های صبح جمعه با شما و مسابقه هفته سال‌ها از پرشنونده و پر بیننده‌ترین برنامه‌های صدا و سیمای ایران بودند. وی در برنامهٔ صبح جمعه با شما به عنوان نویسندهٔ طنز رادیویی و صداپیشهٔ نمایشنامه‌ها با نام آقای دست و دلباز و همچنین «آقای ملون» حضور داشت.

مسابقه هفته برنامه‌ای تلویزیونی‌ بود که اوایل دهه ۷۰ هر هفته پنجشنبه شب‌ها برای مدتی طولانی از تلویزیون ایران بخش می‌شد. نوذری که به عنوان مجری در این برنامه حضور پیدا کرد، راه را برای خود هموار کرد و پس از این برنامه‌های دیگری را اجرا کرد.

این برنامه مسابقه‌ای چند مرحله‌ای بود که نوذری مجری‌گری آن را بر عهده داشت. پرسش‌های این مسابقه از معلومات عمومی در حیطه‌های متفاوت طراحی می‌شد و پس از هر مرحله، تعدادی از شرکت‌کنندگان برای رفتن به مرحلهٔ دیگر انتخاب می‌شدند. عادل فردوسی‌پور هم در مسابقه هفته منوچهر نوذری حضور پیدا کرد. نوذری مدتی هم اجرای برنامه صندلی داغ را بر عهده گرفت.

منوچهر نوذری فعالیت خود را در عرصه‌ سینما در سال ۱۳۳۸ آغاز کرد و در ادامه در فیلم‌های «خیالاتی»، «کوچه اقاقیا»، «باجناق‌ها»، «چند می‌گیری گریه کنی» و «تهران ساعت بیست» به ایفای نقش پرداخت.

او در روز‌های پایانی زندگی اش در بیمارستان اینگونه گفت:

«من اولین کسی بودم که در تلویزیون ایران مقابل دوربین رفتم و گفتم نام جعبه‌ای که تصویر من را در آن می‌بینید، تلویزیون است.»

امسال عوامل صبح جمعه با شما همزمان با ۱۶ آذر سالروز درگذشت منوچهر نوذری نابغه عرصه هنر و طنز ایران، مراسم بزرگداشت و پاسداشت زنده یاد منوچهر نوذری را با حضور حمید شاه آبادی معاون صدا، محمد جواد محمدزاده مدیر شبکه رادیو ایران، محمد احسانی مدیر شبکه نسیم، منوچهر اسماعیلی، ایرج نوذری، فرزاد حسنی، پریچهر بهروان، علیرضا جاوید نیا، بیوک میرزایی، افشین مقراضی، داود منفرد، نسیم رفیعی، اصغر سمسارزاده، عباس محبی و جمعی از هنرمندان رادیویی برگزار کردند.

در این مراسم منوچهر اسماعیلی گفت: همه لحظه‌های بودن کنار منوچهر نوذری خاطره است؛ ما بیش از ۵۰ سال با هم در حوزه دوبله کار کردیم، اما در کار رادیو بیشتر از دو بار افتخار همکاری با ایشان را نداشتم. او از سال ۴۴ به عنوان گوینده طراز اول و مدیر دوبلاژ بود. منوچهر نوذری برای ایفای نقش‌های طنز همتا نداشت؛ کلام او روی هر نقشی که بازی می‌کرد، متفاوت بود. ما رابطه نزدیکی با هم داشتیم؛ حتی یک برنامه مذهبی با هم اجرا می‌کردیم که او هنگام گویندگی اشک می‌ریخت. ایشان طناز نبود؛ بلکه یک دلبر بود. نمی‌دانم به ایرج عزیز چه بگویم. رفتن منوچهر نوذری داغی بود که به دل همه طنازان ماند.

ایرج نوذری هم در این مراسم با این جملات صحبت خود را آغاز کرد: چگونه بایستم در جایی که پدر بود و چگونه بگویم سخنی که سخن پدر بود. به دنبال مرامی هستم که پدر داشت؛ عاشق مردم هستم همان طور که پدرم بود. خیلی سخت است در جایی بایستی و در کنار کسانی باشی که عمری با پدر بودند.

نوذری در پایان صحبت‌های خود مانند پدرش که معمولاً این شعر را در پایان برنامه‌های صبح جمعه با شما می‌خواند و بر روی سنگ آرامگاهش نیز نقش بسته است، خواند:

ز حق توفیق خدمت خواستم دل گفت پنهانی

چه توفیقی از این بهتر که خلقی را بخندانی

گفتنی است؛ منوچهر نوذری، روز چهارشنبه ۱۶ آذر ماه ۱۳۸۴ به علت بیماری ریوی و عفونت کلیوی در بیمارستان مدرس تهران درگذشت.