پسر خسرو شکیبایی: از نقشی که بازی میکنم متنفرم!

به گزارش فرتاک نیوز، پوریا پسر خسرو شکیبایی چند سالی ایران نبوده است. او چندی پیش برای نخستین‌بار با نمایش «دوازده» که کار یک گروه جوان تئاتری است، در سالن تازه تاسیس «پالیز» روی صحنه رفت و در دومین روز جشنواره فجر نیز با همین نمایش در تالار مولوی به ایفای نقش پرداخت.

داستان بازی او در این نمایش چنین است:

پویا قاسمی به نمایندگی از گروه اجرایی نمایش «دوازده» که خودش هم در این نمایش بازی دارد، در تماسی تلفنی از پوریا میپرسد که آیا او علاقه دارد در تئاتر بازی کند یا نه. در ادامه گفت‌وگو پوریا شکیبایی متوجه می‌شود این نمایش بر اساس یکی از فیلم‌های مورد علاقه او یعنی «دوازده مرد خشمگین» به صحنه می‌رود:

«از آنجاکه این فیلم را دوست داشتم، بازی در این نمایش را پذیرفتم. به ویژه اینکه این نقش دور از شخصیت خودم بود و باید برای ایفای درست آن، خودم را می‌شکستم تا به نقش نزدیک شوم. مجموعه اینها باعث پذیرش این پیشنهاد شد.»

متن نمایش «دوازده» نوشته رجینالد رز است که با کارگردانی جواد خورشا روی صحنه می‌رود. داستان نمایش درباره هیات منصفه یک دادگاه است که باید برای اعدام پسری هجده‌ ساله تصمیم بگیرند. در آغاز فقط یک نفر حکم به بی‌گناهی پسر می‌دهد و در ادامه همان یک نفر، دیگر اعضای هیات منصفه را که همه بر گناهکار بودن پسر مصر هستند، مجاب میکند که متهم نوجوان، بی‌گناه است. پوریا شکیبایی نقش مرد شماره چهار را بازی میکند که جزو آخرین نفراتی است که قانع می‌شود آن پسر بی‌گناه است.

او اما از این نقش بیزار است:

«از شخصیت نقشی که در این نمایش بازی می‌کنم، متنفرم چون خود من آدمی بسیار احساساتی هستم. یعنی اگر به جای این شخصیت در نمایش بودم، حتما می‌گفتم آن پسر بچه نباید اعدام شود. زیرا همیشه معتقدم هیچ چیزی صددر صد نیست ولی در نمایش، نقش انسانی را دارم که تا آخرین لحظه روی نظر خود ایستاده و نظرش به سختی تغییر میکند.»

بازیگر جوان حالا بزرگ‌ترین دغدغه‌اش فعالیت در تئاتر است:

«علاوه بر اینکه کار تئاتر را ادامه خواهم داد، اگر پیشنهاد خوبی از سینما داشته باشم، فعالیت در این عرصه را هم شروع خواهم کرد اما بزرگ‌ترین دغدغه‌ام بازی در تئاتر است. »

به باور او، بازیگر در تئاتر ساخته میشود و این اتفاق در شاخه‌های نمایشی دیگر روی نمیدهد. از طرفی زنده بودن اجرای تئاتر آنقدر سخت است که بازیگر را ورزیده‌تر میکند.  برای پوریا شکیبایی بلندی و کوتاهی نقش مهم نیست:

« اندازه نقش چه در تئاتر و چه در سینما به هیچ وجه برایم مهم نیست. در واقع هدفی که شخصیت نمایش دنبال میکند، برایم بسیار مهم و ملاک اصلیام برای انتخاب نقش است. پدرم همیشه میگفت بازیگر بدون تماشاگر یعنی هیچ»

و در ادامه تاکید می‌کند:

«باید فرهنگ تئاتر بینی را تقویت کنیم. بسیاری از مواقع کارهای زیادی را می‌بینیم که اجرایی خوب و قوی دارند ولی سالن اجرایشان پر نمی‌شود. به نظرم مثل فرهنگ کتابخوانی که آرام آرام درحال ترویج است، باید فرهنگ تئاتربینی را هم در کشورمان ایجاد کنیم تا مردم بدون اینکه تبلیغات زیادی برای یک نمایش ببینند، خودشان، خودجوش به دیدن آثار نمایشی بروند. بنابراین اگر تماشاگرهایی داشته باشیم که با پشتکار و کوشش بیشتری به دیدن تئاتر بیایند، حتما شاهد اتفاقات خوبی در تئاتر خواهیم بود.»

اما این بازیگر جوان که بعد از مدتی دوری به ایران آمده است، می‌گوید :

«از آنجا که هشت سالی در ایران نبودم، نمیتوانم قضاوت درستی درباره این جشنواره داشته باشم اما می‌توانم در مورد حال و هوایم در این دوره از جشنواره بگویم که بسیار مثبت و خوب بوده است.»

او معتقد است برگزاری جشنواره باعث می‌شود از تئاتر حمایت بیشتری شود و هر نوع اقدامی در راستای تشویق مردم به دیدن تئاتر می‌تواند تاثیر بسزایی در بهتر شدن تئاتر کشورمان داشته باشد.