راز نقاشی مشهور «دختر با گوشواره مروارید» کشف شد

بر اساس مطالعه‌ای که توسط شرکت علوم اعصاب Neurensics انجام شده است، این نقاشی با ایجاد یک «حلقه توجه پایدار» نگاه بیننده را به شکلی خاص به خود جذب می‌کند. مارتین دی مونیک، یکی از بنیان‌گذاران این شرکت، در این باره می‌گوید: «شما مجبورید به این نقاشی توجه کنید، حتی اگر نخواهید. شما مجبورید آن را دوست داشته باشید، حتی اگر نخواهید.»

در این تحقیق، ۲۰ شرکت‌کننده با کلاه‌های مخصوصی که فعالیت‌های مغزی آن‌ها را ثبت می‌کرد و دستگاه‌های تعقیب چشم که محل نگاه آن‌ها را اندازه می‌گرفت، مورد بررسی قرار گرفتند تا تأثیر نقاشی‌های بزرگ بر ذهن بررسی شود.

این تحقیق نشان داد که «دختر با گوشواره مروارید» از طریق تکنیک‌های هنری خاصی مانند توجه به جزئیات، از جمله چشم‌ها، دهان و گوشواره، نگاه بیننده را در یک مسیر مثلثی بین این نقاط هدایت می‌کند. این مسیر توجه، باعث می‌شود که بیننده به‌جای آن‌که سریعاً از نقاشی عبور کند، برای مدت طولانی‌تری به آن خیره بماند.

یوهانس ورمیر، هنرمند هلندی قرن هفدهم، به‌خاطر استفاده از ترکیبی از نرمی و تاری در اکثر بخش‌های نقاشی‌های خود شناخته شده است، در حالی که برخی جزئیات را به‌ویژه دقیق و واضح می‌کشد تا نگاه بیننده را به نقاط خاصی جلب کند.

دی مونیک می‌افزاید: «وقتی به یک چهره نگاه می‌کنید، معمولاً به چشم‌ها، دهان و سپس به کل چهره نگاه می‌کنید و تمام؛ زیرا تشخیص داده‌اید که آیا این فرد امن است یا خیر. اما با "دختر با گوشواره مروارید"، نگاه شما همچنان ادامه می‌یابد و متوقف نمی‌شود.»

این حلقه توجه باعث می‌شود که بیننده به مدت طولانی‌تری به این نقاشی خیره شود و به‌نوعی جذب زیبایی آن گردد. دی مونیک اضافه می‌کند: «هر چه بیشتر به کسی نگاه کنید، او زیباتر و جذاب‌تر به نظر می‌رسد.»

این تحقیق همچنین نشان داد که واکنش‌های احساسی افراد هنگام تماشای آثار هنری واقعی، ده برابر قوی‌تر از زمانی است که همان آثار را در قالب پوستر می‌بینند.