چهارمین سالیاد پرتو کرمانشاهی

27 اردیبهشت سال 1394 در جمعی با حضور مفاخر ادبی و هنری کرمانشاه در یک نشست غیر دولتی از طرف گروه فرهنگی دنگ پراو متنی به استحضار حاضرین رسید که در آن 27 اردیبهشت را به نام "روز علی‌اشرف نوبتی پرتو کرمانشاهی" پیشنهاد می‌داد که بااستقبال فرهیختگان کرمانشاه امضا و تایید گردید(گزارش ویدیویی این نشست در سومین سالیاد 27 اردیبهشت منتشر گردید)

در 27 اردیبهشت 95 یک ویژه‌نامه‌ی فرهنگی هنری با مطالبی از چهره‌های متعدد فرهنگی و هنری  چون منصور یاقوتی، شهرام ناظری، عبداله جواری،کیخسرو پورناظری، روزبه داوودیان، دکترجواد کریمی.حشمت کم‌گویان، پروین داوودیان، محمدعلی سلطانی و...باهمکاری نشریه‌‍ی شهرمن به چاپ رسید.

در27 اردیبهشت 96 نیز یک فیلم مستند از بیوگرافی استاد پرتو به قلم طاهره فیض به همراه گزارش تصویری دوسال قبل منتشر شد.

و در 27 اردیبهشت امسال افتتاح درگاه اینترنتی 27 اردیبهشت برای ارایه ی موضوعات مربوط به این روز رقم خورد و هم چنین برخی دکلمه‌ها از مجموعه اشعار ایشان و برخی تولیدات پراکنده‌ی دیگر هم در این درگاه اینترنتی در دسترس قرار گرفت.

اهمیت 27 اریبهشت از دو منظر میتوان به این موضوع پرداخت.

نخست: برجسته کردن شخصیت انسانی شاعری که به عنوان تولید کننده‌ی فرهنگ و اندیشه‌ایی که خود بدان باورمند است و آن را زیسته است و هرگز دامان به تملق و جیره خواری (متاع مرسوم روزگار) نیالوده و در یک خط سیر منطقی و فارغ از ایده الیسم و -قهرمان‌گرایی مرسوم دهه‌های پیشین ادبیات در شعرای اجتماعی سرا- به ستایش انسان و آزادگی می‌پردازد و به راحتی هر آنجا که ره و مسیر برایش نامشخص است جامه‌ی اگنوستیک (لاادریان) بر تن می‌کند و فارغ از هر تشویشی برخلاف تئوریسین‌های ماتریالیست تاریخی قرن تلاشی سخت  و نافرجام را برای ارایه دیدگاه ولو منطبق بر آرمان خواهی و هیجان ارایه نمی‌کند.

امواج جنجالی وپپولیستی جوامع و هزاران نویز ادبی که در فضای مجازی و حقیقی تریبون از یکدگر می‌ربایند از یک سو و شخصیت فارغ از جنجال پرتو از دیگر سو عملا  امکان درک مفاهیم عمیق فکری با ویژگی‌هایی که با اجمال از آنها یاد شد را توسط جامعه ناممکن می‌سازد .

پس تلاش برای طرح این اندیشه‌ها تلاشی برای ایجاد تغییر در انجماد بی‌تفاوتی‌ها و فقر فکری جامعه است و نه نان قرض دادن به شاعری که دهه‌ی هشتم زندگی‌اش را سپری می‌کند که او بی‌نیاز ترین شعراست و تاریخ بر این مهم گواه.

و منظر دوم اینست که: تئورهای بشریت قرن‌هاست که بر سر تفکیک شخصیت و تولید اندیشه قلم فرسایی‌ها کرده و خواهد کرد اما این  خروجی  دیدگاه هنر برای هنر است که آشفته بازار کنونی را رقم زده ودر هر عرصه ایی هزاران غول کاغذی را پدیدار کرده است. غول‌هایی که بر کشتی تبلیغات رسانه‌ها موج سواری می‌کنند و بی‌آنکه حتی خود بدانند مقصدشان به زباله دان تاریخ ختم خواهد شد .

نکوداشت 27 اردیبهشت به سهم خود به نوعی کشیدن خط بطلانی براین جنجال حقیقت کش قرن خواهد بود و تاییدی بر اندیشه‌ی درونی و دوری از شعارگرایی مفرط در همه‌ی شاخه‌های اندیشه اعم از علم و هنر.

و مختصر این که رسالت هنر و تعهد آن به جوامع ارجح بر تکنیک و تخصص است.

امید است که 27 اردیبهشت که پاسداشت "فرا ادبیات"  است تکثیر شده و روزهای بسیاری را در تکریم دیگر شاخه های هنر و اندیشه  رقم بزند.و این میدان خالی از رهروان- یکبار برای همیشه -در سیر تکامل تاریخی خود شروع  به نورافشانی کند. باشد که لبخند کودکان این سرزمین را تا فرداهای دور نگاهبان باشد.                                                  

وحید نظری کرمانشاهی -طاهره فیض 27 اردیبهشت 97