آفت بزرگ جشن‌های قهرمانی در فوتبال ایران
پرونده هجدهمین دوره لیگ برتر با قهرمانی پرسپولیس تهران بسته شد. سرخ‌پوشان در هفته پایانی با شکست پارس جنوبی در شهر جم جشن گرفتند و جام را بالای سر بردند و هت‌تریک موردنظرشان به وقوع پیوست.
بازهم مانند سال‌های گذشته مراسم برگزارشده کم‌وکاستی‌هایی داشت که برخی از آنها به‌شدت توی ذوق می‌زد. بازیکنان پرسپولیس ابتدا یک به یک معرفی شدند و پس از دریافت مدال‌هایشان به سمت سکوی محل اهدای جام رفتند. آنها مشغول خوشحالی و خوش‌وبش با یکدیگر بودند تا اینکه کم‌کم نفراتی به جمع‌شان اضافه شدند و نظم سکو را به هم زدند، نفراتی که مشخص نبود آنجا چه کار می‌کردند و برای چه در جشن حضور داشتند. سازمان لیگ برای هرچه بهتر برگزار شدن مراسم قهرمانی تلاش‌های فراوانی کرد. حقیقتا در چند سال اخیر به استثنای یکی دو مراسم خصوصا در خرمشهر، بقیه جشن‌های قهرمانی با کمترین مشکل ممکن برگزار شد و دیگر خبری از مرد اسب‌سوار و طرفداران، جیمی‌جامپ‌های تمام‌نشدنی و دور افتخار افراد متفرقه نبودیم، اما بازهم گهگاه ماجراهایی پیش می‌آید که در هیچ‌کجای دنیا مثال و همتایی ندارد و فقط در فوتبال ایران رخ می‌دهد. به جم برمی‌گردیم؛ بازیکنان روی سکوی قهرمانی بودند، مربیان و اعضای کادرفنی هم اضافه شدند ولی نفرات دیگری هم حضور داشتند که حسابی عرصه را برای اصل‌کاری‌ها تنگ کرده بودند. پیش از این شاهد لیدر، وزیر ورزش و... در جشن قهرمانی پرسپولیس در دو سال اخیر بودیم و این‌بار کارمندان باشگاه، اعضای هیات‌مدیره و کارمندان بودند که در جشن حضور پررنگی داشتند و حتی جام قهرمانی را بالای سر بردند. ابتدا محسن خلیلی به‌عنوان سرپرست تیم روی سکو حضور پیدا کرد و با صورتی به‌شدت گشاده جام را بالای سر برد و بازیکنان را هم به همراهی واداشت. در ادامه ایرج عرب در قامت مدیرعامل باشگاه کاپ قهرمانی را بالای سر برد و حسابی خوشحال به نظر می‌رسید که تلاش چندماهه‌اش جواب داده بود؛ بی‌خبر از آنکه بازیکنان حدود 40 درصد از پول‌هایشان را دریافت نکرده‌اند. هیچ‌وقت ندیده‌ایم حسن صالح‌حمیدزیچ، کارل هاینزرومنیگه یا اولی هوینس بخواهند در مراسم قهرمانی بایرن‌مونیخ جام را بالای سر ببرند و کیفور بشوند. آنها قطعا اگر بیشتر از همتایان خود در پرسپولیس تلاش نکرده باشند، کمتر کوشش نداشته‌اند اما به خودشان اجازه نمی‌دهند در جشنی که برگزار می‌شود حضوری چنین چشمگیر داشته باشند.
در یکی دو روز اخیر تیم‌های بایرن‌مونیخ در آلمان، بنفیکا لیسبون در پرتغال، من‌سیتی در انگلیس و النصر در عربستان به مقام قهرمانی در جام‌های داخلی‌شان رسیدند. کافی است نگاهی به برگزاری مراسم قهرمانی این تیم‌ها بیندازید، به غیر از بازیکنان و اعضای کادرفنی تیم، هیچ فرد دیگری رویت نمی‌شود، تازه تیم فنی هم در لحظه‌ای که جام بالای سر برده می‌شود یا نیستند یا در گوشه‌ای ایستاده‌اند تا جشن بازیکنان و تصاویری که قرار است گرفته شود به‌طور تمام و کمال انجام شود. به هر حال آنها خود اطلاع دارند که نقش‌‌های اصلی این قصه نیستند و مخاطب هم علاقه دارد به جای آنها، بازیکنان و سرمربی تیم را تماشا کند، نه کارمند یکی از اتاق‌های ساختمان باشگاه را! با این حال، افرادی که نباید در مراسم قهرمانی سرخ‌پوشان حضور داشته باشند به همین جا ختم نشد. به جز مدیرعامل، اعضای هیات‌مدیره و کارمندان باشگاه، لیدرها هم بودند. مثل همیشه آنها پای ثابت مراسمی بودند که هیچ ارتباطی به آنها نداشت. در همه فریم‌ها اثری از آنها بود؛ کسانی که معلوم نیست با چه اجازه‌ای توانسته‌اند تا سکوی قهرمانی پیش بیایند. مشخص نیست باید سازمان لیگ را بابت این قضیه مواخذه کنیم یا خود باشگاه را. اعضای هیات‌مدیره‌ای که در روزهای سخت ترجیح می‌دهند در تمرین آفتابی نشوند و گاهی‌اوقات با مصاحبه‌های عجیب و غریب حاشیه‌ها را دوچندان می‌کنند، حالا در جشن قهرمانی حی و حاضرند؛ با ژست‌های مختلف و خنده‌های نه‌چندان دلچسب. این اتفاقات مختص این فصل و باشگاه پرسپولیس نیست. مطمئن باشید در تیم‌های دیگر هم شاهد چنین اتفاق‌هایی خواهیم بود. به قهرمانی‌های چند سال قبل برگردید، به راحتی حضور نخودی‌ها در جمع خودی‌ها قابل‌تشخیص است و مشخص نیست چه زمانی و چه کسی مقابل این دسته از افراد قرار می‌گیرد و به آنها اجازه نمی‌دهد تا با چند عکس و سلفی از موفقیت به‌وجود‌آمده برای خودشان سهم‌خواهی کنند.
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
