سرمربی استقلال و اشتباه در تغییر نفرات
استقلال در حالی توانست پدیده را شکست دهد که بازی را در نیمه اول 1-0 باخته بود و در ساختن موقعیتهای حداقلی هم مشکلات جدی داشت.
استفاده دوباره از یعقوب کریمی کند و ناکارآمد در سمت چپ، مهمترین نکتهای بود که ابهام تصمیمهای تاکتیکی منصوریان را بیش از پیش کرده. آن هم فقط چند روز بعد از بازی با الاهلی امارات و آنچه که از طرحریزیهای ناقص برای حملات استقلال در آن بازی دیدیم. در حالی که در همان دیدار هم منصوریان نیمه دوم بازی به اشتباهش پی برد و علی قربانی را خیلی زود وارد زمین کرد، تا از همان راه سانرت از کنارهها و حضور پرتعداد در باکس حریف، استقلال به گل برسد.
در بازی با پدیده هم منصوریان در دقایق میانی نیمه دوم به این نتیجه رسید که حضور علی قربانی در خط حمله میتواند تاثیرگذار باشد. همان هم شد و با ورود قربانی به زمین، استقلال توان هجومی دو چندانی پیدا کرد. در نهایت هم روی پاسی که قربانی با ضربه سر برای انصاری آماده کرد، گل دوم استقلال به ثمر رسید. این گل دوباره استراتژی اولیه منصوریان در دو بازی اخیر استقلال را زیر سوال برد؛ و البته استراتژی درست او در نیمه دوم را تایید کرد. اما چرا سرمربی آبیها از قدرت حضور همزمان کاوه رضایی و علی قربانی استفاده نمیکند؟ مثل همان هفتههای ابتدایی نیم فصل دوم که آبیها هر حریفی را در خانه و بیرون از خانه قاطعانه شکست میدادند.