شبی که بارسلونا جلوی چشم های لیونل مسی تحقیر شد

هفت سال پیش در چنین روزی بارسلونا با شکست 0-3 خانگی برابر بایرن مونیخ وداعی تحقیرآمیز با لیگ قهرمانان داشت. تیم بی روحیه که متاثر از شکست سنگین بازی رفت، در نوکمپ نیز حرفی برای گفتن نداشت.

بارسایی که در دور یک چهارم نهایی به زحمت و به لطف درخشش لیونل مسی مصدوم توانسته بود از سد پی اس جی عبور کند، در مقابل تیم فوق العاده آماده و قدرتمند بایرن مونیخ، چاره ای جز قبول شکست نداشت. بایرن با هدایت یوپ هاینکس، 23 آوریل 2013 در آلیانتس آرنا تقریبا کار صعود را هموار کرده بود.

توماس مولر با گل های دقیقه 25 و 82، گومز با گل دقیقه 49 و آرین روبن با گلی که دقیقه 73 به ثمر رساند، کمک کردند تا قرمزهای مونیخ با 4 گل بر بارسلونا پیروز شوند.

یک هفته بعد، بارسا برای اعاده حیثیت برابر بایرن قرار گرفت اما قدرتمند تر از حد تصورات بود و یک شکست سنگین دیگر را به آبی اناری ها تحمیل کرد. در واقع هیچ سورپرایزی در کار نبود و تیم یوپ هاینکس با صلابت راهی فینال ومبلی شد. فینالی که سه هفته بعد برگزار شد و بایرن توانست بروسیا دورتموند را با نتیجه 2-1 شکست داده و قهرمان شود.

اول می 2013 بارسا در حالی پای به بازی برگشت برابر بایرن گذاشت که لیونل مسی به دلیل مصدومیت مختصر روی نیمکت حضور داشت. جادوگر بارسا در زمین نبود تا مشخص شود بلوگرانا پیش از شروع بازی شکست را پذیرفته است چرا که در غیر این صورت و در صورت امیدواری، قطعا کادر فنی روی حضور مسی در زمین ریسک می کرد. مسی تمام 90 دقیقه را روی نیمکت نشست و شاهد شکست 0-3 تیمش بود.

حضور 90 هزار نفر در نوکمپ هم یاری گر بارسا نبود و در غیاب مسی، بارسا حتی با داشتن ژاوی و اینیستا نیز برتر از بایرن نشان نداد. پس از اینکه آرین روبن دقیقه 48 توانست گل اول بایرن را به ثمر برساند، ابتدا ژاوی و سپس اینیستا در دقیقا 52 و 64 تعویض شدند.

دقیقه 72 نوبت به گل به خودی جرارد پیکه رسید و سپس توماس مولر دقیقه 75 کار را تمام کرد تا به فاصله 15 دقیقه به پایان بازی، تماشاگران بارسا شاهد اتفاقی کمتر دیده شده باشند.

بارسایی که عادت  به گلبارن تیم ها در نوکمپ عادت داشت، حالا مقابل چشم هوادارانش سه گل خورده بود و تحقیر را با تمام وجود لمس می کرد. برای اولین بار از سال 1987 بود که بارسا در لیگ قهرمانان، هر دو بازی رفت و برگشت خود را واگذار می کرد. آخرین بار داندی یوناتید موفق به کسب این مهم برابر آبی اناری ها شده بود.

بایرن مونیخ که سال 2012 فینال را در ورزشگاه خود به چلسی باخته بود، انگیزه های فوق العاده ای برای رسیدن به یک فینال دیگر داشت. تیمی خوش ترکیب، قدرتمند و بی نقص در بسیاری از خطوط که اندیشه های یوپ هاینکس را پشت خود داشت. در دیداری که شواین اشتایگر بی نظیر بازی کرد، بایرن توانست به سومین فینال خود در 4 سال راه پیدا کند. آنها دو فینال قبلی را به اینتر و چلسی باخته بودند و برای کسب اولین قهرمانی خود پس از 12 سال، بی تاب تر از همیشه به نظر می رسیدند.

بارسلونا بازی برگشت را چندان هم ناامید شروع نکرد. بارسا پیش از این، سابقه جبران 4 گل بازی رفت را در کارنامه داشت و مهمتر از همه اینکه آمارها نشان می دادند، بارسا در 4 سال گذشته در 84 مورد توانسته 4 گل به ثمر برساند که 14 بار در لیگ قهرمانان و 59 بار نیز در نوکمپ بود.

مقابل این خوشبینی البته آمار فوق العاده بایرن قرار داشت. مونیخی ها تنها یک بار در 12 ماه گذشته موفق به گلزنی نشده بودند. پیکه قبل از بازی گفته بود که در فوتبال مسائل روحی روانی بسیار اهمیت دارند و وقتی بازی شروع شد و مسی در زمین نبود، بایرن به نوعی گل اول را به ثمر رسانده بود.

غیبت مسی به هاینکس اجازه داد تا سه بازیکن تک کارته خود یعنی دانته، گوستاوو و ماریو گومز را روی نیمکت بنشاند. به جای مسی هم سسک فابرگاس به عنوان 9 کاذب در زمین حضور داشت. بارسا با تک مهاجم خود داوید ویا بازی می کرد.

در یک ربع ابتدایی بازی، به ندرت توپ به ویا رسید و در عوض فیلیپ لام و داوید آلابا مدافعان بایرن، بارها به زمین بارسا رفتند و خلق موقعیت کردند تا ثابت شود بایرن با اعتماد به نفس فوق العاده ای پای به نوکمپ گذاشته است.

بایرن دقیقه 11 بازی توسط روبن صاحب بخت گلزنی شد که با دخالت پیکه بی اثر ماند و اولین خطر بارسا دقیقه 25 روی شوت ویا حاصل شد اما توپ با واکنش نویر  راهی به دروازه پیدا نکرد.

یک شب قبل تر، رئال در برنابئو باید شکست 4-1 بازی رفت برابر دورتموند را جبران می کرد اما هواداران رئال امیدوارتر بودند و در ورزشگاه جو و حرارت خاصی وجود داشت. در نوکمپ اما شرایط یکسان نبود. هواداران، بارسا را به جلو فرا می خواندند ولی مشخص بود که آنها نیز امید چندانی به جبران ندارند. نیمه اول بدون اینکه گلی به ثمر برسد پایان یافت.

بسیاری تصور می کردند بین دو نیمه مسی وارد زمین خواهد شد اما در نهایت این اتفاق رخ نداد. در واقع گل زودهنگام روبن بود که امیدهای بارسا را به یاس تبدیل کرد تا دیگر نیازی به ورود مسی هم احساس نشود.

شب بسیار تلخی برای بارسا به ثبت رسید و در عوض بایرن مونیخ با خاطره ای تکرار نشدنی به آلمان بازگشت تا خود را مهیای ادامه بوندسلیگا، فینال جام حذفی و سپس فینال لیگ قهرمانان کند.

مطابق انتظار پیروزی باشکوه 7-0 بایرن بر بارسا در مجموع دو بازی رفت و برگشت، بازتاب گسترده ای در رسانه های دنیا داشت داشت: