آسیا قهرمانی را به ایران تعارف می کند؟

فینال لیگ قهرمانان آسیا 2021 به صورت تک حذفی در غرب آسیا برگزار خواهد شد و این فرصت ویژه ای است که تیم های ایرانی بتوانند طلسم ناکامی 27 ساله در کسب قهرمانی را بشکنند.

 کنفدراسیون فوتبال آسیا سرانجام تصمیم قطعی خود برای از سر گیری لیگ قهرمانان آسیا در فصل جاری را گرفت که طبق آن، فینال بعد از سال ها به صورت تک بازی و به میزبانی غرب آسیا برگزار خواهد شد. این بدان معنی است که امتیازی ویژه در اختیار قهرمان غرب آسیا خواهد بود و آن هم استفاده تمام و کمال از امتیاز بازی در ورزشگاه خانگی است که ممکن است به تکرار قهرمانی تیمی از این منطقه بیانجامد.

نکته جالب این که تیم های ایرانی نیز باتوجه به اتکای همیشگی بر پتانسیل هواداری، می‌توانند امیدوار به قهرمانی در آسیا باتوجه به این تصمیم باشند. اگرچه دو بار آخری که استقلال و پاس جام باشگاه های آسیا را فتح کردند در خارج از خانه بود اما تاریخ نشان داده که نمایندگان ایرانی در خانه عملکرد بهتری نسبت به خارج از آن داشته اند.

از جمله آن ها می‌توان به قهرمانی آسیایی پرسپولیس در ابتدای دهه 1990 میلادی اشاره کرد که با هدایت علی پروین و با پیروزی مقابل المحرق بحرین به ثبت رسید. همچنین تیم آبی پوش پایتخت هم در 1970 با غلبه بر حریفان خود در تهران بر بام مسابقات آسیایی قرار گرفت که همین دو قهرمانی اهمیت میزبانی تیم های ایرانی را به وضوح نمایان می‌کند.

لیگ قهرمانان؛ دو فینال خانگی، بدون شکست

اما با نگاهی به ادوار مختلف لیگ قهرمانان آسیا بیشتر می‌توان به تفاوت نتایج در داخل خانه و خارج از آن پی برد. تیم های ایرانی تاکنون تنها سه بار به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیده‌اند که هر سه بار هم از لمس جام قهرمانی بازماندند. در سال 2007 سپاهان مقابل اورواواردز مغلوب شد، سه سال بعد نوبت ذوب آهن بود که به سئونگنام کره جنوبی باخت و دو سال پیش هم که پرسپولیس قافیه را به کاشیما آنتلرز واگذار کرد.

در سال 2007 تیم فوتبال سپاهان در فولادشهر با نتیجه یک بر صفر از تیم اوراواردز ژاپن عقب افتاد اما در ابتدای نیمه دوم محمود کریمی دروازه حریف ژاپنی را گشود و تا پایان نیز همان نتیجه روی اسکوربورد باقی ماند. در بازی برگشت اما سپاهانی ها 2-0 باختند تا در تک فینال آسیایی خود به مدال نقره بسنده کنند. در سال 2010 فینال به صورت تک بازی در منطقه شرق برگزار شد که حریف کره ای در توکیوی ژاپن ذوب آهن را 3-1 شکست داد.

دو سال پیش پرسپولیس در حالی به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید که باتوجه به برگزاری بازی برگشت در تهران، بسیاری این را فرصت ویژه برای جبران هرنتیجه ای در دیدار رفت می‌دانستند که البته کادرفنی سرخ ها نظر دیگری هم داشت. با این حال پرسپولیس در بازی رفت 2-0 به کاشیما باخت اما در بازی برگشت باوجود غیبت یک بازیکن تاثیرگذار نسبت به دیدار قبلی (سیامک نعمتی) نمایش بهتری را ارائه کرد و باوجود فرصت کسب پیروزی، بانتیجه بدون گل متوقف شد.

نقطه مشترک دو ناکامی نمایندگان ایران در فینال لیگ قهرمانان آسیا، شکست آن ها در خارج از خانه و شکست ناپذیری در ورزشگاه خانگی است. اگرچه سپاهان و پرسپولیس نتوانستند در تهران و اصفهان از پس حریفان بربیایند و پیروز شوند اما نتیجه بهتری نسبت به دیدار در شرق آسیا گرفتند و شاید اگر آن سال ها نیز فینال به صورت تک بازی برگزار می‌شد، می‌توانستند به عنوان قهرمانی دست یابند. حتی نتیجه بازی ذوب آهن و سئونگنام نیز روند ناکامی های نمایندگان ایران در منطقه شرق را نشان می‌دهد.

 شانس کم برای صعود از مرحله گروهی

این فرصت ویژه در حالی است که تیم های ایرانی بدون نگاه متعصبانه، شانس زیادی برای صعود به مرحله حذفی هم ندارند. پرسپولیس به عنوان مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر، یک امتیاز از دو بازی نخست به دست آورده، سپاهان العین را شکست داد تا سه امتیازی باشد، استقلال تنها یک امتیاز از ضعیف ترین تیم گروه کسب کرد و دست آخر شهرخودرو نیز بدون امتیاز در قعر جدول آرام گرفته است.

در چنین شرایطی و باتوجه به این که بازی ها به صورت متمرکز و فشرده در کشوری غیر از ایران برگزار خواهد شد، شاید نتوان شانس زیادی به تیم های ایرانی برای صعود به مرحله بعدی داد. خصوصا این که احتمالا تیم های دیگر با آمادگی حاصل از انجام مسابقات تا دو هفته قبل از آغاز لیگ قهرمانان وارد میادین خواهند شد اما لیگ ایران حتی در صورت برگزاری هم یک ماه پیش از لیگ قهرمانان آسیا به پایان خواهد رسید.

یک نکته دیگر که باید به آن اشاره کرد این است که در چنین شرایطی حتی صعود تیم های ایرانی به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم ضمانتی برای انجام میزبانی در ایران نخواهد داد و شاید حتی با یک نگاه رویایی هم، فینالیست ایرانی باید در کشوری دیگر از حریف شرق آسیایی میزبانی کند.