۶ نکته درباره دستاوردهای پرسپولیس از ۴ بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا

به‌طور کلی هندوستان میزبان بسیار سخاوتمندی برای پرسپولیس بود و در این سفر همه‌‌چیز به آنها داد. تلفیق قدرت سرخ‌ها و گروه راحت این تیم، معجونی به کام پرسپولیسی‌ها درست کرد.

   اول؛ صعود
بی‌گمان مهم‌ترین هدف پرسپولیس و هر تیم دیگری از شرکت در مرحله گروهی صعود بوده که برای سرخپوشان محقق شده است. تیم یحیی گل‌محمدی به واقع در گروه بسیار خوبی قرار گرفت. بعید است اگر این مربی از حق دستکاری در چینش گروه‌ها برخوردار بود خیلی دست به این ترکیب می‌زد! غیراز گوا که شرایطش روشن است، الریان و الوحده هم با سابقه سومی و هشتمی لیگ‌های قطر و امارات به هندوستان آمده‌اند و به وضوح مشخص بود نمی‌توانند سد محکمی برابر نایب‌قهرمان آسیا باشند. به علاوه فراموش نکنید پرسپولیس برخلاف استقلال و فولاد رقیب عربستانی هم نداشت. مجموعه این شرایط البته در کنار کیفیت و کارآمدی خود پرسپولیسی‌ها باعث شد این تیم به سریع‌ترین شکل ممکن در مسیر صعود قرار بگیرد.

   دوم؛ صدرنشینی
اولویت دوم بعد از صعود، صدرنشینی است و به همان دلایل بند بالا این یکی هم به‌احتمال فراوان برای پرسپولیس محقق خواهد شد. سرخ‌ها درصورت کسب یک امتیاز دیگر صدرنشینی‌شان را قطعی می‌کنند و به همین دلیل در مرحله بعد احتمالا با قرعه راحت‌تری مواجه خواهند شد. مطابق جدول طراحی‌شده از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا، تیم اول گروه پنجم به‌احتمال 70درصد با یکی از تیم‌های دوم صعودکرده مصاف خواهد داد و تنها 30درصد احتمال دارد به یک صدرنشین دیگر بخورد.

   سوم؛ استراحت
گروه راحت‌تر و جمع‌آوری کامل امتیازات باعث شد پرسپولیسی‌ها از همین آغاز دور برگشت روی تقسیم قوا متمرکز شوند. کادر فنی این تیم در هر نیمه از دیدار با گوا به تعدادی از بازیکنان اصلی استراحت داد و درصورت تثبیت صدرنشینی، این رویه مخصوصا در مسابقه آخر هم ادامه خواهد یافت. به این ترتیب پرسپولیس نسبت به تراکتور، فولاد و استقلال انرژی کمتری مصرف می‌کند که این مهم در بازگشت به لیگ برتر برای آنها ارزشمند خواهد بود.

   چهارم؛ انتقام
گروه‌بندی پرسپولیس در هند و تقابل این تیم با الریان قطر باعث شد فرصت انتقام‌گیری از شجاع خلیل‌زاده هم برای سرخپوشان به‌وجود بیاید. شجاع با تیمش در گروه سرخ‌ها قرار گرفت، بازی رفت را 3بر یک باخت و روز آخر هم در مسابقه برگشت احتمالا حذف این تیم قطعی شده است. شاید خود بازیکنان و کادرفنی پرسپولیس در رویارویی با شجاع خیلی فاز انتقام نداشتند، اما برای بسیاری از هواداران مهم بود که پرسپولیس تیم خلیل‌زاده را ببرد و اوت کند. حالا چنین اتفاقی رخ داده است.

   پنجم؛ آمادگی
شیب آسان مسابقات پرسپولیس باعث شد برخی بازیکنان این تیم آمادگی بیشتری کسب کنند. پای شهریار مغانلو در همین مسابقات به گل باز شد، عیسی آل‌کثیر هم که آشکارا با دوران اوج فاصله دارد در همین بازی‌ها فرصت حضور در ترکیب اصلی و کسب آمادگی بیشتر را پیدا کرد. فرض کنید قرار بود عیسی را بعد از 6ماه، در بازی با ذوب‌آهن یا سپاهان به میدان بفرستند؛ طبیعتا کار سخت می‌شد. در هندوستان اما پرسپولیس فرصت آزمون و خطا داشت و جالب اینجاست که با همه این داستان‌ها باز هم امتیازی از کف نرفت!

   ششم؛ آزمایش
این بازی‌ها همچنین فرصت آزمایش برخی ایده‌های فنی را در اختیار مربیان پرسپولیس قرار داد. استفاده از وحید امیری و بعد علی شجاعی در سمت چپ خط دفاعی، استفاده از زوج آل‌کثیر و مغانلو در خط حمله، بازی بدون سرلک و نوراللهی و... تازه این داستان همچنان ادامه دارد و شاید چیزهای جدیدتری هم در هند ببینیم. در مجموع به‌نظر می‌رسد پرسپولیس سفر بسیار پرباری به این کشور داشته است.