تحلیل فضای مجازی ایران و چالش ورزش/فرهنگ مجازی در طوفان تمایلات هوادارای

رسانه ورزشی هم یکی از اصلی ترین ارکان فضای مجازی است، حالا هم این فضا، پر شده است از کانال های هواداری فوتبال که بسیار پرطرفدار و پرمخاطب هم هستند. در اصل موضوع، ایجاد چنین بستر هایی بسیار عالی است و درعین حال می تواند برای کانون های هواداری تیم های ما، کمک کننده و تاثیرگذار هم باشد، اما در فوتبال ما متاسفانه رویکرد موارد گفته شده، کاملا مغایر با سطح و فرهنگ ایده ال جهانی یا حتی کشوری شده است.

اما اگر نیم نگاهی به این کانال های هواداری داشته باشیم، متوجه می شویم که متاسفانه، رسانه هواداری فوتبالمان به بیماری "فقر فرهنگی" دچار شده است، موضوعی بسیار مخرب که می تواند در طی مدتی، تاثیر بسیار بدی روی جامعه بگذارد، به دلیل اینکه اغلب مخاطب این نوع از رسانه هم از سنین نوجوانان و جوانان تشکیل شده است، درصد اثربخشی آن در جامه می تواند بسیار بالاتر از حد معمول باشد، این فقر فرهنگی باب شده، تاریک ترین نقطه رسانه هواداری است.

منابع این نوع رسانه ها شبیه به هم نیستند، گاهی افرادی منتسب به باشگاه مانند لیدر و یا هرشخصی که سنخیتی با باشگاه داشته باشد است و گاهی هم می تواند از جامعه خبر(خبرنگاران) و یا یک هوادار مستقل باشد.

تاکنون حضور پررنگ رسانه های هواداری ما در جامعه، مشکلات زیادی بوجود آورده است، اما بزرگترین مشکل رسانه هواداری ما، "عادی سازی زبان توهین و ناسزا است." موردی که با باب شدن آن، کوری خوانی های جذاب و مفرح گذشته تبدیل به یک نزاع بدون ملاحظه و مفتضحانه می شود، باعث تاسف است، اما هرچه رسانه های هواداری بی نزاکت تر و بدون مبادی ادب باشد، هم مخاطبین بیشتری دارد و هم در فضای مجازی پرطرفدار تر است، این موضوع بدین معنی است، که هرچه ادب و احترام کمتر باشد و زبان رسانه بد دهن تر باشد، مخاطب رسانه ورزشی بیشتر به سوی آن سوق می خورد.

اما ایجاد این نوع رسانه های مجازی فقط برای هدف هواداری از باشگاه یا شخص خاصی نیست و برای صاحبان این بسترها منفعت های بسیار مطلوبی دارد.

در جامعه امروز، خیلی از افراد برای کسب درامد به کسب و کارهایی در فضای مجازی روی اورده اند، که اگر به روش های حرفه ای و درست انجام شود، می تواند منبع درامد بسیار بالایی هم داشته باشد، یکی از این روش ها به اصطلاح با گرفتن ممبر(عضو رسانه مجازی) در بستر های ایجاد شده انجام می شود که هرچه آمار این اعداد بیشتر شود، بازیدکنندگان رسانه بیشتر می شود و تبلیغات بهتر و گران تری هم سهم این رسانه های مجازی می شود، رسانه های هواداری هم یک راه بسیار مناسب برای درامدزایی در زمینه گفته شده است، حالا فکر کنید با این حجم مخاطبین، چه سودی و نفعی برای صاحبان این رسانه ها ایجاد می شود. با این اوصاف این عده با ترویج هواداری کورکورانه و بدون رعایت هیچ احترام و ادبی و با رفتاری به دور از فرهنگ، هم باعث نفاق جدایی بین اعضای جامعه در کالبد هواداران رقیب یا دشمن، می شوند و هم کسب درامد می کنند و رزق بدست می اورند.

هیچ نظارتی بر روی رسانه های هواداری وجود ندارد، و شاید اگر نهادی برای نظارت این نوع رسانه فضای مجازی باشد و برخورد های بازدارنده ای هم انجام دهند، بتوان فکری به اوضاع خراب فرهنگ رسانه هواداری ورزشی کشور کرد، وگرنه باید فاتحه فرهنگ در ورزش را همین الان بخوانیم.

و در آخر هزاران حیف که این فقرِ فرهنگ رسانه‌ای از شخصیت‌های حقیقی به برخی از شخصیت‌های حقوقی برجسته کشور هم رسیده که باعث تاسف است.

محمدرضا ولی‌زاده