تیم‌ملی در نیمه‌راه؛ ثبات در مرکز، تغییر در کناره‌ها

 در آستانه بازی‌های رسمی با هنگ‌کنگ و بحرین بود که پس از چندین آزمون و خطا، بالاخره دراگان اسکوچیچ آرایش ۴-۴-۲ را به عنوان آرایش مدنظر خود انتخاب کرد؛ آرایشی که البته در برخی مواقع با عقب نشستن یکی از مهاجمان به ۴-۲-۳-۱ نیز تغییر می‌یافت. اسکوچیچ در ۹ حضور نخستش با یوزهای پارسی رکورد ۱۰۰ درصد پیروزی را ثبت کرد و رکورد بهترین شروع تاریخ در تیم‌ملی را از استاد فرانک اوفارل ربود اما در دیدارهای اخیر، می‌توان گفت تنها 6 بازیکن به پست‌های ثابت رسیده‌اند. اسکو همچنان به علیرضا بیرانوند به‌عنوان سنگربان شماره یک اعتماد می‌ورزد و زوج دفاع میانی تیمش را نیز با پرسپولیسی‌های سابق، یعنی شجاع خلیل‌زاده و محمدحسین کنعانی می‌بندد. احمد نوراللهی، دیگر جداشده این فصل سرخ‌پوشان نیز جایگاه ثابت خود را در پست هافبک دفاعی پیدا کرده و خط آتش ما نیز با زوج مهدی طارمی و سردار آزمون تجهیز شده است. اما پنج موقعیت دیگر زمین، به‌ویژه در کناره‌ها، با بازیکنان ثابت پر نمی‌گردند. برای مثال، وحید امیری میان پست‌های دفاع چپ و هافبک چپ و علی‌رضا جهانبخش بین جناح‌های راست و چپ خط میانی جابه‌جا می‌شوند. در پست دفاع راست نیز با وجود اینکه صادق محرمی باکیفیت‌ترین گزینه موجود است، از صالح حردانی و جعفر سلمانی نیز استفاده می‌شود. مجتبی نجاریان، عارف آغاسی و میلاد سرکل بازیکنانی هستند که برای رسیدن به جایگاه ثابت در تیم‌ملی مشغول رقابتند. نگاه ویژه اسکوچیچ به لیگ برتر، کمک شایانی است برای ستاره‌های فوتبال داخلی نظیر یاسین سلمانی که پیش از رسیدن لیست تیم‌ملی به ثبات و در همین دورانی که آزمون و خطاهای اسکوچیچ هنوز به انتها نرسیدند، بتوانند به‌زودی راه رسیدن به پیراهن مقدس تیم‌ملی را طی کنند. پر شدن این پست‌ها با مهدی عبدی، مهدی قایدی، محمد کریمی، امید نورافکن و حتی اللهیار صیادمنش، علاوه بر کاهش میانگین سنی تیم، می‌تواند به منزله معرفی یک گزینه برای کاپیتانی چند سال آینده تیم ملی نیز باشد.