اختصاصی/ محرم الگویی برای دیگران/ او بازنده نشد، بازنده آنهایی شدند که قول دادند و عمل نکردند!

همانطور که می دانید؛ نویدکیا نماد باشگاه سپاهان است و اگر قرار باشد، تنها یک مجسمه از کل بازیکنان تاریخ باشگاه این تیم را در ورزشگاه نقش جهان نصب کنند، آن یک نفر کسی نیست جز محرم نویدکیا! نماد اخلاق، تعصب و وفاداری به باشگاه و تیم که هیچ وقت حاضر نشد در فوتبال ایران به جز پیراهن "طلایی"، پیراهن دیگری را بپوشد. او همه افتخارات را در باشگاه به عنوان‌ بازیکن به دست آورد، ولی در عرصه مربیگری به آنچه که می خواست نرسید. البته‌ هنوز اول راه اسطوره سپاهان است که شاید بعد ها برگردد و با تفکر جدید در امر مربیگری هم افتخار کسب کند.

حال اینکه چرا او در عرصه مربیگری به آنچه که می خواست، نرسید دلایل زیادی دارد. البته محرم چه فصل گذشته و چه فصل جاری نتایج بدی نگرفت، ولی مدت هاست شرایط سپاهان نیز طوری شده که همه از آن قهرمانی می خواهند و مقام دومی برای این تیم نمی تواند نتیجه قابل‌ و قبولی باشد. گرچه اگر همین نتایج کسب شده به جز نویدکیا توسط مربی دیگری به دست می آمد؛ الان این مربی را با " چکَ و لگَد" هم نمی توانستند بیرونش کنند، چه برسد که خودش استعفا دهد!

 باید بپذیریم؛ محرم در سال‌هایی هدایت سپاهان را برعهده گرفت که هواداران مدت هاست تشنه قهرمانی هستند‌. تیمی که یک زمانی در فوتبال ایران و حتی آسیا "آقایی" می کرد و حالا برای گرفتن سهمیه دست و پا می زند.

 ناگفته او در کار مربیگری اشتباهات زیادی هم داشت و خودش هم می دانست و الان هم می داند با این سبک مربیگری هیچ وقت موفق نمی شود. شاید او برای خودش اصولی داشته باشد و نخواهد این اصول و سبک مربیگری اش را زیر پا بگذارد، ولی باید این را بداند؛ فوتبال ایران جای ناز کشیدن بازیکن، ترحم کردن به شاگرد، مربیگری به سبک کت و شلواری( اتو کشیده)، تعریف و تمجید از تیم حریف، تعریف از داوری، به گردن گرفتن همه شکست‌ ها و بی خیال بودن نسبت به بعضی  از بازیکنانی که بی خیال در زمین قدم می زنند و البته‌ اشتباهات تکراری در چند بازی ( یک نمونه بازیکن سر زن را بیرون کشیدن و آوردن بازیکن سانتر کن) از اشتباهات مربی بود که تیم پر ستاره ای را تحویل گرفت ولی خواسته های بزرگ را برآورده نکرد.

البته محرم اشتباه دیگری هم داشت که خیلی زود سرمربیگری را از سطح بالا شروع کرد. او می توانست از پایه های سپاهان یا حتی لیگ های دسته اول و دوم کارش را شروع کند و بعد به سپاهانی برسد که از این تیم نیز مثل استقلال و پرسپولیس فقط قهرمانی می خواهند نه رتبه دومی و سومی.

با این حال محرم رفت، ولی باید بنویسیم؛ بازنده نشد. او یک تجربه بزرگی کسب کرد تا برود و با فکر و تفکر جدیدی برگردد؛ تفکری که در فوتبال ایران جواب می دهد. شاید اگر محرم مصاحبه نزدیک ترین شخص فوتبالی ( برادرش رسول ) را می خواند و با سبک دیگری کار می کرد، الان ناچار نبود دست به استعفا بزند و تیم سوم جدول را رها کند.  فصل گذشته، رسول نویدکیا گفته بود که اگر برادرش نتواند جام بگیرد باید سبک مربیگری اش را عوض کند. حرفی که بیهوده نزد و الان به آن رسیده است.

محرم رفت، ولی بازنده نشد. بازنده بازیکنایی شدند که پس از هر شکستی استوری گذاشتند و قول اتحاد دادند تا جبران کنند، ولی هیچ اتحادی را در زمین نشان ندادند! محرم رفت و بازیکنایی بازنده شدند که مقابل تیم های سابقش ( به گواه آمار کل بازی ها که فراز و نشیب عجیبی داشتند) تلاش‌ نکردند و پاس اشتباه زیاد دادند تا شاید محبوبیت خودشان‌ را نگه دارند؟! محرم رفت و بازیکنایی بازنده شدند که از حجب و حیای سرمربی سوء استفاده کردند و در بعضی از بازی ها خودشان‌ را به آب و آتش نزدند! خلاصه محرم رفت، ولی محبوبیتش را حفظ کرد تا مثل خیلی ها به هر طریقی نماند تا اخراجش کنند و پول نتایج دور از انتظار را بگیرد. او باز هم نماد اخلاق را معنا کرد. نمادی که کمتر مربیانی دارند و برای نتیجه گرفتن دست به هر کاری می زنند. اما نماد اخلاق طلایی پوشان باید بداند؛ هیچ وقت در فوتبال ایران نماد اخلاق و صبر، جام نمی آورد مگر اینکه یکی مثل حسین فرکی باشی و سالها تجربه کسب کنی و بتوانی به جام برسی! شاید این نماد اخلاق سپاهان در آینده برگردد و تیم را  قهرمان فوتبال ایران کند، ولی نه با این سبک و سیاق مربیگری!