قابل توجه مهدی قائدی/ کریمی از همین الاهلی به بایرن رسید

قائدی ابتدای فصل با سر و صدای زیاد و قراردادی پنج ساله به باشگاه اماراتی پیوست و در ابتدا از او به عنوان یک خرید بزرگ و کارآمد برای این باشگاه یاد می شد. با این حال هر چه زمان گذشت، اوضاع بدتر شد. قائدی ابتدا از ترکیب اصلی به نیمکت رسید و بعد هم سر از سکوها در آورد. او حالا مدت هاست در فهرست ۱۸ نفره قرار نمی گیرد و این روند به لیگ قهرمانان آسیا هم رسیده است. چند روز پیش هم نقل قولی از مهدی علی، سرمربی الاهلی منتشر شد که در مورد قائدی گفته بود: «بازیکنی را که صبح تا شب دنبال تفریح باشد، نمی خواهم.» برخی در اصالت این اظهارنظر تشکیک کرده اند، اما این در اصل موضوع تفاوتی ایجاد نمی کند. مساله اینجاست که مهدی قائدی به عنوان یکی از مهم ترین استعدادهای فوتبال ایران سکونشین یک تیم میانه جدولی در لیگ امارات شده و حتی تیم ملی را هم از دست داده است.

نفس اینکه یک استعداد جوان به جای ماجراجویی در فوتبال اروپا راهی لیگ هایی مثل امارات و قطر شود و راه آسان تر پول در آوردن را انتخاب کند جای نقد و بحث دارد. با این حال مهدی قائدی در سطح «انتخاب بد» متوقف نشد و «رفتار بدتر» را هم چاشنی آن کرد. بالاخره در همین لیگ ها هم بازیکنانی داریم که سرشان به کار خودشان گرم است و بعضا فیکس تیم ملی هم هستند، اما قائدی از ابتدا مسیر متفاوتی را برگزید. او بیشتر وقتش را صرف تفریح و خوش باشی کرد. تنها مراسم جشن تولد او در چند مرحله برگزار شد و انبوهی از تصاویر آن روی صفحه شخصی ستاره بوشهری رفت. نه اینکه اینها بد باشد، اما بالاخره هر چیزی حد و اندازه دارد. حتی باشگاه های آسان گیر اماراتی هم توقع دارند وقتی به یک بازیکن خارجی دستمزد می دهند، شاهد کارآیی او باشند. عمده تصاویری که این مدت از قائدی دیدیم، حاکی از گشت و گذارهای او در تفرجگاه های امارات بود. امروز اگر نام مهدی را گوگل کنید، بیشتر از تصاویر مربوط به زمین فوتبال و تمرین و بازی، عکس های گشت و گذار آقای ستاره روی صفحه نمایان خواهد شد. قائدی با این کارها فقط به الاهلی ضربه نزد، بلکه قربانی بزرگ تر داستان خودش بود؛ کسی که سال گذشته در استقلال می درخشید و هواداران انتظار داشتند فیکس تیم ملی باشد، اما حالا حتی به اردو هم دعوت نمی شود. همه این اتفاق ها در فاصله هفت ماه تا جام جهانی رخ می دهد؛ تورنمنتی که هر بازیکنی آرزو دارد حضور در آن را تجربه کند.

گفتیم که بهتر است استعدادهای مهم فوتبال ایران در سن جوانی راهی تیم های اروپایی شوند؛ شبیه کاری که امثال سردار آزمون، علیرضا جهانبخش یا اللهیار صیادمنش انجام دادند. با این حال حتی در صورت انتخاب کشورهایی مثل قطر و امارات هم می شود به سمت رویاها خیز برداشت، مشروط به اینکه بازیکن واقعا دل به کار بدهد. از این دست، حداقل دو نمونه مهم داریم. همین مهدی طارمی که حالا فخر فوتبال ایران شده، قبل از رسیدن به اروپا مدتی در الغرافه قطر توپ زد. او کارش را خوب انجام داد و به موقع هم از زرق و برق این محیط دل کند. در نتیجه امروز در نقطه ای تحسین برانگیز ایستاده است. نمونه مهم تر اما علی کریمی است؛ فوق ستاره ای که از قضا سه سال از بهترین سال های عمرش را در همین الاهلی امارات پشت سر گذاشت و حتی مهدی قائدی در بدو حضور در این تیم با او مقایسه شد. کریمی اما در همان سه سال هم «بهترین» بود؛ آن قدر که صاف از دل دوبی رفت به بایرن مونیخ و طی دو هفته به ترکیب اصلی باواریایی ها رسید. بنابراین راه رسیدن به رویا بسته نیست، اما اول باید اراده قوی در کار باشد. امروز کدام تیم اروپایی ممکن است مهدی قائدی را بخواهد؛ ستاره ای که صحیح و سالم حتی در فهرست ۱۸ نفره تیمش هم قرار نمی گیرد؟ امیدواریم مهدی زودتر به خودش بیاید و از استعداد نابش بهره بیشتری ببرد.