تغییرات بنیادین راه موفقیت پرسپولیس؛ ۵ فرمان به یحیی برای احیا

 بیست‌وچهارم اردیبهشت، برای پرسپولیس و علاقه‌مندانش روز بسیار عجیبی است. آن‌ها در سال 1395، در چنین روزی با وجود شکست دادن راه‌آهن در هفته پایانی لیگ پانزدهم، عنوان قهرمانی لیگ برتر را از دست دادند و با تفاضل گل پایین‌تر بعد از استقلال خوزستان در رده دوم جای گرفتند. 6 سال بعد مجددا در همین روز آن‌ها با قبول شکست در مقابل سپاهان، قهرمانی را پس از 5 فصل متوالی به رقیب سنتی خود استقلال تهران واگذار کردند اما این کجا و آن کجا. پرسپولیس در پایان لیگ پانزدهم در شروع مسیری فوق‌العاده قرار داشت. آن‌ها پس از چند سال کسالت‌بار و تلخ، با هدایت برانکو ایوانکوویچ اوج گرفته بودند و نرسیدن به قهرمانی خللی در شوق آن‌ها به تماشای آینده تیم‌شان وارد نکرد. سرخپوشان تشویق شدند و سپس مسیر رو به رشد خود را ادامه دادند و 5 سال متوالی را با عنوان قهرمان لیگ برتر پشت سر گذاشتند.

24 اردیبهشت 1401 ولی هیچ شباهتی به ماجرای سال 95 نداشت. پرسپولیس گویا به پایان آن جاده‌ی سرسبزی رسید که 6 سال پیش در آغازش بود. کسی برای یحیی گل‌محمدی و تیمش دست نزد و آن‌ها با انتقادات بسیار زیادی مواجه شدند. نوک پیکان انتقادات به سمت سرمربی است. یحیی 2 سال دیگر با پرسپولیس قرارداد دارد اما به نظر می‌رسد نمی‌توان درباره ماندنش با صراحت صحبت کرد.

پرسپولیس خلافِ استقلال گزینه‌های داخلی پرتعدادی را برای هدایتش نمی‌بیند. آوردن سرمربی خارجی با توجه به مشکلات مالی باشگاه و قیمت بالای ارز، امری دشوار به حساب می‌آید. با این اوصاف علی دایی و مهدی مهدوی‌کیا جدی‌ترین گزینه‌های داخلی به شمار می‌روند. همین مساله تردیدها را درباره قطع همکاری با گل‌محمدی بیشتر می‌کند و احتمال ماندن او را کمی تقویت خواهد کرد. اگر یحیی این شانس را داشته باشد تا کارش را در پرسپولیس ادامه دهد، باید تغییرات بزرگی را در رفتار و تصمیماتش ایجاد کند تا پرسپولیس بتواند به روزهای خوب خود برگردد.

بهانه‌ها را فراموش کن و احترام بگذار!

اولین تغییری که یحیی باید به وجود بیاورد در درون خودش است. سرمربی پرسپولیس در این فصل بارها از قبول کردن اشتباهاتش طفره رفت و شانه خالی کرد و با تبرئه کردن خود به سراغ مسائل حاشیه‌ای رفته است. او رقیب سنتی‌اش را به گرفتن مددهای بیرون از زمین متهم کرد و بارها با اعتراضاتش به داوری تمرکز تیمش را از بین برد. یحیی باید بپذیرد که تیمش در لیگ بیست‌ویکم مشکلات عدیده‌ای داشت و حریفش با اشتباهات به مراتب کمتر، همبستگی بیشتر و نظم بالاتر به مقام قهرمانی دست یافت. فراموش نکنیم یکی از دلایلی که استقلال، پنج سال پشت سر پرسپولیس قرار داشت، قبول نکردن کمبودهایش و اصرار بر وجود نیروهایی بیرون از زمین در مسیر موفقیت‌های سرخپوشان بود.

خانه‌تکانی در ترکیب

پرسپولیس به وضوح نیاز به یک پوست‌اندازی و خانه‌تکانیِ انقلاب‌گونه دارد. سرخپوشان در درون دروازه با بحران شدیدی روبرو هستند. قلب خط دفاعی دیگر پست شکننده تیم یحیی است؛ سیدجلال حسینی 40 سال را رده کرده و ماندنش در تیم مشخص نیست. فرشاد فرجی و وحدت هنانوف هم گزینه‌های قابل اتکایی نبودند و علیرضا ابراهیمی تقریبا یک مهره بی‌اثر برای پرسپولیس است. در سمت چپ خط دفاعی، سعید آقایی انتظارات را برآورده نکرد. در میانه میدان رضا اسدی نتوانست جای خالی احمد نوراللهی را پر کند و شنیده می‌شود در پایان فصل از جمع سرخپوشان جدا می‌شود. پرسپولیسی‌ها به شدت نیازمند جذب یک بازیکن بازی‌ساز هم هستند و در خط حمله هم باید اقدام به خرید مهره‌های تاثیرگذار کنند. مهدی عبدی، حامد پاکدل و شرزود تمیروف، هیچکدام نتوانستند برطرف‌کننده‌ی مشکلات گلزنی تیم باشند. در کنار این مسائل باید به مصدومیت بلندمدت عیسی آل کثیر و وحید امیری هم اشاره کنیم. آن‌ها بخش قابل توجهی از نیم‌فصل اول را از دست می‌دهند.

امیدوار به لژیونرها

یکی از مهمترین دلخوشی‌های پرسپولیس برای فصل بعد خرید بازیکنان لژیونری است که قصد بازگشت به ایران در سال جام جهانی را دارند. علیرضا بیرانوند و مرتضی پورعلی‌گنجی، جدی‌ترین گزینه‌های تیم سرخپوش پایتخت هستند که با حضورشان می‌توانند به دروازه و خط دفاعی این تیم سروسامان بدهند. احمد نوراللهی هم وضعیت مشخصی در شباب‌الاهلی ندارد. این احتمال وجود دارد که شماره هشت سابق دوباره در سال منتهی به جام جهانی برای برگشتن به روزهای اوج خود تصمیم به بازگشت بگیرد. شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان و علی علیپور اما تقریبا بازگشت‌شان منتفی است؛ مگر اینکه در روزهای آتی شاهد وقوع اتفاقات ویژه‌ای باشیم. 

جذب اندک ستاره‌های لیگ برتر و اعتماد به جوان‌ها

لیگ بیست‌ویکم لیگ پویایی نبود و شاهد ظهور ستاره‌های جدیدِ خاصی نبودیم که پرسپولیس بتواند به راحتی آن‌ها را جذب کند. با این‌حال در پست‌های مختلف چند نفر توانستند توجهات را به سمت خود جلب کنند. دانیال اسماعیلی‌فر و سعید صادقی، 2 ستاره‌ای هستند که شنیده می‌شود پرسپولیس به شدت خواهان به خدمت گرفتن‌شان است. 2 بازیکنی که می‌توانند به خط دفاع و هافبک تیم سروسامان بدهند. علاوه بر انتخاب ستاره‌ها، یحیی باید قدرت ریسک‌پذیری‌اش را بالا ببرد و از نیروهای جوانی که در آکادمی حضور دارند هم استفاده کند. 

نیاز به جذب یک عدد گابریله پین

یکی از دلایل موفقیت استقلال در این فصل، حضور مربی باتجربه و بادانشی چون گابریله پین در کنار فرهاد مجیدی بود. این مربی ایتالیایی در مواقع حساس توانست به فرهاد در تصمیم‌گیری کمک کند و اوج خدمت او درست کردن یک ساختار دفاعی مستحکم بود که باعث شد به نقطه قوت آبی‌پوشان تبدیل شود. شاید یحیی گل‌محمدی هم به یک گابریله پین احتیاج داشته باشد. کسی که بتواند تفکری جدید را به کادر او تزریق کند. حمید مطهری، مربی بادانشی است اما هم خودش تمایل به نفر اول شدن دارد و هم فشار زیادی از سوی رسانه‌ها تحمل می‌کند و همین مساله او را وارد چالش با طرف مقابل کرده و تمرکزش را از بین برده است. کریم باقری هم از لحاظ فنی نمی‌تواند گزینه‌ی ایده‌آلی برای گل‌محمدی باشد. پس چه بهتر که یحیی با اضافه کردن یک مربی خارجی به کادرش، خونی تازه به رگ‌های تیم تزریق کند.

حال باید دید پرسپولیس در پایان فصل به چه سرنوشتی دچار خواهد شد. آیا یحیی گل‌محمدی به فعالیت در این تیم ادامه می‌دهد یا نفری دیگر به جای او هدایت سرخپوشان را برای فصل بعدی در دست خواهد گرفت. چیزی که از بابت آن مطمئن هستیم این است که قهرمانِ هفت دوره رقابت‌های لیگ برتر برای احیا و بازگشت به روزهای اوج، نیاز به تغییرات بنیادین دارد.