۴ دلیلی که باعث شد پرسپولیس بازی اول را برنده نشود

پرسپولیس که امید داشت اولین بازی خود در فصل جاری را با برد شروع کند، به سد محکم شاگردان مهدی تارتار خورد و نتوانست با 3 امتیاز از زمین مسابقه خارج شود. این در حالی است که آن‌ها در این بازی 73.5 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشتند و 638 پاس هم به یکدیگر دادند. همچنین آن‌ها موفق شدند 15 بار به سمت دروازه ذوبی‌ها شوت بزنند که هیچ‌کدام از این شوت‌ها باعث باز شدن دروازه ذوب‌آهن نشد. پس چه دلایلی باعث شد که پرسپولیس با وجود در اختیار داشتن توپ و میدان نتواند به پیروزی برسد؟

کمبود خلاقیت و ریسک پذیری

بر اساس آمار «متریکا»، بازیکنان پرسپولیس در این بازی فقط 11 بار موفق به دادن پاس کلیدی شدند که این یعنی این تیم به ازای دادن هر 58 پاس توانسته یک پاس کلیدی بدهد که نشانگر عرضی بازی کردن‌های زیاد و کمبود ریسک پذیری و خلاقیت بازیکنان این تیم در این بازی بود. پرسپولیس با داشتن بازیکنانی نظیر مهدی ترابی، سعید صادقی، سروش رفیعی و دانیال اسماعیلی‌فر که آمار درخشانی در دو فاکتور دریبل موفق و پاس کلیدی در فصل گذشته داشتند، می‌تواند طولی‌تر و با ریسک بالاتری بازی کند. بازیکنان پرسپولیس در این بازی 10 بار اقدام به دریبل‌زنی کردند که فقط 4 بار آن‌ها موفق بود که اصلا آمار خوبی برای تیمی مثل پرسپولیس نیست. ترابی، رفیعی، صادقی و اسماعیلی‌فر روی هم 6 بار اقدام به دریبل‌زنی کرده‌اند که فقط یک مرتبه این دریبل‌ها موفقیت‌آمیز بوده است! وضعیت در آمار پاس کلیدی برای مثلث خلاقیت پرسپولیس یعنی ترابی، رفیعی و صادقی کمی بهتر است، چرا که روی هم 8 پاس کلیدی به همبازی‌های خود داده‌اند. 

موقعیت‌های شوت‌زنی در نقاط با امید گل پایین

پرسپولیس با وجود اینکه در این بازی توانست آمار خوب 15 شوت را به‌ثبت برساند اما تعداد شوت‌های در چارچوب بالایی نداشت و فقط 4 شوت آن‌ها در چارچوب بود و اُمید گل 0.79 را به‌ثبت رساند. در واقع آن‌ها به ازای هر شوت ،امید گل پایین 0.052 را داشتند که نشانگر این موضوع است که این تیم از نقاط  کور و در شرایطی اقدام به شوت‌زنی کرده که احتمال گل شدن بالایی نداشته است. البته نباید توانایی و قدرت تیم ذوب‌آهن و شاگردان تارتار در کارهای دفاعی نادیده گرفته بشود. آن‌ها با وجود 10 نفره شدن هم نظم تیمی خود را از دست ندادند و به خوبی راه‌های نفوذ پرسپولیس را بستند و با تمرکز بالا، مقدار اشتباهات فردی خود را هم به حداقل رساندند. البته در بازی‌های به این سبک که امکان زیادی برای شوتزنی از داخل هجده قدم فراهم نمی‌شود، شوتزنی از نقاط دور بسیار کارگشا است و آن‌ها در همین بازی 2 بار توسط محمد عمری جوان و ترابی اقدام به شوتزنی از راه دور و خلق موقعیت کردند.

نبود یک مهاجم بلند قد

با وجود اینکه گل‌محمدی اعتقاد خاصی به بازی مالکانه، روی زمین و پاس‌های پرتعداد علاقه دارد و خبری از زیر توپ زدن های بلند و سانترهای پر تعداد در این تیم نیست، شرایط و آمار نشان داده که آن‌ها در اواخر بازی و پس از به نتیجه نرسیدن تاکتیک‌های خود، روی به ارسال سانتر از جناحین می‌کنند؛ حال آنکه در ترکیب مهاجمان این تیم، نه در این فصل و نه فصل قبل، خبری از مهاجمان بلند قد و بلند زن نیست. پرسپولیس در این بازی تا دقیقه 75 فقط 4 بار اقدام به سانتر از جناحین کرد، اما در 15 دقیقه پایانی و با توجه به دفاع متراکم ذوبی‌ها و عدم موفقیت در خلق موقعیت و گلزنی، این تیم 8 بار اقدام به سانتر کرد که فقط یکی از آن‌ها موفق بود. مهدی عبدی و شرزود تمیروف هیچکدام میانگین قدی بالایی ندارند و در اکثر نبردهای هوایی شکست می‌خورند. عبدی و تمیروف روی هم 6 بار در نبردهای هوایی شرکت داشتند که فقط عبدی در 2 نبرد موفق بود. اگر پرسپولیسی‌ها در فصل نقل‌وانتقالات مهاجمی مثل کیروش استنلی یا سعید باقرپسند را جذب می‌کرد، احتمالاً موفقیت بیشتری را در این تاکتیک کسب می‌کرد. البته شاید بد نباشد یحیی به خاطر اینکه ابزارهای لازم را برای اجرای این تاکتیک در بین مهاجمان تیمش ندارد، از گولسیانی و علی نعمتی در لحظلات پایانی در خط حمله استفاده کند.

سایه روشن‌های پرسپولیس فصل جدید

البته با تمام این مشکلات، باید به پرسپولیس اسن فصل امیدوار بود. آن‌ها در تمام فاکتورهای آماری به جز امید گل، نسبت به میانگین فصل قبل خود عملکرد بهتری داشتند. آن‌ها نسبت به میانگین فصل گذشته خود در هر بازی، پاس بیشتری دادند، شوت بیشتری زدند، مالکیت توپ بیشتری داشتند، دقت پاس بالاتری داشتند و همه این‌ها در حالی بود که یحیی از 5 بازیکن جدید در ترکیب اصلی خود استفاده می‌کرد و مسلماً در هفته‌های آتی هماهنگی بیشتری بین نفرات جدید این تیم وجود خواهد داشت. یکی دیگر از نقاط قوت پرسپولیس در این بازی قدرت دفاعی و نظم تیمی بالاتر این تیم بود که هم در انتقال‌های منفی و هم در ضربات شروع مجدد، بازیکنان این تیم اجازه خلق موقعیتی را به نفرات ذوب‌آهن ندادند و امید گل دریافتی این تیم، آمار خوب  0.1 بود. نکته بعدی اینکه حضور علیرضا بیرانوند در دروازه پرسپولیس، کاملا این تیم را در موقعیت 11 به 10 قرار می‌داد و بیرانوند بارها و بارها با بیرون آمدن از محوطه جریمه و شرکت در بازی‌سازی عقب زمین سعی می‌کرد که به عنوان یک مدافع آخر و سوییپر نقش مثبتی را ایفا کند.