گوش چپ استثنایی دیگر نفس ندارد
این روزها یکی از مردان افتخار آفرین دیروز و گوش چپ استثنایی فوتبال ما حال و روز خوشی ندارد و ابرهای غلیظ نگرانی بر آسمان زندگیش سایه انداخته است.
اکبر افتخاری فوتبالیست نادری که از خطه زرخیز جنوب سربرآورد و با تکنیک نابش و نبوغ سرشارش چشم ها را خیره می کرد و اسباب تحسین همگان را بر می انگیخت حالا در بستر بیماری است. اکبر در اهواز با زنده یادان محراب شاهرخی و ناظم گنجاپور در کلوپ این شهرستان ( کلوپ اهواز ) همبازی بود و خیلی جوان بود که سراز باشگاه دارایی درآورد و هم تیمی مردان پرآوازه ای چون جلال طالبی ، منصور پورحیدری ، عزیز اصلی ، غلام وفاخواه و... شد.
چپ پای بی مهار شش سال در این تیم دوست داشتنی توپ زد و سپس تاجی شد و آنگاه پیراهن عقاب و پرسپولیس را برتن کرد اما بزرگترین افتخار این مرد خوش تکنیک قهرمانی با تیم ملی فوتبال کشورمان در جام ملتهای آسیا در سال 1968 بود.هنوز گل تاریخی او به برمه که از نقطه کرنر بثمر رسید در اذهان موسپیدها باقیست، گلی که همه را به شگفتی واداشت .
او نخستین ایرانی بود که در تیم منتخب آسیا قرار گرفت و در مالزی با باشگاه آرسنال انگلیس بازی کرد و اتفاقا یک گل به این تیم نام آشنای جزیره بثمر رساند.آرسنالی ها برای جذب اکبر آستین ها را بالا زدند اما تیمسار خسروانی مدیر وقت تاج او را با قراردادی 120 هزارتومانی و پرداخت ماهیانه سه هزارتومان به جمع آبی ها آورد تا فوتبالیست تابناک خوزستانی در پایتخت ماندنی شود.
ولی می رسیم به روزهایی که او با بدبیاری مواجه شد و کارش بعنوان مدیر کارخانه یخچال سازی نگرفت و ورشکست شد تا جایی که مجبور شد برای امرار معاش شوفر تاکسی شود و با ترافیک وحشتناک پایتخت دست و پنجه نرم کند.اکبر حالا در گوشه ای از منزلش سربر بالین گذاشته و اصلا توان حرف زدن ندارد و گفته می شود گوش چپ بی مانند تیم ملی و پرآوازه دیروز به نوعی آلزایمر دچار شده است.
حرف دلم با قدیمی هاست ، شما که زمانی همبازی اکبر بودید و بقول امروزی ها با او " ندار " بودین و رفیق فابریکش . سری به او بزنید که فردا پشیمان نشوید و زانوی غم در بغل نگیرید.
