آقای گاریدو وقت برای پرسپولیس تنگ است

آنچه پرسپولیس در تبریز ارائه داد، شباهتی به عملکرد یک تیم مدعی نداشت. تیم گاریدو به طرز عجیبی تحت تأثیر حساسیت‌های بازی و جو مسابقه قرار گرفت، ترسو بود و احتیاط بیش از حدی از خود نشان داد که در نهایت منجر به دریافت گل و قرار گرفتن در شرایط سخت‌تر شد.

پرسپولیس گاریدو از ابتدای مسابقه در تبریز تلاش کرد با بازی کنترلی ابتدا بر حریف مسلط شود و در لحظات کلیدی به گل برسد، اما در فاز حمله بشدت کم‌اثر و منفعل بود.

هرچند تراکتور نیز با حمایت هزاران هوادار خود حداقل در نیمه نخست محتاطانه بازی می‌کرد، اما نسبت به میهمان خود طرح و نقشه بهتری برای خلق موقعیت داشت و در فاز حمله کارهای ترکیبی این تیم منجر به ضربه و شوت می‌شد. در حالی که پرسپولیس در نیمه نخست کاملاً راه رسیدن به حوالی دروازه میزبان را گم کرده بود.

آنچه در ترکیب اولیه پرسپولیس نمود داشت، تغییرات متعدد گاریدو نسبت به بازی اول بود. به نظر می‌رسد بعد از یک ماه تمرین، اردو و بازی تدارکاتی، انگار بازی با ذوب‌آهن حکم جدی‌ترین بازی تدارکاتی پیش‌فصل را پیدا کرده و گاریدو تازه در مسابقه بزرگ تبریز وارد لیگ برتر شده بود.

سرمربی اسپانیایی پرسپولیس، لیست بیست نفره تیمش را دچار تغییرات اساسی کرد و پس از نارضایتی از بازیکنان تعویضی بازی با ذوب‌آهن، حتی آن‌ها را به لیست بیست نفره نیاورد. با این تغییرات متعدد در فهرست تیم، ترکیب اصلی هم دچار تغییرات قابل‌توجهی شد.

حضور گولسیانی در قلب دفاع، اسدبیگی در نقش هافبک دفاعی، اورونوف به عنوان وینگر چپ و حضور آل‌کثیر بدون علیپور در نوک حمله، چهره تیم پرسپولیس را در تبریز کاملاً متفاوت کرد، اما این تغییرات گسترده منجر به بهبود شکل بازی پرسپولیس در فاز دفاع و حمله نسبت به مسابقه قبل نشد.

پرسپولیس با یک ضربه ایستگاهی و اشتباه محاسباتی در آفسایدگیری مدافعان گل خورد و عقب افتاد، اما غیر از این صحنه، بارها به تراکتور موقعیت گل داد. شاید اگر گندوز روز درخشانی را تجربه نمی‌کرد، در همین گام دوم برای گاریدو و تیمش یک فاجعه و شکستی سنگین رقم می‌خورد.

پرسپولیس در این مسابقه در سازمان دفاعی فوق‌العاده متزلزل و در حمله بدون طرح و نقشه بود، تا جایی که هم بارها دروازه‌اش را در خطر فروپاشی دید و هم اینکه تا قبل از شوت فرشاد احمدزاده، موقعیت جدی گلی نداشت. حتی بعد از آن نیز، با توجه به ده‌نفره شدن، در خلق موقعیت عاجز بود و تنها با یک ضربه ایستگاهی (کرنر) به گل مساوی دست یافت و البته خوش‌شانس بود که پس از آن نیز گل دیگری دریافت نکرد.

تنها نکته مثبت پرسپولیس در این مسابقه، بازگشت آنها پس از شکست در اتمسفری فوق‌العاده سنگین و مقابل تیمی منسجم و پرمهره بود. این نشان می‌دهد که این تیم هنوز چیزهایی برای افتخار دارد، اما تنها ویژگی جنگ‌جویی و مبارزه‌طلبی تا لحظه آخر، برای تبدیل شدن به یک مدعی کافی نیست.

پرسپولیس از دو مسابقه ابتدایی خود تنها دو امتیاز به دست آورده و در فرم بازی نیز نکته ویژه‌ای ارائه نکرده که بتوان بر آن ایستاد و درباره‌اش به عنوان چیزی که گاریدو با خود آورده صحبت کرد.

به نظر می‌رسد گاریدو همچنان در مرحله شناخت قرار دارد و دیر کامل شدن تیم نیز در این ماجرا دخیل بوده است. احتمالاً در بازی هفته سوم مقابل فولاد هم این مسئله با تغییرات دیگری جریان خواهد داشت، کما اینکه تغییرات گسترده مربی اسپانیایی حکایت از این مهم دارد.

بدین ترتیب، انتظار می‌رود برای قضاوت درباره پرسپولیس گاریدو باید تا بازی‌های بعد از فیفادی صبر کرد. اما نکته اینجاست که همین امتیازهای از دست رفته در هفته‌های ابتدایی می‌تواند تیم او را از دایره مدعیان خارج کند یا رقابت برای قهرمانی را برای سرخ‌ها در ادامه راه بسیار سخت‌تر سازد.

نکته مهم این است که پرسپولیس در لیگ جدید هنوز قطعه گمشده خود را پیدا نکرده و شاید تحت تأثیر جدایی ستارگانی است که یکی از آن‌ها (ترابی) ستاره بازی دیروز بود.