پرسپولیس همچنان با برانکو مقتدر است/ بررسی تغییر تاکتیک برانکو در چند بازی اخیر

اگر از سرمربی السد بپرسید که پرسپولیس را چگونه دیده، احتمالا از قدرت این تیم خواهد گفت. از سختکوشی بازیکنانش و از نظم تاکتیکی آن به خصوص در هنگام از دست دادن توپ. پرسپولیس همچنان با برانکو مقتدر است و یکی از مدعیان اصلی در منطقه غرب آسیا برای صعود به فینال. اما مشکل پرسپولیس که می‌تواند در آینده برای آن مشکل‌ساز شود،آنالیز ساده آن از طریق رقیبان و پیدا کردن راه‌های اجرایی توسط همان رقبا برای متوقف کردن پرسپولیس.

پرسپولیس مدت‌هاست که به تیمی کناره‌محور تبدیل شده. باید گفت که پرسپولیس به شدت متکی به بازیکنان کناری‌اش شده. به تازگی برانکو به معجون محرمی-امیری نیز پی برده و ترکیب این دو بازیکن را در سمت راست پسندیده است. این ترکیب در بازی با پارس‌جنوبی چندان موفق ظاهر نشد چ عملا هر دو بازیکن به بازیکنان لب خط تبدیل شده بودند اما در بازی دیروز، هماهنگ‌تر از قبل با یکدیگر بودند و توانستند برای یکدیگر فضاسازی کنند. ضمن اینکه با اضافه شدن کامیابی‌نیا به این دو پرسپولیس در صدد برتری عددی در سمت راست و پیش راندن توپ بود. اما مشکل اصلی زمانی خود را نشان می‌داد که قرمزها با بردن توپ به کناره‌ها، تمایل به بازی در فضاهای فشرده داشتند و نوع دفاع السد باعث می‌شد تا با بستن راه‌های نفوذ بیشتر توپ‌ها بدون رسیدن به محوطه جریمه السد یا منجر به پاس رو به عقب شده یا از دست برود. در سمت چپ نیز اوضاع بدتر بود چرا که نه انصاری و نه نوراللهی خصوصیات تهاجمی محرمی و امیری را ندارند.

در پرسپولیس نقش تاکتیکی مهاجم دوم یا همان مهاجم سایه چندان روشن نیست. قبلا علیپور به خوبی نقش یک مهاجم سایه را برای طارمی ایفا می‌کرد اما نه منشا و نه نعمتی قادر به ایفای این نقش برای علیپور نیستند. این دو بازیکن نتوانسته‌اند با حرکات برنامه‌ریزی شده خود برای علیپور فضاسازی کنند.

پرسپولیس به جز بردن توپ به کناره‌ها و به خصوص در سمت راست، تاکتیک مشخص دیگری برای رسیدن به دروازه السد نداشت. پرسپولیس برانکو خیلی وقت است که غافلگیری تاکتیکی برای هوادارانش ندارد. برانکو سطح توقع از پرسپولیس را بالا برده و این سبک بازی از این تیم مخالفانی جدی در بین هواداران این تیم دارد. عدم استفاده برانکو از مسلمان و بشار ریشه در «کناره‌محور» بودن تاکتیک پرسپولیس دارد. مسلمان در این شیوه چندان بازیکن کارآمدی نیست. واقعیت آن است که تیم‌های ایرانی در فاز دفاعی هنوز مشکلات عدیده‌ای در مقابل تیم‌های آسیایی دارند و برانکو خود را مجبور به استفاده از این شیوه دیده است.