رقابت سخت بیرانوند و مظاهری؛ احتمال حضور نفر سوم در ترکیب اصلی

در فرهنگ عامیانه خیلی از کشورهای دنیا حکایت‌هایی با مضمون درگیری دو دزد و بهره‌برداری دزد سوم از این شرایط وجود دارد. می‌گویند وقتی دو مدعی برای به‌دست آوردن یک چیز به جان هم می‌افتند، ممکن است نفر سوم از راه برسد و با غافلگیر کردن آنها، همه چیز را تصاحب کند. این همان اتفاقی است که شاید برای پیراهن شماره یک تیم‌ملی در جام‌جهانی رخ بدهد.

در حال حاضر 4گلر به اردوی تیم‌ملی دعوت شده‌اند. علیرضا بیرانوند، رشید مظاهری، حسین حسینی و امیر عابدزاده 4دروازه‌بانی هستند که نام‌شان در فهرست 35نفره گنجانده شده و 3نفر از آنها در فهرست نهایی تیم‌ملی برای مسابقات روسیه قرار خواهند گرفت. از این جمع یک نفر خط می‌خورد و 3نفر دیگر برای پوشیدن پیراهن شماره یک با هم رقابت خواهند کرد. در 3سال گذشته علیرضا بیرانوند دروازه‌بان اصلی تیم‌ملی بوده و بنابراین شانس او برای بازی در مرحله نهایی هم بیشتر از سایرین است. با این وجود تزلزل بیرانوند در مسابقات اخیر و درخشش رشید مظاهری در چند بازی گذشته ذوب‌آهن باعث شده بود به تازگی حرف و حدیث‌هایی در مورد فیکس شدن رشید در جام‌جهانی منتشر شود. در بازی برگشت ذوب با استقلال اما رشید 3گل خورد که یکی از آنها از راه دور توسط مامه تیام زده شد. این گل باعث شد تردیدها درمورد مظاهری هم بیشتر شود. گلر ذوب اما پس از بازی یک جمله کلیدی گفت که به‌نظر می‌رسد منظورش طعنه به علیرضا بیرانوند بوده: «گل تیام روی هوا بود، اما در چند روز گذشته دیدید که گلرهایی بعضا روی زمین گل خوردند!» گویا اشاره رشید به گل بدی است که علیرضا بیرانوند، 24ساعت قبل‌تر از الجزیره امارات خورد؛ جایی که ضربه و زمینی رومارینهو در قعر دروازه پرسپولیس جا گرفت و این تیم را تا آستانه حذف از لیگ قهرمانان پیش برد. به این ترتیب در فاصله یک ماه به اولین بازی ایران در جام‌جهانی، جنگ بین گلرهای تیم‌ملی اوج می‌گیرد و دو گزینه اصلی تصاحب پیراهن شماره یک نشان می‌دهند رابطه دوستانه‌ای با هم ندارند.

اختلاف بین مظاهری و بیرانوند به‌طور غافلگیرکننده‌ای می‌تواند به‌سود «دزد سوم» باشد؛ کسی که در این داستان یا حسین حسینی است یا امیر عابدزاده. حسینی که مدتی است در استقلال نیمکت‌نشین شده و البته با رفتارهای احساسی‌اش نشان داده بزرگی لازم برای جام‌جهانی را ندارد. امیر عابدزاده اما شاید همان علیرضا حقیقی 4سال پیش باشد؛ گلر ساکت و آرام ماریتیموی پرتغال. کی‌روش مدت‌هاست که او را زیر نظر گرفته و پیشرفتش را لمس کرده. او دروازه‌بانی است که در این روزهای حساس منتهی به جام‌جهانی نه روی زمین گل بد می‌خورد و نه روی هوا؛ از همه اینها مهم‌تر اینکه جنگ روانی راه نمی‌اندازد و به این و آن کنایه نمی‌زند. آیا کی‌روش با انتخاب بچه‌عقاب به عنوان گلر فیکس تیم‌ملی در جام‌جهانی، بار دیگر کل فوتبال ایران را شگفت‌زده خواهد کرد؟ همه ما باید یک ماه صبر کنیم تا جواب بگیریم.