۷نشانه که دارید با یک پسربچه نابالغ قرار می‌گذارید
حسی درونی به شما می‌گوید مردی که با قرار ازدواج گذاشته‌اید، برای متعهد شدن با شما آمادگی ندارد. یک دنیا فاصله بین قرار گذاشتن با یک مرد بالغ و یک پسربچه وجود دارد. اصلاً منظورمان سن و سال شناسنامه‌ای نیست. خوب می‌دانید که منظورمان بلوغ اجتماعی و عاطفی است که گاهی ممکن است افرادی در سنین کم‌تر، بیش‌تر از آن برخوردار باشند.
بلوغ عاطفی برای برخورداری از رابطه‌ای باثبات و ارضاکننده ضروری است. اما گاهی می‌توان آن را در قرارهای اولیه نادیده گرفت که در اینصورت باید انتظار شکسته شدن قلب و ناامیدی را داشت.
1.ناتوانی در برقرار کردن ارتباط مؤثر
ارتباطات ستون فقرات یک رابطه است. پلی است که دو نفر را به هم وصل و آنها را قادر می‌سازد تا خواسته‌ها و نیازهای یکدیگر را درک کنند. اما هر مردی توانایی بیان احساسات و افکارش را ندارد. ناتوانی در برقراری ارتباط به شکل مؤثر می‌تواند نشانه‌ای از نابالغی عاطفی باشد. یعنی چنین مردی برای رابطه با شما مناسب نیست.
وقتی کسی به لحاظ عاطفی به بلوغ رسیده باشد، می‌تواند احساسات و افکارش را به صورت شفاف بیان و ابراز کند و مشتاق است، که بدون آنکه مزاحم یا مداخله‌گر به نظر برسد، رویکرد شریک عاطفی‌اش را نیز بشنود.
بلوغ عاطفی یعنی توانایی درک کردن، احترام گذاشتن و سازش.
2.استقلال بیش از حد
شاید تعجب کنید زیرا اغلب به افراد توصیه می‌شود که آدم بالغ، آدم مستقل است. اما همیشه اینطور نیست. استقلال افراطی در روابط می‌تواند نشانه‌ای از نابالغی عاطفی باشد. رابطه یعنی شراکت دو نفر با هم و اغلب نیازمند سازش و حمایت از یکدیگر است. اگر بیش از اندازه مستقل باشید، نمی‌توانید به هم اتکا کنید. مردی که بیش از اندازه به دنبال حفظ فردیت و استقلال خودش است ممکن است:
با شما تصمیم مشترک نگیرد
اصلاً نمی‌تواند سازش کند و کوتاه بیاید
برایش قبول کمک دیگران یا کمک کردن به دیگران دشوار است
این امر می‌تواند بین زوج‌ها یک فاصله عمیق عاطفی ایجاد و از عمیق‌تر شدن روابط پیشگیری کند. یادتان باشد که رابطه سالم یعنی برقراری توازن و تعادل بین حفظ فردیت و بخشی از تیم بودن.
3.وابستگی
حالا بیاید به آن طرف طیف استقلال بیش از حد برویم؛ یعنی وابستگی بیش از حد. وابستگی بیش از حد زمانی است که حس خود-ارزشمندی و رفاه فرد به شدت به شریک عاطفی‌اش وابسته است و اغلب به مناسبات ناسالم ختم می‌شود. مردی که مدام نیاز دارد توسط شریک عاطفی‌اش مورد تشویق و تحسین قرار بگیرد، نمی‌تواند بدون او تصمیم بگیرد یا وقتی از او دور است، به شدت عصبی و کلافه می‌شود، نشانه‌های وابستگی شدید را نشان می‌دهد. این امر می‌تواند به رابطه نابرابر منجر شود، به نحوی که شما فکر می‌کنید مراقب و بزرگ‌تر او هستید.
برقراری تعادل بین استقلال و وابستگی دو طرفه برای برخورداری از یک رابطه سالم ضرورت دارد.
4.فقدان همدلی
همدلی توانایی درک و به اشتراک گذاری احساسات خود با دیگران است. همدلی به ما امکان می‌دهد که در سطحی عمیق‌تر با شرکای زندگی‌مان ارتباط برقرار کنیم و بتوانیم با همدلی از مشکلات زندگی به خوبی عبور کنیم. اما هر کسی همدلی را به صورت طبیعی ندارد. برخی مردان نمی‌توانند احساسات دیگران را درک کنند که باعث می‌شود شریک عاطفی‌شان حس شنیده نشدن و بی‌ارزش بودن بکند.
اگر هر بار که احساسات‌تان را با او به اشتراک می‌گذارید او احساس بدی پیدا می‌کند یا نمی‌تواند وقتی غمگین هستید شما را آرام کند، نشانه‌ای از فقدان بلوغ عاطفی اوست.
5.بی‌میلی برای تعهد دادن
تعهد برای پسربچه‌های نابالغ بسیار ترسناک است. تعهد یعنی قول دادن، وفادار بودن و پیوند داشتن با یک نفر. یعنی انتخاب کنید با یک نفر باشید و مسئولیت‌های این انتخاب را بپذیرید. پسربچه‌های نابالغ ممکن است از همراهی شما لذت ببرند، به شما اهمیت بدهند و حتی همدلی کنند اما نوبت به تعهد که می‌شود، تعلل می‌کنند. این بی‌میلی برای تعهد دادن نشانه‌ای از فقدان بلوغ عاطفی است.
6.مشکلات حل‌نشده از گذشته دارند
گذشته‌ها گذشته، اما نه برای همه. مردانی که مسائل حل‌نشده از گذشته دارند، نابالغ‌هایی هستند که می‌گذارند این مسائل روی روابط فعلی‌شان اثر بگذارد. اگر درباره روابط گذشته‌اش حرف می‌زند، هنوز غر می‌زند یا از بحث کردن درباره تجربه‌های گذشته که اثری عمیق رویش گذاشته‌اند، اجتناب می‌کند، یعنی به لحاظ عاطفی به بلوغ نرسیده است. مشکلات حل‌نشده گذشته می‌توانند به بحران‌های بی‌مورد عاطفی منجر می‌شوند و او را از تعهد کامل به شما باز می‌دارند.
7.اجتناب از مسئولیت‌پذیری
بیایید صادق باشیم. روابط صرفاً آن لحظات و قرارهای عاشقانه نیستند و خنده‌های مشترک نیستند. رابطه یعنی پذیرفتن مسئولیت‌های مشترک و شریک شدن لحظات سخت و غم‌انگیز زندگی با هم. اگر مردی مدام از پذیرش مسئولیت پرهیز می‌کند، حالا چه شستن ظرف‌ها و چه ادای قول‌های بزرگ باشد، می‌توانید آن را نشانه‌ای از نابالغی عاطفی در نظر بگیرید.
مسئولیت‌پذیری بخشی از بزرگسالی است. یعنی باید مسئولیت رفتارهایتان را برعهده بگیرید، خطاهایتان را بپذیرید و هر زمان نیاز است پیش‌قدم شوید.
