چگونه بدانیم که به اسپرم حساسیت داریم؟ | نشانه های حساسیت زنان به اسپرم

حساسیت به مایع منی یا HSP ، یا حساسیت بالای سمینال واکنش آلرژیک به پروتئین مایع منی مردان است . حساسیت به مایع منی یک بیماری نادر است که در زنان بیشتر از مردان دیده می شود و حدود 40 هزار زن مبتلا به این بیماری شناسایی شده اند.

براساس مطالعات ، احتمال این که مردی به پروتئین مایع منی خود حساسیت داشته باشد وجود دارد که به نام سندرم بیماری پسا ارگاسم شناخته می شود.

علایم حساسیت به مایع منی ممکن است در هر سنی بروز کند ولی اغلب زنان مبتلا  به این بیماری شروع علایمشان از 30 سالگی شروع شده است.

حساسیت به مایع منی ممکن است در هر فردی دیده شود ولی معمولا در زنانی که شرکای جنسی متعددی دارند بروز می کند.

علت حساسیت به مایع منی

علت حساسیت به اسپرم وجود پروتئینی خاص در مایع منی است. تحقیقات انجام شده در این زمینه نشان داده اند که برخی از داروها و غذاهای حساسیت زا در اسپرم میتواند علایم بیماری را شدت ببخشد.

در واقع تمام مایع منی حساسیت زا نیست و بیماران به آنتی ژن اختصاصی پروستات PSA آلرژی دارند. این آنتی ژن توسز پروستات تولید می شود و به حفظ حالت مایع منی کمک کرده و مانع از لخته شدن منی می شود.

منی در مدت کوتاهی بعد از وارد شدن به واژن به حالت ژله ای در می آید و به دهانه رحم می چسبد ، 15 – 30 دقیقه بعد PSA این لخته را حل میکند و به اسپرم ها اجازه میدهد وارد رحم شده  درون رحم شناور شوند.

احتمال بروز این بیماری در زنانی که قبلا هیچ حساسیتی به اسپرم نداشته اند وجود دارد.

در برخی موارد ممکن است یک زن به اسپرم شریک جنسی فعلی اش حساسیت داشته باشد ولی به اسپرم فردی دیگر چنین حساسیتی را نشان ندهد.

با وجودی که حساسیت به اسپرم در سنی ممکن است دیده شود ولی بیشتر در زنانی که اوایل دهه 30 زندگیشان هستند گزارش شده است و اغلب این زنان قبل از تشخیص بیماری به طور مکرر دچار التهاب واژن می شده اند.

به طور کلی 41 درصد از این بیماران در اولین تجربه جنسی علایم حساسیت را نشان میدهند و این علایم در صورت درمان نشدن با تکرار رابطه جنسی منظم ، شدیدتر می شوند.

علایم حساسیت به مایع منی

شایع ترین علایم حساسیت به منی خارش، سوزش و تورم بدن از چند دقیقه تا یک ساعت بعد از تماس با اسپرم است.

معمولا شایع ترین علامتی که زنان قبل از تشخیص بیماری با آن روبرو می شود التهاب و تورم دیواره واژن  است.

در صورتی که بعد از تماس با مایع منی یا اسپرم علایم زیر را مشاهده نمودید ممکن است به اسپرم حساسیت داشته باشید :

- سرخی

- سوزش

- تورم

- درد

- کهیر

- خارش

- ضعف

- تنگی نفس

علایم حساسیت یه اسپرم در زنان معمولا در داخل یا اطراف واژن دیده می شود و در مردان در بدنه آلت یا پوست بالای اندام تناسلی ایجاد می شود.

در صورتی که مایع منی با دست ، دهان ، سینه یا مقعد تماس داشته باشد احتمال بروز علایم آلرژیم در این قسمتها وجود دارد.

علایم آلرژیک به مایع منی معمولا موضعی هستند ولی در برخی از افراد ممکن است تمام بدن را درگیر کند مثلا اگر مردی به پروتئین مایع منی خودش حساسیت داشته باشد ممکن است بلافاصله بعد از انزال دچار گرما و خستگی شدید و حالت آنفولانزا شود .

علایم حساسیت به مایع منی معمولا 20 – 30 دقیقه بعد از تماس با مایع منی شروع می شود و بسته به شدت واکنش ممکن است از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد.

علایم شوک آنافیلاکسی در اثر تماس با مایع منی

در موارد شدید حساسیت ممکن است بعد از چند دقیقه علایم شوک آنافیلاکسی بروز کند که نیاز به مراجعه فوری به اورژانس دارد در غیر این صورت منجر به مرگ می شود. علایم شوک آنافیلاکسی عبارتند از :

- خس خس کردن و دشوار شدن تنفس

- تورم زبان یا گلو

- نبض سریع و ضیف

- غش کردن

- سرگیجه

- حالت تهوع و استفراغ

- اسهال

احتمال بروز شوک آنافیلاکسی در رابطه دهانی بیشتر است چون مایع منی به طور مستقیم با گلو و راه های تنفسی درگیر می شود.

روش تشخیص حساسیت به مایع منی

خارش ناگهانی و شدید بعد از رابطه جنسی معمولا به دلیل عفونت واژن ، واکنش به سایر محرک ها است و به عنوان حساسیت به سمینال یا مایع منی شناخته نمی شود.

در صورتی که بعد از تماس با مایع منی علایم غیر طبیعی مشاهده کردید باید برای تشخیص به پزشک مراجعه نمایید. علایم حساسیت به منی با سایر عفونت ها ، حساسیت ها یا بیماری های پوستی یکسان است بنابراین کار تشخیص را دشوار می کند.

بیماری هایی که علایمی مشابه به حساسیت به اسپرم دارند عبارتند از :

- واژینیت مزمن

- کلامیدیا یا تبخال تناسلی

- عفونت قارچی

- عفونت باکتریایی

بهترین روش برای تشخیص عامل حساسیت شما این است که پزشک یک نمونه مایع منی از شریک جنسی شما بگیرد و آن را کمی رقیق کرده و زیر پوست شما تزریق کند یا روی پوست خراشی ایجاد نموده و مایع منی را رویش بکشد و بعد از مدت زمان لازم برای بروز علایم ، حساسیت شما را چک کند.

درمان  حساسیت به مایع منی

درمان حساسیت به مایع منی برای به حداقل رساندن علایم یا پیشگیری از بروز علایم است.  

• استفاده از کاندوم : بهترین روش برای پیشگیری از بروز حساسیت استفاده از کاندوم در رابطه جنسی است. در این صورت امکان تماس مایع منی با پوست شما وجود ندارد. البته اگر مردی به این آلرژی مبتلا است به هیچ عنوان نباید از کاندوم استفاده کند.

• حساسیت زدایی : برای حساسیت زدایی نسبت به مایع منی ، متخصص ایمونولوژیست ، هر 20 دقیقه محلول رقیق شده اسپرم را داخل واژن یا روی آلت تناسلی قرار میدهد و این روند تا زمانی که بدنتان به مایع منی رقیق نشده ،حساسیتی نشان ندهد ادامه پیدا میکند.

بعد از حساسیت زدایی اولیه ، قرار گرفتن مداوم در معرض مایع منی برای حفظ تحمل فرد ضروری است. در صورتی که فرد به مایع منی شریک جنسی اش حساسیت داشته باشد بعد از مرحله اول درمان باید هر 48 ساعت با هم رابطه داشته باشند.

این رابطه حتما باید تحت نظر پزشک باشد ، بدون حساسیت زدایی منظم ، رابطه جنسی در برخی از زنانی که به مایع اسپرم حساسیت دارند ممکن است کشنده باشد.

• درمان دارویی : مصرف آنتی هیستامین های بدون نسخه یا آنتی هیستامین تجویزی قبل از رابطه جنسی می تواند علایم آلرژی را کاهش دهد.

بارداری با وجود حساسیت به منی

در صورتی که بدنتان به درمان حساسیت زدایی واکنش مثبت بدهد میتوانید به طور طبیعی از شوهرتان باردار شوید ولی در مواردی که حساسیت و واکنش آلرژیک شدید است تنها راه بارداری شما استفاده از روش های IUI تلقیح داخل رحمی و لقاح مصنوعی IVF است.

در این روش ها قبل از تزریق مایع منی به رحم ، پروتئین از اسپرم جدا می شود تا بیمار واکنش آلرژیک نشان ندهد.

به طور میانگین میزان موفقیت باروری در روش تلقیح رحمی 5 – 15 درصد و در روش لقاح مصنوعی 20 – 35 درصد است.