نظام هماهنگ پرداخت حقوق کارکنان دولت و بازنشستگان / بایدها و نبایدهای برخوردهای متناقض

سال هاست بحث نظام هماهنگ پرداخت حقوق کارکنان دولت و بازنشستگان نه در دست اجرا، که بر سر زبان هاست و دولت ها، یکی پس از دیگری، وعده می دهند که این موضوع را حل کنند و عدالت را با تعریف سازو کارها و فرایندهای قانونی، برای همه کارکنان و بازنشستگان دولت، برقرار نمایند! 

دولت آقای رییسی هم؛ پیش از استقرار دولت و در زمان انتخابات؛ شعارهای پرطمطراق و وعده و وعیدهای شیرین و جالبی داد، اما همین که پای کار آمد، موضوع همانند گذشته به داستان از هر دری سخنی تبدیل شد.

طرح ها و پیشنهادهای گوناگون به مجلس، ارایه شد. مجلس جلسات علنی و غیر علنی برگزار کرد و کمیسیون های مرتبط در این خصوص به بحث و تبادل نظر پرداختند و نهایتا فلاسفه انقلابی مجلس نشین که در شفاف سازی حقوق های نجومی خود، به سود خود کار کردند و دربرابر قانون شفافیت حقوق و مزایای نمایندگان مجلس، ایستادند تا این مساله همچنان در هاله ای از ابهام بماند.

بالاخره نمایندگان و دولت، دست به دست هم دادند به مهر، تا حقوق کارکنان دولت و بازنشستگان را آباد کنند!

افزایش واقعا مضحک ۱۰ درصدی حقوق کارکنان دولت در برابر تورم بالای ۵۰ درصد، یعنی دهن کجی آشکار به حقوق مردم، آن هم قشر تلاش گر و محروم اداری کشور.

برخوردهای گاه به گاه امنیتی با معترضان از هرچیزی خنده دارتر! آیا نمایندگان مجلس، وزرا، معاونان وزرا و ... می توانند ۳ روز را باحقوق ۶ یا ۷ میلیون تومان در ماه، سر کنند که یک کارمند فلاکت زده بتواند؟! چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟!

بدتر از همه؛ تبعیضات و بی عدالتی های آشکاری است که بین کارکنان دولت که ویژگی ها و سطوحی یکسان دارند، به چشم می خورد، به نحوی که دو کارمند هم رده و  یکسان در یک یا چند وزارت خانه، دو حقوق کاملا متفاوت؛ یکی ۷ میلیون و دیگری ۱۴ میلیون دریافت می کند!