فرزند پروری؛ مشکلات رفتاری کودکان

دکتر زهرا غلامی؛ هدف اصلی از تربیت کودک بار اوردن افرادی مستقل، توانمند، مسئول و با اعتماد به نفس است که از رشد اخلاقی و اجتماعی مناسب برخوردار باشند..

برای بزرگ کردن کودکان ما به یه نظام انضباطی نیاز داریم که بتوانیم قاطعانه به کار ببریم، با این کار به فرزندان مان می آموزیم مسئولیت رفتارهای خود و پیامدهای آن را بپذیرند، به نیازها و عقاید دیگران توجه کنند و یاد بگیرند رفتارها و هیجان های خودشان را کنترل کنند. اگر رفتار و واکنش های ما قابل پیش بینی و با ثبات باشد کودکان تکلیف خود را بهتر متوجه می شوند و راحت تر با انتظارات و محدودیت های ما کنار می ایند.

انضباط قاطع یعنی وقتی کودک رفتار نادرستی انجام می دهد مصمم رفتار کنیم، ثبات عمل داشته باشیم، به سرعت در برابر رفتارش پاسخ نشان دهیم و به او بیاموزیم بهتر رفتار کند.

 پیش از آن که روش قاطعانه ی انضباط موثر واقع گردد باید محیطی امن و خوشایند را برای رشد و شکوفایی کودک فراهم کنیم، مکانی دور از خطر و همراه با رسیدگی و نظارت ما، موفقیت روش های تربیتی به خودمان به عنوان والد بستگی دارد.

مدیریت رفتارهای کودک روندی طولانی و فراگیر است که به صبر و تحمل، خوش خلقی اشتیاق و خلاقیت نیاز دارد.

مشکلات رفتاری کودکان از سه مورد ناشی می شود.

۱. سرشت و خصوصیات ارثی

۲. محیط خانواده

۳. جامعه

بعضی ویژگی های کودکان ارثی هستش و از بدو تولد در او وجود داره و به صورت موروثی در خانواده حاصل می شود.

اگه با تامل بیشتری به ویژگی های خودتون و همسرتون دقت کنید متوجه همچین صفاتی خواهید شد.

گاهی این صفات هم نشانه ی یک بیماری یا اختلال هستش.که در این صورت به درمان نیاز هست.

خیلی از رفتارها هم اکتسابی هستش و کودک در روند رشدش آن ها را از والد و اطرافیانش یاد می گیرد که با اصلاح رفتار بزرگ تر ها، رفتار نامناسب کودک هم حدف می شود

رفتارهایی که در محیط خانواده باعث تقویت رفتارهای نامطلوب کودک می شود به شرح زیر است؛

۱‌. بی توجهی نسب به رفتارهای مطلوب کودک

۲. توجه به رفتارهای نامطلوب

۳.تسلیم شدن در برابر رفتارهای نامطلوب

۴‌. انتظارات غیر واقع بینانه

۵‌. الگوی نامناسب بودن

۶. دستورهای نادرست

۷. تنبیه غلط

۸. پیام های هیجانی( انتقال احساس منفی در کودک. مایوس کردن کودک از احساس دوست داشته شدن و...)

۹. بی ثباتی در واکنش والدین

۱۰. تنش در خانواده

 با ورود کودک به دنیای بیرون جامعه نیز می تواند آثار منفی یا مثبتی بر او داشته باشد.

 برای داشتن ارتباط سازنده با کودک نیاز به برقراری شیوه های صحیح ارتباط داریم

برای داشتن ارتباط سازنده لازم است برای کودک وقت بگذارید. با او بازی کنید،برای او کتاب بخوانید، با هم تلویزیون تماشا کنید، با هم غذا درست کنید و... با کودک حرف بزنید اما درد دل نکنید.

ابراز احساسات داشته باشید و به آنها هم یاد دهید احساسات خود را ابراز کنند و کودک خود را تحسین کنید.