مقاومت بیشتردر مقابل اومیکرون؛ ابتلا به کرونا یا تزریق واکسن؟
دانشمندان معتقدند که جهش های متعدد در پروتئین اسپایک اومیکرون ممکن است شدت خنثی سازی از طریق آنتی بادی را کاهش داده و خطر عفونت مجدد را افزایش دهد اما سیستم ایمنی بدن با کمک واکسن همچنان قادر به مقابله و جلوگیری از ابتلا به نوع شدید و مرگ است.
مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد پروتئین اسپایک سویه جهش یافته اومیکرون که هدف آنتی ژنی آنتی بادی های استخراج شده توسط واکسن بوده، دارای ۳۰ جایگزینی غیر مترادف، سه حذف کوچک و یک ساختار جدید است. بر این اساس دامنه اتصال گیرنده اومیکرون که هدف اصلی آنتی بادی های خنثی کننده (NAbs) محسوب می شود نیز دارای ۱۵ جهش قابل مشاهده است.
کارشناسان هشدار می دهند تجمع این جهش ها در پروتئین اسپایک اومیکرون ممکن است منجر به اثرات هم افزایی در این ویروس شود که قدرت سرایت آن را بیشتر می کند. با این حال، به طور کامل مشخص نیست که آیا واکنش ایمنی قبلی در برابر عفونت مجدد، پاسخگو بوده و محافظت کننده است یا خیر.
محققان در یک پروژه تحقیقاتی جدید، اثربخشی خنثی سازی به واسطه آنتی بادی را در برابر نوع اومیکرون در شرایط آزمایشگاهی با کمک یک ایزوله به دست آمده از بهبودیافتگان زیمباوه ای واکسینه شده با دوز سوم واکسن کرونای mRNA را تعیین و نتایج را با نوع دلتا مقایسه کردند.
در ادامه پژوهشگران خون افراد واکسینه شده از قبل و دو هفته یا سه ماه پس از تزریق واکسن تقویت کننده با فایزر را مورد آزمایش قرار داده و ایزوله های کرونای سارس ۲ از سواب های نازوفارنکس مبتلایان به اومیکرون به دست آمد.
یافته های محققین همچنین نشان می دهد نحوه جهش های ژنتیکی سویه اومیکرون به گونه ای است که ابتلا به کرونا می تواند تا حدی در برابر آن مقاومت کرده و همینطور تزریق واکسن نیز در ایجاد مصونیت در مقابل این سویه، موثر است. در این میان نتایج یک مطالعه قبلی نیز نشان می دهد ترکیب ابتلا به کرونا و تزریق واکسن به طور قابل توجهی در برابر سویه کرونا موثر بوده و می تواند از ابتلای شدید و بستری شدن و مرگ افراد خودداری کند.
در پایان گفتنی است شناسایی جهش های ژنتیکی ویروس کرونا در سویه های مختلف می تواند به پژوهشگران در ایجاد روش های درمانی موثرتر کمک کرده و ساخت واکسن های کارآمد تر را ممکن کند.