چرا برخی به کرونای طولانی مدت مبتلا می‌شوند؟
«کووید طولانی‌مدت» (ادامه علائم آزارنده کرونا پس از رفع عفونت حاد) بسیار واقعی است و حاصل تخیل ما نیست. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که علت آن ریشه در ریز‌لخته‌های پایدار دارد.
سازمان جهانی بهداشت تخمین می‌زند که بین 10 تا 20 درصد از بیماران کووید19 علائم ماندگاری را برای یک ماه یا بیشتر پس از عفونت تجربه خواهند کرد.
این علائم طولانی مدت شامل تب مداوم، مه مغزی، تنگی نفس، درد عضلات و مفاصل، مشکلات خواب و افسردگی است. اما اگر علائم حداقل دو ماه پس از شروع بیماری ادامه یابد، طبق آخرین تعریف سازمان بهداشت جهانی، بیمار رسماً از کووید طولانی مدت رنج می‌برد.
چیزی که در مورد کووید طولانی مدت بسیار آزاردهنده است این است که علائم به صورت موجی، فروکش و جاری می‌شوند. درست زمانی که فکر می‌کنید بالاخره به طور کامل بهبود یافته‌اید، موج جدیدی از عود مثل آجر به سرتان می‌خورد.
در حال حاضر، هیچ راه‌حل اثبات‌شده یا دستورالعمل‌های توانبخشی برای مبتلایان به کووید طولانی مدت وجود ندارد.
اما با درک علت، دانشمندان ممکن است در نهایت هدفی برای درمان‌های جدیدی داشته باشند که به منظور حذف کووید برای همیشه پس از شستشوی ویروس از بدن است.
ریسیا پرتوریوس، ادعا می‌کند که تحقیقات او ریز لخته‌های پایدار را در بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت شناسایی کرده است. این میکرولخته‌ها در برابر فیبرینولیز، فرآیندی که در آن افراد سالم لخته‌های خون را تجزیه می‌کنند، مقاوم هستند. تشکیل لخته کاملا طبیعی و سالم است، به عنوان مثال زمانی که بریدگی ایجاد می‌شود، اما زمانی که لخته‌ها ادامه پیدا کنند، می‌تواند نشانه بدی باشد.
این میکرولخته‌ها سطوح بالایی از مولکول‌های التهابی را در خود جای می‌دهند که ممکن است نه تنها از تجزیه خود لخته‌ها جلوگیری کنند، بلکه باعث ایجاد کووید طولانی مدت با گرسنگی سلول‌های اکسیژن گرانبهایی می‌شوند که برای حفظ عملکردهای منظم بدن به آن نیاز دارند.
وجود ریز لخته‌های پایدار و پلاکت‌های بیش فعال انعقاد و آسیب‌شناسی عروقی را تداوم می‌بخشد و در نتیجه سلول‌ها اکسیژن کافی در بافت‌ها برای حفظ عملکردهای بدن دریافت نمی‌کنند. هیپوکسی گسترده ممکن است در بسیاری از علائم ناتوان‌کننده گزارش شده نقش اساسی داشته باشد.
از آنجایی که مولکول‌های التهابی در داخل میکروکلوت‌های مقاوم به فیبرینولیتیک به دام افتاده‌اند، با آزمایش‌های آزمایشگاهی سنتی تشخیص داده نمی‌شوند و پزشک و بیمار را سردرگم می‌کند. بدون هیچ آسیب‌شناسی آشکاری که علائم آنها را توضیح دهد، به برخی از بیماران گفته می‌شود که مشکلات آنها روانی است و باید سعی کنند مراقبه و ورزش کنند. اما این یافته‌های جدید به ما می‌گویند که باید بیشتر بدانیم.
داروهای ضد‌پلاکت و ضد‌انعقاد ممکن است در درمان موارد کووید طولانی مدت نقش کلیدی داشته باشند، اگرچه برای جلوگیری از خطرات ناشی از خونریزی باید احتیاط زیادی انجام شود.