آلزایمر؛ شایع‌ترین آسیب‌های بلندمدت کرونا
عوارض عصبی یکی از شایع‌ترین آسیب‌های بلندمدت کرونا محسوب شده و دامنه آن می‌تواند از کاهش تشخیص ذهنی تا سکته مغزی متغیر باشد.
در اوایل همه‌گیری، محققان مشاهده کردند که افراد بهبودیافته از کووید۱۹ به وضعیت سلامتی قبل از بیماری خود باز نمی‌گردند که این شرایط، اکنون به عنوان "کووید طولانی" شناخته می‌شود. در میان علائم مداوم و متعدد، بسیاری از افراد سردرد، مشکلات حافظه و زوال شناختی را تجربه می‌کنند.
محققان دانشگاه نورث وسترن، اولین کسانی بودند که گزارش دادند حتی افراد غیر بستری مبتلا به کووید۱۹ اختلال شناختی قابل توجهی را نشان داده‌اند که بیش از ۶ هفته پس از عفونت حاد ادامه داشت. این بررسی در نشریه Science منتشر شد.
نویسندگان با تکیه بر مشاهدات بالینی، کالبد شکافی و یافته‌های آزمایشگاهی، نظریه‌های علیت را در مورد اینکه چگونه کرونا ممکن است منجر به علائم عصبی طولانی‌مدت شود، ارائه می‌کنند. عوارض عصبی کووید۱۹ عبارتند از: از دست دادن بویایی، سکته، هذیان (یک حالت ذهنی که با ناتوانی در استراحت، توهمات و الگوهای فکری و گفتاری نامنسجم مشخص می شود)، انسفالوپاتی(حالت موقت یا دائمی تغییر عملکرد مغز)، علائم روانپزشکی و نوروپاتی محیطی (وضعیتی که در آن آسیب عصبی ارتباط بین سیستم عصبی مرکزی و بقیه بدن را تغییر می دهد).
نویسندگان این بررسی اذعان می‌کنند که مکانیسم‌هایی که کووید۱۹ بر اساس آن می‌تواند سیستم عصبی انسان را تخریب کند، به خوبی شناخته نشده است. عوارض عروقی مغز مانند سکته مغزی، می تواند در اوایل عفونت -حتی قبل از تاثیرات تنفسی بیماری- رخ دهد. شرایط التهابی مرکزی و علائم عصب محیطی دیرتر، معمولاً ۲ هفته پس از عفونت حاد رخ می‌دهد.
این جدول زمانی متفاوت نشان می‌دهد که علت این علائم عصبی ممکن است متفاوت باشد. مطالعه منابع مورد اعتماد مایع مغزی نخاعی (CSF) سرنخ هایی را در مورد مکانیسم‌های اساسی آسیب عصبی در افراد مبتلا به کووید۱۹ ارائه می‌دهد. این در حالی است که محققان شواهدی مبنی بر تأثیر مستقیم ویروس SARS-CoV-2 بر سیستم عصبی پیدا نکرده‌اند.
پزشکان معتقدند اگر ویروس وجود نداشته باشد، مستقیماً [باعث] مشکل نمی‌شود -که حالت آنسفالیت است- اما ویروس‌ها می‌توانند باعث مشکلات سیستمیک شوند، مانند التهابی که [می‌تواند] بر هر سیستم عضوی از جمله مغز تأثیر بگذارد. این یک غیر مستقیم است. یک بیمار کرونایی در مقایسه با افراد مبتلا به آنفولانزا، بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارد. هنگامی که دانشمندان خون افرادی که سکته مغزی را تجربه کرده بودند مورد مطالعه قرار دادند، نشانگرهای خونی افزایش یافته بود. آنها همچنین التهاب عروقی، مرگ بافتی و ترومبوز را یافتند که لخته‌هایی هستند که جریان خون را مسدود می‌کند.
آزمایش رادیولوژیک همچنین شواهدی از آسیب در افرادی که کووید۱۹ را تجربه کرده‌اند ارائه می دهد. MRIنیز آسیب ریز عروقی یا کوچک شدن مغز را تایید می کند. این شواهد، همراه با اختلال عملکرد عروقی در سراسر سیستم که در افراد مبتلا به کووید۱۹ شدید دیده می شود، به آسیب عروقی به عنوان یک علت بالقوه سکته مغزی، آسیب مغزی و عصبی اشاره می کند.