آیا باید از آبله میمونی بترسی؟
به تازگی خبر انتشار ویروس آبله میمونی به گوش همه ما رسیده و سوالی که برای ما پیش آمده این است که این ویروس چقدر خطرناک است.
مدیر مرکز اروپایی پیشگیری و کنترل بیماری (ECDC) اتحادیه اروپا در بیانیه ای اعلام کرد:« بیشتر موارد فعلی این بیماری با علائم بیماری خفیف ظاهر شده اند و برای جمعیت گسترده تر، احتمال شیوع بیماری بسیار کم است.»
با این حال، احتمال شیوع بیشتر ویروس از طریق تماس نزدیک، به عنوان مثال در حین فعالیت های جنسی در میان افرادی که دارای شرکای جنسی متعدد هستند، بالا در نظر گرفته می شود.
از 21 می، سازمان بهداشت جهانی گزارش هایی از 92 مورد تایید شده آزمایشگاهی آبله میمون و 28 مورد مشکوک از 12 کشوری که این بیماری در آن‌ها بومی نیست، از جمله چندین کشور اروپایی، ایالات متحده، استرالیا و کانادا دریافت کرده است.
آژانس بیماری های عفونی دانمارک SSI روز دوشنبه گزارش داد که اولین مورد تایید شده این بیماری در این کشور اسکاندیناوی دیده شده است.
استلا کیریاکیدس، کمیسر اروپا برای سلامت و ایمنی غذا گفت: «من نگران افزایش تعداد موارد گزارش شده آبله میمون در اتحادیه اروپا و در سطح جهان هستم ... ما از نزدیک و به دقت شرایط انتشار و وضعیت بیماری زایی را زیر نظر داریم.»
کیریاکیدس خاطرنشان کرد که در حالی که احتمال شیوع در «جمعیت عمومی کم است»، اما «هشیار ماندن»، اطمینان از ردیابی تماس‌های افراد مبتلا و ظرفیت تشخیصی کافی برای این بیماری مهم است.
علائم آبله میمون شامل تب، دردهای عضلانی، تورم غدد لنفاوی، لرز، خستگی و جوش‌ها(راش‌های) شبیه آبله مرغان در دست‌ها و صورت است.
در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری وجود ندارد، اما علائم معمولا پس از دو تا چهار هفته از بین می روند. این بیماری در 11 کشور آفریقایی بومی در نظر گرفته می شود.
طبق اعلام ECDC، این ویروس می تواند باعث بیماری شدید در میان گروه های خاصی مانند «کودکان خردسال، زنان باردار و افراد با بیماری های ضعف سیستم ایمنی» شود.
این آژانس همچنین به خطر «انتقال بیماری از انسان به حیوان» اشاره کرده است و اعلام کرده در صورت سرایت این ویروس به حیوانات «این خطر وجود دارد که این بیماری در اروپا بومی شود.»
خبر دیگر درخصوص این بیماری اینکه بلژیک اولین کشور جهان شد که به افرادی که با فرد مبتلا یا مشکوک به ابتلا به آبله میمونی درتماس بوده اند اجازه داد تا یک قرنطینه خودخواسته را شروع کنند. این افراد می توانند یک هفته قرنطینه باشند و از مرخصی استفاده کنند و در صورت ابتلا سه هفته قرنطینه را خواهند گذراند.