//
کد خبر: 358001

دکتر زبیری: این "همسایه بداخلاق" را تحمل کنید!

یک فوق تخصص بیماریهای گوارش به تشریح علل و عوامل ایجاد سندرم روده تحریک پذیر و نحوه درمان این عارضه پرداخت.

دکتر مهدی زبیری در گفت و گویی، با اشاره به شیوع سندرم روده تحریک پذیر گفت: این عارضه در جوامع مختلف در بیش از 15 درصد افراد دیده می شود و از آن به عنوان روده عصبی هم یاد می شود.

وی به نقش زمینه های ارثی در این عارضه اشاره کرد و افزود: وراثت در ایجاد سندرم روده تحریک پذیر نقش مهمی دارد، اما در کنار وراثت عوامل محیطی هم در ایجاد آن دخیل هستند.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه گفت: مسائل هیجانی و استرس هم نقش مهمی در ایجاد این عارضه دارد و علاوه بر آن در 25 درصد موارد عفونت های دستگاه گوارش هم در ایجاد سندرم روده تحریک پذیر دخیل هستند.

وی در خصوص علائم این نوع سندرم، گفت: درد شکم همراه با تغییر اجابت مزاج مشخص ترین علامت این عارضه است.

زبیری گفت: بیماران مبتلا گاها یا اسهال شده و یا یبوست دارند و در برخی موارد این دو همراه هم هستند، همچینن نفخ و سرو صدای شکم هم همراه این علائم است.

زیبری گفت: گاها کف یا دفع بلغم هم درمدفوع مشاهده می شود که نشانه ابتلا به این نوع سندرم است.

این فوق تخصص بیماری های گوارش با بیان اینکه این عارضه خطری برای افراد مبتلا ندارد، گفت: سندرم روده تحریک پذیر نه نقشی در ایجاد سرطان دارد و نه عارضه خطرناکی است که زندگی فرد را تهدید کند. تنها مشکل آن این است که افراد باید همواره رژیم غذایی خاصی را رعایت کرده و از استرس دوری کنند.

زبیری گفت: خوردن برخی غذاهای نفاخ و نیز مواد غذایی مانند لبنیات و غذاهای چرب و سرخ کردنی برای این افراد مشکل ساز است و توصیه می شد افراد مصرف این خوراکی ها را محدود کرده و یا آنها را با خوراکی های دیگر جایگزین کنند. بطور مثال به جای شیر معمولی از شیر بدون لاکتوز استفاده کنند که هضم آن راحت تر است.

این فوق تخصص بیماری های گوارش با بیان اینکه مبتلایان سندرم روده تحریک پذیر باید با این عارضه کنار بیایند، گفت: در مبتلایان این نوع سندرم احساس خیلی قوی است و اصطلاحا عنوان می کنیم که روده این افراد قلقلکی است و با کوچکترین تحریکی واکنش نشان داده و سر و صدای آن بلند می شود.

وی افزود: مبتلایان این نوع سندرم باید تا حد امکان از استرس دوری کرده و سعی کنند در امور مختلف آرامش بیشتری داشته باشند.

زبیری گفت: با توجه به اینکه این عارضه خطری نداشته و درمان قطعی برای آن وجود ندارد، مبتلایان باید یاد بگیرند با آن زندگی کرده و مثل یک همسایه بد اخلاق آن را تحمل کنند.